Ο Λάζαρος Βαρτάνης είναι ένας ηθοποιός που θα εξαντληθεί μόνο, αν έρθει το τέλος του κόσμου. Και πάλι σίγουρη δεν είμαι. Επειδή, όταν τον πιάνει το νοσταλγικό του, είναι τρισχαριτωμένος, του ζητήσαμε ένα κείμενο που η αρχή του να είναι η Θεσσαλονίκη και το τέλος του το "Ιnnerview". Για πες, Λάζαρε..
Γεννήθηκα -πριν πολλά χρόνια- το 1982 στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσα το 1ο Λύκειο Καλαμαριάς και σπούδασα στη δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε. Το όνειρό μου. Από εκείνη τη στιγμή το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Με τα καλά και τα στραβά της. Έχω δουλέψει με σημαντικούς ανθρώπους και ελπίζω στο μέλλον να συναντήσω και άλλους. Ρούλα Πατεράκη, Ισίδωρος Σιδέρης, Έλλη Παπακωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Ρήγος, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Γιάννης Ρήγας, Έφη Γούση, Αλέξανδρος Σωτηρίου, Ευθύμης Σανίδης, Θανάσης Τότσικας, Μίνα Αδαμάκη, Γλυκερία Καλαϊτζή, Νίκος Βουδούρης, Αναστασία Θεοφανίδου, Κώστας Γάκης, Δαμιανός Κωνσταντινίδης, Αλέξανδρος Χαντζής, Σταύρος Λιόκαλος κ.α.
Και επειδή ο παρτενέρ είναι από τα βασικότερα στοιχεία μιας παράστασης, νιώθω τυχερός για τους ανθρώπους που τα "είπαμε" επί σκηνής. Με ελάχιστες, ευτυχώς, εξαιρέσεις.
Μετά το "Αρμαντέιλ" -φοβερή εμπειρία απ΄όλες τις μεριές και με πολύ αγαπημένους μου ανθρώπους- ήρθε το "Innerview". Σε κείμενο του Αλέξη Σταμάτη και σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ. Ένας νέος σκηνοθέτης, μια δημοσιογράφος και ένας παλαίμαχος ηθοποιός σε μια συνέντευξη διαφορετικού τύπου που μου θυμίζει αρένα, πάλη. Ένα παιχνίδι για γερούς παίχτες, που λέει και η Λίλλυ.
Βρισκόμαστε σε πρόβες εδώ και δυο μήνες και ανεβαίνουμε στις 17 Νοεμβρίου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Για μετά υπάρχουν πράγματα στα σκαριά που ανυπομονώ να συμβούν. Οπότε show must go on...
Χρύσα Φ.
