Η Ρηνιώ Κυριαζή γεννήθηκε στα Γιάννενα. Πέρασε με δύναμη από το Εθνικό Θέατρο και από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπόυδασε συστηματικά τη μέθοδο φωνής της Μίρκας Γεμεντζάκη, τη μέθοδο freeing the natural voice της Kristin Linklater στο Columbia University of New York και τη μέθοδο του Roy Hart με τον Jonathan Hart στο NewYork University και στο Roy Hart centre. Για την ερμηνεία της στην παράσταση "Φεύγουσα Κόρη"(πάνω στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Μια ψυχή») η Ρηνιώ Κυριαζή ήταν υποψήφια για το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη 2007».
Η παράσταση ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2005 και δε σταμάτησε να παίζεται μέχρι και τον Απρίλιο του 2013. Τον Οκτώβρη του 2014 η παράσταση ξανανεβαίνει στο Θέατρο "Φούρνος" "..μπλέκονται με τους ήχους του κλαρίνου και ξετυλίγονται παραδοσιακά παραμύθια και τραγούδια ". Αν κάτι από τα πολλά που μου 'κανε εντύπωση αυτό είναι η έρευνα πάνω στο μοιρολόι. Δε με απωθεί και ταυτόχρονα με ελκύει τίποτα όσο ένα αργόσυρτο, ηπειρώτικο μοιρολόι.
Ρηνιώ, θυμήσου την Μίρκα Γεμεντζάκη.
Αν αγαπάς την έντονα γυμνή
Ενστάλαξε στις εικόνες όλες
Το θερινό της αίμα
Δώσε στα γέλια τα χρυσά της χείλη
Στα δάκρυα τα ασύνορα μάτια της
Στις μεγάλες ορμές της το φεύγον βάρος της
Για ό,τι να πλησιάσεις θέλεις
Άναψε την αυγή στην πληγή
Τα δεσμικά χέρια σου
Μπορούν να σμίξουν στάχτη με φως
Βουνό με θάλασσα κλαδιά με κάμπο
αρσενικό με θηλυκό χιόνι με πυρετό
Και το πιο απροσδιόριστο σύννεφο
Τον πιο ασήμαντο λόγο
Το χαμένο αντικείμενο
Ανάγκασέ τα να φτεροκοπήσουν
Κάν' τα όμοια με την καρδιά σου
Καν' τα δουλέψουν τη ζωή ακέραια
Paul Eluard
Μιλούν όλοι για τη Φεύγουσα Κόρη, το ξέρεις;
Α, δεν ξέρω...μακάρι να μιλούν. Το θέμα είναι, αν η εμπειρία μιας παράστασης δημιουργεί μια συνάντηση, ένα άνοιγμα σε κάτι- ίσως όχι αναμενόμενο αλλά καμιά φορά βαθιά γνώριμο, σαν να το ζητούσες και να μην το 'ξερες, σαν να 'ταν πάντα εκεί και να ζητούσε μορφή. Αυτό ήταν και είναι για μένα η Φεύγουσα Κόρη. Μακάρι να είναι και για άλλους.
Η έρευνα πάνω στο μοιρολόι πώς ξεκίνησε; Ακούγεται τόσο γοητευτικό και σπάνιο.
Ξεκίνησε σε ένα εργαστήρι της Μίρκας, στην πρώτη μας συνάντηση και την ευγνωμονώ πάντα γι αυτό.
Ο Παπαδιαμάντης ήξερε με τη γλώσσα να συντρίβει, να περιγράφει, να υμνεί. Σε έχει βοηθήσει η σκέψη του;
Από τον Ξεπεσμένο Δερβίση...
Ο ξένος μουσουλμάνος είχε παγώσει εκεί όπου εκάθητο κ' ενύσταζε.
Διά να ζεσταθεί, έβγαλε το νάι του κι ήρχισε να παίζει τον τυχόντα ήχον, όστις του ήλθε κατ' επιφοράν εις την μνήμην.
Νάι, νάι, γλυκύ.
Νάζι- κατά εν ζήτα ελαττούται.
Αύρα, ουρανός, άσμα γλυκερόν, μελιχρόν, αβρόν, μεθυστικόν.
Νάι,νάι.
Κατά δύο κοκκίδας διαφέρει από το να είναι το Ναι...
στην Μπουργκίνα Φάσο μου είπαν πως το μπαλαφόν χορδίζεται έτσι ώστε η μία λάμα να λέει στην άλλη όχι, ο μουσικός παίζει παίζει παίζει...μέχρι να του πει ναι...
στην Κρήτη μου είπαν πως τις χορδές στη λύρα τις χορδίζουν έτσι ώστε να λένε αλήθεια η μία στην άλλη...
γι αυτή την αλήθεια νομίζω, μιλάει ο Παπαδιαμάντης και ναι...την έχω πολύ ανάγκη
Έχεις όνειρα. Έχεις και βεβαιότητες. Έχεις πηγές ανεξάντλητες;
Εύχομαι να έχω όνειρα. Τελευταία ζω ένα. Είμαι σε πρόβες για την 'Μεγάλη Άρκτο', κείμενο που έγραψα και σκηνοθετεί ο Νίκος Φλέσσας. Βεβαιότητες εύχομαι να μην έχω-ποτέ δεν βγήκαν σε καλό. Όμως την θάλασσα δεν ξέρω να την έχουν εξαντλήσει...
