Η Πέγκυ Σταθακοπούλου που τα τελευταία χρόνια μας εντυπωσιάζει με τις επιλογές και τις ερμηνείες της, φέτος συναντιέται με τη σκηνοθέτη Ελένη Σκότη και τον Δημήτρη Καταλειφό στην « Εκδοχή του Μπράουνινγκ», ένα έργο του Τέρενς Ράντιγκαν που παρουσιάζεται στο θέατρο Εμπορικό, Εμείς μιλήσαμε μαζί της για το έργο, το ρόλο της Νίλι που την δυσκόλεψε, αλλά τελικά τον απολαμβάνει και τα όνειρά της.
Φέτος συμμετέχετε στην παράσταση « Η εκδοχή του Μπράουνινγκ» του Τέρεν Ράτιγκαν. Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον σε αυτό το έργο;
Ο Ράτιγκαν είναι ένας πολύ σημαντικός Άγγλος συγγραφέας. Από το 1936 έως το 1956 βρίσκεται σε ακμή και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Υπάρχει ένα κενό στο αγγλικό θέατρο εκείνη την περίοδο, αυτός όμως διαπρέπει, γιατί τα έργα μελετούν τις ανθρώπινες σχέσεις. « Η εκδοχή του Μπράουνινγκ» είναι ένα από τα καλύτερα του, που αν και μονόπρακτο έχει μια αυτοτέλεια και μπορεί να παρουσιαστεί μόνο του, όπως συμβαίνει στη δική μας παράσταση. Στο έργο παρακολουθούμε τη ζωή και τις σχέσεις ενός καθηγητή κλασικής φιλολογίας, ο οποίος είναι αυστηρός και δύσκολος άνθρωπος που δεν τον αγαπούν οι φοιτητές κι έχει μια εμμονή για τα αρχαία ελληνικά. Είναι κλεισμένος στον εαυτό του και φυσικά αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλες οι ανθρώπινες σχέσεις, με κορυφαία το γάμο του, να είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Εγώ παίζω τη γυναίκα του, τη Νίλι του. Οι δυο τους είναι διαφορετικοί κόσμοι που απλώς συμβιώνουν, κανείς στην πραγματικότητα δεν ευθύνεται γι’ αυτή την αποτυχία. Ζητούν άλλα πράγματα για να είναι ευτυχισμένοι… Με αφορμή έναν νεαρό μαθητή που έρχεται την τελευταία μέρα του εξαμήνου να κάνει μάθημα με τον καθηγητή, ξεδιπλώνονται οι προσωπικότητες, οι ιδιοσυγκρασίες του καθενός και οι μεταξύ τους σχέσεις. Στην πορεία αυτός ο καθηγητής αποδεικνύει ότι έχει ευαισθησίες καλά κρυμμένες.
Γιατί η Νίλι και ο καθηγητής απέτυχαν στο γάμο τους;
Η Νίλι είναι κοινωνική, μένει λίγο στην επιφάνεια των πραγμάτων, την ενδιαφέρει το φαίνεσθαι και θέλει να ζει τον έρωτα, πράγμα που που δεν της προσφέρει ο σύζυγός της. Έχει εραστές - εδώ έναν νεαρό καθηγητή. Είναι μια σκληρή και αιχμηρή γυναίκα, ανάλγητη. Κατά βάση όμως είναι θυμωμένη, γιατί είναι στερημένη. Βασικά, αυτή και ο καθηγητής απλώς δεν έτυχε ποτέ να συναντηθούν σε ουσιαστικό επίπεδο.
Είναι πραγματικά θέμα τύχης;
Το να συναντήσεις ανθρώπους με τους οποίους έχεις μια κοινή βάση, είναι δύσκολο. Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να εκφράσουν τον εαυτό τους, η έξωθεν εικόνα μετράει και ο εσωτερικός εαυτός μένει συμπιεσμένος. Αυτό σίγουρα δεν μπορεί να οδηγήσει ούτε στην ευτυχία, ούτε καν σε ισορροπία, αυτός δεν είναι ο ασφαλής δρόμος για να επικοινωνήσεις. Νομίζω ότι πρέπει πρώτα να βρεις το είσαι εσύ και τι σου χρειάζεται για να είσαι νέος, γεμάτος, να αισθάνεσαι ότι η ζωή απλώνεται μπροστά σου κι εσύ μπορείς να ζήσεις, να μάθεις, να μην κρύβεις αυτό που είσαι, να αποδέχεσαι ότι με κάποιους μπορείς να συναντηθείς, με άλλους είναι απλώς αδύνατο. Αξίζει όμως να είναι κανείς ανοιχτός, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να έρθει σε αρμονία με τον εαυτό του.
Σας είναι οικείο αυτό το πρόσωπο; Συνήθως παίζετε τελείως διαφορετικούς ρόλους…
Βασικά δεν έχω ξαναπαίξει ποτέ τέτοιο ρόλο, αλλά όσο μεγαλώνω θέλω, έχω την ανάγκη να περπατήσω σε δρόμους που με δυσκολεύουν. Έχει κίνδυνο αυτό, αλλά και γοητεία. Πολλές φορές όταν κουραζόμουν στην πρόβα έλεγα ότι δε θα ξαναπαίξω τέτοιο ρόλο, γιατί στην αρχή δυσκολεύτηκα,δε σας κρύβω - είναι σκληρό κύτταρο η Νίλι- αλλά τελικά το απόλαυσα.
Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεστε με πολύ σημαντικούς σκηνοθέτες, φέτος με την Ελένη Σκότη…
Τη δουλειά της Ελένης την παρακολουθώ, μου αρέσει πολύ και τη χάρηκα τη συνεργασία μας.. Σε συνδυασμό με τον Δημήτρη Καταλειφό που αγαπώ και εκτιμώ, η συνθήκη ήταν ιδανική. Κινηθήκαμε σχετικά γρήγορα στις πρόβες, όμως αυτό που έζησα ήταν πολύ ενδιαφέρον, γιατί η Ελένη δουλεύει με έναν τρόπο που εμένα μου πηγαίνει. Ασχολείται πολύ με τον τρόπο που αισθάνεται ο ήρωας. Ταυτόχρονα οι συζητήσεις με τον Δημήτρη, που είναι πολύ λιτός και ουσιαστικός ηθοποιός, με βοήθησαν ιδιαίτερα. Θα ήθελα να ξαναβρεθώ με αυτή την ομάδα, να έχουμε περισσότερο χρόνο για να δουλέψουμε σε βάθος και λεπτομέρεια.
Ένας ρόλος που ονειρεύεστε;
Δεν ονειρεύομαι ρόλους, ποτέ δεν το έκανα μέχρι τώρα, γιατί θεωρώ ότι από ρόλους που δεν περιμένεις, που δεν είχες καν σκεφτεί να παίξεις, μπορείς να προχωρήσεις. Αφήνομαι σε αυτό που φέρνουν οι καιροί και κυρίως οι συνεργασίες. Αλλά ίσως τώρα να μου άρεσε να παίξω την "Κυρά της θάλασσας ", του Ίψεν. Σημασία όμως δεν έχει να παίξεις αυτό που ονειρεύεσαι, αλλά να δουλεύεις με ανθρώπους που εκτιμάς και μπορείτε να επικοινωνήσετε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ
Η παράσταση " Η εκδοχή του Μπράουνινγκ" παρουσιάζεται στο Θέατρο Εμπορικόν.
