Ο Παναγιώτης Κατσώλης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και πολυπράγμονες ηθοποιούς της νέας γενιάς. Απόφοιτος της Σχολής του Ωδείου Αθηνών, ήδη μετρά σημαντικές συνεργασίες, κέρδισε τις εντυπώσεις ως Αίμωνας στην "Αντιγόνη" του Ανούιγ που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Μπέζος. Φέτος συμμετέχει στο " Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές" στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου Νέου Κόσμου. Περιγράφει με το δικό του μαγικό τρόπο στο onlytheater το "ταξίδι " του στο θέατρο, που φαίνεται πως ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς.
Οι άνθρωποι δεν είναι πάντα λογικοί. Σηκώνεσαι μια ωραία μέρα και ξεκινάς. Για πού; Όχι για τ' αμπέλι. Ακολουθείς το όνειρο. Ναι. Κι ό,τι γίνει. Περνάς δίπλα από γάτες, οικοδομές, νεκρούς καθηγητές της μουσικής, από εργάτες του θεάτρου, συζύγους γραμματείς, ξενοδοχεία στην Εκάλη, απ' την Μαρίνα Ζέας, από Ωδεία Αθηνών, την λεωφόρο Ποσειδώνος, μπουζούκια στον Κορυδαλλό, τον Μίμη και τον Γιάννη, την Μυρτώ, τον Ορφέα και τον Άδη, την Πατησίων διασχίζεις Εξάρχεια να βγεις να μείνεις για ένα χρόνο, με την γάτα τον ψηλό τον Σάκη και την Βάσω. Α, και την Ερριέτα. Και τον γεράκο βέβαια καλή του ώρα. Χαϊδάρι, Πειραιάς, Επίδαυρος, Βαγγέλης. Βίκτωρας, σπασμένα αυγά, η Μίρκα και ο Βέγγος. Πρωί όλα αυτά μα νύχτα είναι ακόμα. Ριγίλλης κύριε φτάσαμε, κατεβείτε. Με τον Θανάση μπαίνεις με τον Αρβανιτάκη βγαίνεις. Μέσα εκεί θα μείνεις τρία χρόνια: ένα δύο τρία τζούμ! Στέργιογλου - Καραζήσης. Άννα σ'αγαπώ. Δημητράκης τέρας, Μαρίας έρωτας, Ευθύμης συνοδοιπόρος. (Γειά σου Μιχάλη) Βόιτσεκ-Σαίξπηρ-Έλιοτ-Αγγελόπουλος. Κι άλλη γάτα θα βρεις εδώ. Παλιά ήταν στην Μπουμπουλίνας. Ποτέ πια στο σκοτάδι. Την εκτιμώ. Δεν πρόλαβα να της το πω. Αυτό ήταν κύριε τελειώσατε, ιδού και το πτυχίο. -Μα ποιο πτυχίο; Ποτέ μου δεν τον πήρα αυτόν τον πάπυρο να τον ε-κορνιζώσω!- Γλέντι στο Θυμάρι. (Ντι-ντί μην κάνεις απλωτές)
Μετά (για την ακρίβεια από λίγο πριν) βρέχει και βλέπω απ' την κλειδαρότρυπα τον ζητιάνο να γελάει, ανοίγω την πόρτα δρακούδι γίνομαι και στην Καβάλα πετάω, στην βαθιά γαλάζια θάλασσα του Ντάνι κολυμπάω, με ξερνάει το κύμα στην Κέρκυρα και γίνομαι πάλι δρακούδι, στην Αθήνα έρημη χώρα συναντάω, για 50'00'' διηγήματα διαβάζω, τρίτο στεφάνι φοράω, τον Τίτο Ανδρόνικο συναντάω, στον Νέο Κόσμο τον παλιό μου δάσκαλο κοιτάω κι ένα αναλόγιο κρατάω, (γεια σου Μαρία με το μουσείο σου) με τον έμπορο της Βενετίας ταξιδεύω, στην Θεσσαλονίκη σταματάω, στις Σέρρες κλείνομαι σε ασανσέρ, στην Καβάλα η Αλίκη (δεν υπάρχουν πια αυτά) μου δείχνει τη νύχτα μόλις πριν από τα δάση, και πίσω στην Αθήνα: Κλάιστ και Δημητριάδης, στα Εξάρχεια γιατί σκότωσα την καλύτερη μου φίλη με ρωτάνε, κοίτα με τώρα και είμαι εδώ μου απαντάνε, Αντιγόνη η Ηρώ, πτυχιούχος εγώ, αφοσιωμένη η Δανάη, φιλάργυρος ο Γιάννης, ρεαλίστρια η Κατερίνα, και στο τέλος παντρολογήματα!
Τώρα ο Βαγγέλης σκηνοθετεί έναν άνθρωπος για όλες τις εποχές (από 19 Νοέμβρη) στο Τσίλερ και μετά (από 20 Απριλίου) ο Γιωργής ο Θοδωρής ο Παναγιώτης ο Φοίβος και ο Χρήστος θα διηγηθούν την τραγική ιστορία του Άμλετ, πρίγκιπα της Δανίας στο δώμα του Νέου Κόσμου.
Υ.Γ: Το προσωπικό ζει χωρίς εξηγήσεις. Θεοδωρόπουλος, Κατσώλης, Μιχαλακόπουλος. Όχι. Με λένε Βαγγέλη, Ρόπερ και Τόμας Μορ. Σωστά.
