Η βραβευμένη πρωταγωνίστρια της "Μικράς Αγγλίας" Πηνελόπη Τσιλίκα έδωσε συνέντευξη στο ΒΗΜΑ και τον Γ. Νάστο όπου μίλησε για το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Σανγκάης που βραβεύτηκε η ταινία αλλά και η ίδια για την ερμηνεία της. Επίσης μιλάει για το "Ατλαζένιο γοβάκι" και την "αναμέτρησή" της με την Βέρα Ζαβιτσιάνου που πριν 50 χρόνια είχε παίξει τον ίδιο ρόλο.
Στην Ελλάδα μία μόνο ακόμη φορά έχει παρουσιαστεί το «Ατλαζένιο γοβάκι» - το 1964 στο Εθνικό Θέατρο. Σκηνοθέτης ήταν ο Αλέξης Σολωμός και πρωταγωνίστρια η Ελλη Λαμπέτη. Εναν από τους ρόλους που θα κρατήσει τώρα η Πηνελόπη Τσιλίκα είχε παίξει τότε, πριν από 50 χρόνια, η Βέρα Ζαβιτσιάνου. Υπάρχει κάτι στο έργο που αρέσει πολύ στη νεαρή μελαχρινή ηθοποιό: «Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες του έργου, ο Δον Ροντρίγκο και η Δόνια Προέσα, δεν ερωτεύονται. Αναγνωρίζονται. Βλέπονται τυχαία και νιώθουν σαν ο ένας να έχει προετοιμαστεί για τον άλλον προτού γεννηθούν ακόμη: "Δεν είδα στα μάτια της τον πόθο, είδα την αναγνώριση" λέει εκείνος. Δεν έχω ζήσει κάτι τέτοιο, ίσως είμαι μικρή ακόμη, όμως μπορώ να το φανταστώ και να καταλάβω τι σημαίνει να αισθάνεσαι ότι κάποιος έχει φτιαχτεί για σένα».
Και συνεχίζει η Πηνελόπη: «Οταν ήμουν μικρή με συγκινούσαν το θέατρο και ο χορός, όμως δεν φανταζόμουν ποτέ ότι η τέχνη είναι ανοιχτή σε όλους. Νόμιζα ότι πρόκειται για ένα κλειστό σύστημα στο οποίο δεν μπορεί να εισβάλει ο καθένας. Πέρασα, λοιπόν, στη Νομική, ήξερα ότι δεν ήθελα να εξασκήσω τη δικηγορία, και σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να γίνω ή δημοσιογράφος ή εγκληματολόγος. Τους έβρισκα πολύ ενδιαφέροντες και τους δύο αυτούς τομείς. Εγραφα μάλιστα εκείνη την περίοδο και σε ένα αθλητικό περιοδικό. Η ζωή όμως τα έφερε αλλιώς. Ενας φίλος μου, που τώρα είναι σκηνοθέτης, δούλευε τότε ως βοηθός σκηνοθέτη σε μια παραγωγή και κάλεσε κάποιους από την παρέα για να κάνουμε ένα πέρασμα, ως κομπάρσοι, σε ένα από τα γυρίσματα. Εκεί συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά που έβλεπα στο σινεμά ή στο θέατρο δεν συνέβαιναν σε κάποιο παράλληλο, μακρινό σύμπαν. Αποφάσισα τότε να δώσω εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού. Αν δεν περνούσα, μπορεί και να ήμασταν συνάδελφοι σήμερα».
Τον περασμένο μήνα η «Μικρά Αγγλία» τιμήθηκε με τρία βραβεία στο 17ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Σανγκάης. Κέρδισε το Golden Goblet καλύτερης ταινίας, το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, καθώς και αυτό της καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την Πηνελόπη Τσιλίκα.
Η Σανγκάη, πάντως, δεν εντυπωσίασε πολύ την Πηνελόπη Τσιλίκα. Της φάνηκε πολύ τεχνητή. «Δεν καταλαβαίνεις τον χαρακτήρα της, την ατμόσφαιρά της. Πότε νομίζεις ότι περπατάς σε μια παλιά ευρωπαϊκή πόλη, μόνο που περπατούν στον δρόμο Κινέζοι, πότε έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια μεταμοντέρνα μητρόπολη. Ακραίες αντιθέσεις. Μου φάνηκε ότι όλη η χώρα περνάει ένα στάδιο τρομακτικής μετάλλαξης». Το βραβείο σκηνοθεσίας ο Παντελής Βούλγαρης το παρέλαβε από τα χέρια της Νάταλι Πόρτμαν και ρωτάω την Πηνελόπη που ήταν παρούσα πώς της φάνηκε η μικροσκοπική σταρ του Χόλιγουντ, με την κρυφή ελπίδα ότι θα μου επιβεβαιώσει την αρνητική εντύπωση που έχω για αυτή. «Οχι. Ηταν γλυκιά, ήταν πολύ σεμνή, πολύ συμπαθής, πολύ εντάξει. Τόσο πειθαρχημένη, βέβαια». Η αθηναία ενζενί θαυμάζει τη Μέριλ Στριπ, αγαπά πολύ την Τζίνα Ρόουλαντς και χαζεύει τη Μαρία Σκουλά τώρα που κάνουν πρόβες μαζί.
Το «Ατλαζένιο γοβάκι» θα είναι η δεύτερη «κανονική» θεατρική δουλειά της Πηνελόπης Τσιλίκα. Συμμετείχε πέρυσι στις «Βάκχες» σε σκηνοθεσία της Μάρθας Φριντζήλα.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
