Ο Δημήτρης Τάρλοου είναι πολυπράγμων: ηθοποιός, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Πορεία. Αν και ανησυχεί για την οικονομική κρίση και τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που όλοι αντιμετωπίζουμε , εκείνος εξακολουθεί να παλεύει για ένα θέατρο ποιοτικό και υψηλού επιπέδου. Εμείς συνομιλήσαμε μαζί του για τα φετινά του σχέδια.
Η χρονιά στο Πορεία ξεκινά με την επανάληψη του Blasted της Σάρας Κέην. Ένα έργο πολύ σκληρό. Τι σε έκανε να το επιλέξεις;
Δεν το βλέπω ως σκληρό το έργο, είναι , θα έλεγα, μια ωδή στην αγάπη. Έχει τεράστιο ενδιαφέρον αυτό το κείμενο, επειδή έρχεται σε επαφή με εικόνες του ασυνειδήτου. Η νατουραλιστική περιγραφή είναι εκτός εποχής σήμερα και νομίζω ότι απαγορεύει στο θεατή να μεταφερθεί σε άλλες περιοχές. Το έργο αυτό έχει ακραίες εικόνες κυρίως από τη μέση και μετά, όλο το δεύτερο μέρος είναι ένα μεταφυσικό τοπίο. Είναι πρόκληση να δημιουργήσεις αυτή την ατμόσφαιρα, να περάσουν οι ηθοποιοί από το ρεαλισμό σε αυτή τη μεταφυσική διάσταση.
Είναι όμως ένα θέατρο προκλητικό, in-yer-face, όπως το ονόμασαν οι κριτικοί….
Δε συμφωνούσε η Κέην ότι το θέατρο της είναι προκλητικό, ούτε ότι ανήκε στο in-yer-face. Κι εμένα προσωπικά αυτό το κίνημα δε με ενδιαφέρει. Η πιο άμεση επιρροή της είναι ο Σαίξπηρ, με πολλά στοιχεία από τον Ίψεν και πάνω απ’ όλα την αρχαία τραγωδία. Κι αυτό συχνά παραλείπεται σε πολλές σκηνοθεσίες. Εγώ αντιμετώπισα το έργο ως ένα αστικό ιψενικό δράμα που ολισθαίνει σταδιακά προς κάτι άλλο. Οι ηθοποιοί δεν είχαν να παλέψουν μόνο με υποκριτικές προκλήσεις, αλλά και με την απόφαση να κάνουν μια γενναία κοινωνική πράξη.
Και επίσης ανεβάζεις και πάλι τη Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση. Υπάρχουν αλλαγές από την καλοκαιρινή της παρουσίαση στο Φεστιβάλ Αθηνών;
Μικρές αλλαγές, η σκηνοθετική γραμμή δε θα αλλάξει. Θα κοπούν κάποια πράγματα και θα προστεθούν άλλα, γυρίστηκε, ας πούμε, μια κινηματογραφική σκηνή που θα μπει εμβόλιμα. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών που ήταν από την αρχή σχεδιασμένη να μεταφερθεί και στο Πορεία. Είναι εξαιρετικά ευνοϊκή η συγκυρία ότι το Φεστιβάλ βοήθησε στο να γίνει αυτή η παραγωγή.
Γιατί επέλεξες τη Μεγάλη Χίμαιρα κι όχι ένα άλλο βιβλίο του Καραγάτση;
Γιατί είναι το μόνο εφικτό από τα κύρια μυθιστορήματά του, τον Γιούγκερμαν ή τον Λιάπκιν, να μεταφερθεί στη σκηνή, και λόγω αριθμού προσώπων και λόγω πλοκής. Επίσης το κεντρικό θέμα με αφορά πολύ, το τι σημαίνει δηλαδή να είσαι ξένος στη χώρα σου. Υπάρχει μια τερατωδία σε αυτή τη χώρα, και ιδιοσυγκρασιακή και λόγω του φυσικού τοπίου, η σκληρότητα του φωτός για παράδειγμα παίζει ρόλο σε αυτό. Και η Μαρίνα και ο Μηνάς, το έτερον της ήμισυ ή το αντίπαλο δέος της, όπως προτιμάτε, αντιμετωπίζουν την ίδια τερατωδία και το γεγονός ότι είναι διανοούμενοι και σκεπτόμενοι κάνει την όλη κατάσταση ακόμα πιο τραγική. Δείχνει τι μπορεί να πάθει ένα σπουδαίο μυαλό σε αυτή τη χώρα.
Γιατί λες ότι ο Μηνάς είναι και το αντίπαλο δέος της Μαρίνας;
Η σχέση του Μηνά και της Μαρίνας είναι ερωτική με έναν τρόπο ανθρωποφαγικό. Οι δυο τους έχουν πολλά κοινά διανοητικά στοιχεία, άλλωστε ψυχρό είναι το παιχνίδι που παίζουν. Είναι δυο άνθρωποι σε πόλεμο, όπως πάντα γίνεται στον έρωτα ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό. Υπάρχουν ενδείξεις στο βιβλίο ότι αυτοί οι δυο είναι το ίδιο πρόσωπο. Ίσως και το πρόσωπο αυτό να είναι ο ίδιος ο Καραγάτσης.
Ο Καραγάτσης, εκτός από μεγάλος συγγραφέας, ήταν και παππούς σου. Υπάρχει κάτι προσωπικό και αυτοβιογραφικό σε αυτό το έργο που σε έκανε να το διαλέξεις;
Το μόνο προσωπικό ζήτημα είναι ότι ονομάζει τη βασική πρωταγωνίστρια Μαρίνα. Μαρίνα λέγεται και η μητέρα μου. Το βιβλίο γράφτηκε πριν από τη γέννησή της. Δε συνηθίζεται να δίνεις στην κόρη σου το όνομα μιας ηρωίδας ενός βιβλίου, αλλά αυτό θα παραμείνει ένα άλυτο μυστήριο.
Τι άλλο ετοιμάζετε φέτος στο Πορεία;
Θα υπάρξει μια συμπαραγωγή με τον Νίκο Ψαρρά σε σκηνοθεσία της Έλενας Καρακούλη με τον Νίκο Ψαρρά, τη Στεφάνια Γουλιώτη, την Ιλιάνα Μαυρομάτη, τον Χάρη Τζωρτζάκη, τη Μαρία Ζορμπά « Η γυναίκα από τα παλιά» του Σίμελπφενιχ. Στο Πορεία μάς ενδιαφέρει να κάνουμε καλό θέατρο και για το αστικό κοινό, πράγμα που τείνει να εκλείψει σήμερα. Πρέπει να υπάρχει χώρος για όλα, και για το πειραματικό θέατρο και για όλα, αλλά εμάς μάς ενδιαφέρει το καλό και ποιοτικό θέατρο για ένα κοινό θεατρόφιλο.
Ευχαριστώ.
Κι εγώ ευχαριστώ.
