Συνάντησα τον "δημοσιογράφο και όλους τους άνδρες της ζωής της Δανάης" στην παράσταση της Ευσταθίας "Συνέντευξη με τη Δανάη", Αλέξανδρο Μπουρδούμη. "Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες...". Τα γιούλια είναι οι βιολέτες; Αν ρωτήσω τον Μπουρδούμη, θα ξέρει; Μουρμουρίζω, κολλημένη, το τραγούδι και τον ρωτάω -τελικά- κατευθείαν για την παράσταση. "Αύριο, 31/7, τελειώνουμε και ξεκινάμε πάλι από Σεπτέμβρη..μαζί με τα σχολεία". Επιμένω: Τι είναι τα γιούλια;
Την έμαθες καλύτερα τη Δανάη όλον αυτόν τον καιρό;
Δεν ξέρω, αν την έμαθα καλύτερα, αλλά σίγουρα με "ταξίδεψε" στα καλύτερα μέρη της γης με τα τραγούδια και τη ζωή της: Αθήνα, Νεα Υόρκη , Σαο Πάολο, Σαντιάγο...Ένα καλοκαίρι γεμάτο μουσικές και όμορφες εικόνες μιας καλλιτέχνιδας που ήξερε να εμπνέει και να εμπνέεται. Ραντεβου τον Σεπτέμβρη όπως τα σχολεία! Καινούρια σάκα, ίδια χαρά!
Η λυρικότητα υπάρχει σε κάθε εποχή. Το παραδέχεσαι;
Έρχεται και φεύγει. "ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙΣ" τραγουδά η Δανάη κι εύχομαι να τη βρίσκουμε πάντοτε, την έχουμε ανάγκη. Θέλει δουλειά όμως, δεν έρχεται από μόνη της ,παντού, καθημερινά, σαν το οξυγόνο που αναπνέουμε. Μπορεί να μη μας αρέσουν "τα λουλούδια στα βάζα", αλλά η Δανάη δίνει τη λύση "δε θελω βάζα, μια μέρα θα γεμίσω το σπίτι μου με βάζα αδειανά και θα χαίρομαι τις αντίστοιχες ζώσες λουλουδενιες ακεραιότητες...
Ένα μήνα που θα είσαι οφ τι θα σκέφτεσαι και τι θα κάνεις;
Μια παραλία ως αργά που θα δύει ο ήλιος, ένα ζουμερό καρπούζι και την αγκαλιά "μου". Καλό καλοκαίρι σε όλους...
