Η Θάλεια Ματίκα πρωταγωνιστεί για δεύτερη χρονιά στην παράσταση «Δύο γυναίκες χορεύουν» μαζί με τη Χρυσούλα Διαβάτη, σε σκηνοθεσία Τάσου Ιορδανίδη, στο θέατρο «Ιλίσια - Βολανάκης» που κάνει πρεμιέρα στις 26 Σεπτεμβρίου. Ο συγγραφέας του έργου, Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ, αφού την παρακολούθησε πέρσι, τη συμβούλεψε να κάνει υπερεντατικά μαθήματα Ισπανικών. Προτίθεται να τη γνωρίσει στον Αλμοδοβάρ κι είναι σίγουρος, πως έπειτα από κάτι τέτοιο, ο τελευταίος θα του χρωστάει τεράστια χάρη. Η Θάλεια, όμως, τριγυρίζει ακόμη στην Αθήνα, «χορεύοντας» επίμονα κάπου στα Ιλίσια.
-«Δύο γυναίκες χορεύουν». Ένας ύμνος στη ζωή και την αγάπη. Γιατί όμως είναι ξεχωριστός;
Λόγω της γραφής του. Ένας άντρας συγγραφέας -που είχα την τιμή να γνωρίσω- και κατάφερε μέσω των ''γυναικών του'' να μπει τόσο βαθιά στην ψυχολογία, τα θέλω και τα πρέπει του γυναικείου φύλου. Ένας πραγματικός γλύπτης των συναισθημάτων, της ιδιοσυγκρασίας και των αναγκών μιας γυναίκας.
- Περίμενες ότι θ' ακολουθούσε και δεύτερη σεζόν;
Η αλήθεια είναι ότι μετά την τρίτη εβδομάδα παραστάσεων, ήμουν πεπεισμένη. Η απήχηση στον κόσμο ήταν έκδηλη και μπορώ να πω έως και συγκινητική.
- Πόσο εφικτό είναι να επιλέξει κανείς το δικό του ρυθμό και να ορίσει τη ζωή του με βάση ττις επιθυμίες και τις ανάγκες του;
Στη σημερινή σύγχρονη δυτική κοινωνία που τρέχει με ιλιγγιώδεις, βίαιους και ραγδαίους ρυθμούς φαντάζει ακατόρθωτο. Ένας τρόπος, ίσως, για να απαλύνεις την απαισιόδοξη στάση απέναντι στα πράγματα είναι η επιλογή κοινής πορείας με ανθρώπους που συμβαδίζουν με τα θέλω μας .
-Βλέπεις κάτι τέτοιο να γίνεται πράξη;
Το βλέπω, το βιώνω και -για να είμαι απόλυτα ειλικρινής- έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στη νέα γενιά ανθρώπων, η οποία εικάζω ότι θα είναι πιο δυναμική και πιο σφυρηλατημένη στα δύσκολα από τις προηγούμενες.
-Αν ανέβει ξανά το έργο από άλλο θίασο στην Ελλάδα, όλοι θα ανατρέχουν στο δικό σας ανέβασμα που είναι το πρώτο. Πώς νιώθεις γι' αυτό;
Iδιαιτέρως τιμητικό για μένα είναι ότι συνυπήρξα σκηνικά με την τόσο σπουδαία ηθοποιό, Χρυσούλα Διαβάτη και σκηνοθετηθήκαμε από τον Τάσο Ιορδανίδη.
