Η Σμαράγδα Καρύδη, επιστρέφει με την ωραία ''Ρωξάνη' της, για να αιχμαλωτίσει ξανά τον ατίθασο ''Συρανό Ντε Μπερζεράκ'', στην παράσταση του Γιάννη Κακλέα, που από τις 17 Οκτωβρίου εγκαινιάζει το «Πάνθεον».
-Η Ρωξάνη ζει ένα ψέμα. Θα ήταν αυτός ένας λόγος, να μην τη «ζηλέψεις»;
Η Ρωξάνη έχει πολλές δραματικές στιγμές αλλά και πολύ χιούμορ. Ξεκινά από μια κοπέλα που αναζητά τον έρωτα, αγαπά την ποίηση, ζει σ΄ ένα ανέμελο Παρίσι και στη συνέχεια γνωρίζει το μεγάλο έρωτα και βιώνει το θάνατο και τη ματαίωση. Αυτό την ωριμάζει μ’ ένα πολύ σκληρό τρόπο. Από την Α΄ πράξη ως την Ε΄ γίνεται ένα διαφορετικό πρόσωπο. Για τον ηθοποιό αυτή η εξέλιξη έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Εξίσου γοητευτικό είναι να παίζει αυτό το έμμετρο ποιητικό κείμενο, στην εξαιρετική μετάφραση της Λουϊζας Μητσάκου.
-Το έργο πραγματεύεται με τρόπο απαράμιλλο, το βασανιστικό συναίσθημα που αφήνει οτιδήποτε ανεκπλήρωτο. Εσύ, πώς τα πήγες με τους ανεκπλήρωτους έρωτες;
Δεν έχω να θυμάμαι ανεκπλήρωτους έρωτες, γιατί τον έρωτα δεν τον αντιλαμβάνομαι ανεκπλήρωτο. Κάποιο μηχανισμό άμυνας έχω και με αφορά ο έρωτας όταν είναι αμοιβαίος. Όποιος δε με θέλει, δεν τον θέλω κι εγώ μετά από λίγο.
-Αξίζει λες, μια θυσία σαν αυτήν, που έκανε ο Συρανό για τη Ρωξάνη;
Όταν αγαπάς κάποιον πολύ, οτιδήποτε και να κάνεις γι’ αυτόν δεν είναι θυσία. Σου φαίνεται αυτονόητο.
-Το κοινό υποστήριξε μια μεγάλη παραγωγή, με το πιο διαχρονικό θέμα: την αγάπη και τον έρωτα. Το περίμενες, έτσι δεν είναι;
Το περίμενα γιατί είναι πράγματι, ένα διαχρονικό έργο που τα έχει όλα: υψηλή ποίηση, μάχη, πόλεμο, θάνατο, πνοή. Μια συναρπαστική ιστορία, με ισχυρή πλοκή, που απευθύνεται σε όλους. Ολοκληρωμένο τόσο το έργο, όσο κι η ίδια η παράσταση του Κακλέα.
-Ο συμπρωταγωνιστής σου Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, δεν είναι καταπληκτική περίπτωση ηθοποιού και ανθρώπου;
Ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί του. Προσέχει αυτό που κάνει, με τον καλύτερο τρόπο. Είναι καλός άνθρωπος, σπουδαίος ηθοποιός και υπέροχος συνεργάτης. Αυτό τον συνδυασμό δεν τον βρίσκεις συχνά.
-Τι ζηλεύεις από την πορεία και τις συνεργασίες των ηθοποιών γονιών σου; Συνεργάστηκαν με ηθοποιούς μύθους στην εποχή τους. Γνωρίστηκαν στο θίασο της Α. Βουγιουκλάκη, στο «Η κόρη μου, η σοσιαλίστρια», στο θέατρο. Θα’ θελα να’ μουν εκεί από μια μεριά, αλλά δε γίνεται!
-Γράψε ένα σύνθημα στον τοίχο της Βουλής.
''Αυτά, μας τα’ παν κι άλλοι…''
X.Φ
