Ο Τάσος Γιαννόπουλος, ένας κωμικός ηθοποιός με μεγάλη εμπειρία, φέτος συμμετέχει στην παράσταση « Ένας ήρωας με παντόφλες» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου στο θέατρο Βρετάνια.
Συμμετέχετε στο "Ένας ήρωας με παντόφλες". Μιλήστε μας για το ρόλο σας και το έργο.
Παίζω τον Απόστολο Δεκαβάλα, ξάδερφο του Στρατηγού, ο οποίος δεν έχει πολύ και καθαρό παρελθόν… Μάλλον στην Κατοχή πρέπει να υπήρξε μαυραγορίτης. Μετά από πολλά χρόνια λοιπόν απουσίας εμφανίζεται ξαφνικά και ανακοινώνει στον Στρατηγό ότι θα γίνει άγαλμα, στήνει μια κομπίνα δηλαδή εις βάρος του. Όπως καταλαβαίνετε, είναι ένα μάλλον αρνητικό πρόσωπο στα μάτια του θεατή, που όμως θυμίζει πολλά πρόσωπα από τη σύγχρονη ζωή.
Γιατί ο" Ήρωας με παντόφλες" παραμένει επίκαιρος;
Παραμένει επίκαιρος, γιατί είναι τίμιος κι καθαρός. Το έργο αυτό που νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου μιλάει για την τιμιότητα, το αίσθημα του καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα, την αξιοπρέπεια, πράγματα που λείπουν και σήμερα και χτες και πάντα θα λείπουν, όχι μόνο στην Ελλάδα , όπως πιστεύουμε, αλλά παντού.
Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Γιατί είναι δύσκολο να διασωθούν αυτά τα στοιχεία. Θέλει αγώνα η ζωή για να μείνεις έτσι. Το αναφέρει και ο Στρατηγός αυτό. Πάντα ο άνθρωπος έχει μια ροπή προς τον εύκολο δρόμο, παρασύρεται εύκολα και δεν μπορεί να κρατήσει τις αξίες του. Είναι δύσκολο για την ανθρώπινη φύση να μείνει ακέραιη.
Το συγκεκριμένο έργο είναι ταυτισμένο στη μνήμη του κοινού με την ταινία του Λογοθετίδη. Φοβάστε αυτή τη σύγκριση;
Όχι, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, είναι μια υπέροχη ταινία , αλλά άλλοι άνθρωποι μετά από χρόνια το ανεβάζουν και το προσεγγίζουν μέσα από μια καινούργια ματιά. Δεν υπάρχει λόγος σύγκρισης, αλλιώς δε θα ανέβαινε κανένα έργο για δεύτερη φορά. Κι όταν το κείμενο είναι τόσο καίριο και σημαντικό δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε, γιατί μιλάει διαχρονικές αξίες.
Τι καινούργιο να περιμένουμε από τη φετινή σας παράσταση;
Είναι από τα καλύτερα έργα της νεοελληνικής δραματουργίας πιστεύω, τόσο λεπτοδουλεμένο, ένα κλασικό δείγμα γραφής νεοελληνικού έργου. Η προσέγγιση και από τον Γιάννη Μπέζου είναι πολύ καθαρή. Βρίσκω ευρηματικές τις παραλλαγές του Εθνικού Ύμνου που προσέθεσε, καθώς και διάφορα εμβατήρια.
Ακόμα μια συνεργασία με τον Γιάννη Μπέζο. Μια σχέση που αντέχει στο χρόνο;
Ναι, όντως, έχουμε πλέον μια κοινή γλώσσα και ο ένας αντιλαμβάνεται αμέσως τι θέλει ο άλλος, χωρίς να χρειάζονται πολλά λόγια. Υπάρχει μια αμοιβαία εκτίμηση και μια φιλία χρόνων που κάνει τη συνεργασία μας πραγματικά πολύ ευχάριστη.
Τι άλλο σχεδιάζετε για τον φετινό χειμώνα;
Μια τηλεοπτική σειρά, το « Μάνα εξ ουρανού» στο ΜEGA.με τη Μαρία Σολωμού, την Ελίνα Ακριτίδου και πολλούς άλλους καλούς συναδέλφους.
Πώς είναι τα πράγματα σήμερα στο θέατρο, σε μια εποχή μεγάλης κρίσης;
Το θέατρο πάντα επιβιώνει, και δεν το λέω εγώ αυτό, το λένε πολύ πιο έμπειροι άνθρωποι από εμένα. Ο κόσμος πάντα χρειάζεται διασκέδαση και ψυχαγωγία. Γι’ αυτό δεν έχουν μειωθεί ούτε οι παραστάσεις μεγάλων και πολυπληθών θιάσων, όπως είμαστε εμείς, ούτε αυτές μικρότερων ομάδων. Η ανάγκη για έκφραση δε σταματάει και το κοινό αποζητάει το θέατρο. Αυτό είναι παρήγορο...
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ.
