Ηθοποιός, χορεύτρια, δασκάλα χορού, η Μαρία Ιωαννίδου είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που δεν της χαρίστηκε τίποτα, όπως λέει, και που πάντα χαμογελούσε, βάζοντας το ροζ της αθωότητας μπροστά για να συνεχίσει. Παντρεμένη με τον αξέχαστο Φρέντυ Γερμανό μιλάει για τη ζωή της, αλλά και την οικονομική της καταστροφή. Από τις 6 Νοεμβρίου θα πρωταγωνιστεί στον "Οίκο Ευγηρίας – Η Ευτυχισμένη Δύσις", στο θέατρο Μπρόντγουαιη.
Για 2η χρονιά ο "Οίκος Ευγηρίας" έρχεται στο θέατρο Μπρόντγουαιη με σπουδαίους ηθοποιούς. Τι θα δούμε επί σκηνής;
Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε ότι δε θα δείτε ένα δράμα, θα δείτε τη διαδρομή όλων μας, όταν θα φτάσουμε σ’ αυτές τις ηλικίες και πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Το έργο αυτό έχει χιούμορ, ελπίδα, δείχνει ότι και στα 80 τους μπορούν δυο άνθρωποι να παντρευτούν και να ανοίξουν μια σελίδα στη ζωή τους. Δεν είναι αυτό ένα μήνυμα; Έχει την αλήθεια του. Ακουμπάει πάνω σε ένα θέμα που όλους μας αφορά, στο χρόνο. Επίσης, είναι μια ευκαιρία να δείτε όλους τους σπουδαίους συναδέλφους, που έχουν γράψει ιστορία. Το έργο είναι πάρα πολύ ωραίο, έχει ρομαντισμό, έτσι όπως το έχει σκηνοθετήσει ο Βασίλης Πλατάκης. Έχει ένα επίπεδο, μια κουλτούρα, μια φιλοσοφία. Όπως επίσης και το κείμενο του Μ.Κορρέ είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο κείμενο. Έχει ελπίδα αυτό το έργο και φυσικά και πολλούς ταλαντούχους, νέους συναδέλφους.
Σε φοβίζει ο χρόνος;
Ναι, με φοβίζει πολύ. Είμαι φιλάρεσκη ακόμη και δεν μπορώ την ασχήμια που φέρνει στον άνθρωπο, όπως και την αρρώστια, τη μοναξιά.
Εσύ έχεις αντιμετωπίσεις όμως την αρρώστια;
Ναι και φοβάμαι, στα γηρατειά ο άνθρωπος είναι ανήμπορος. Εγώ δεν ξέρω πώς έτυχε, αλλά πέρα από τον σύντροφό μου δεν υπάρχει κάποιος άλλος. Γι' αυτό δε θέλω να μεγαλώσω πολύ.
Μετάνιωσες που δεν έχεις στη ζωή σου αυτό τον περίγυρο, που θα σε εξασφάλιζε στα χρόνια αυτά, που σε φοβίζουν;
Δε φταίω εγώ. Η ρημάδα η τύχη μου φταίει. Η ζωή ήταν πολύ αρνητική απέναντι μου, εγώ την γραπώνω κάθε φορά και την πισωγυρίζω. Η ζωή μού έχει ρίξει πολλά σκαμπίλια και μου ρίχνει συνέχεια. Περίγυρο δεν έχω, συγγενείς δεν υπάρχουν, παιδιά δεν υπάρχουν- εδώ φταίω εγώ, οπότε… Και να σου πω και κάτι, δεν βρίσκω τον λόγο να ζήσω πάρα πολλά χρόνια. Εγώ τα χρόνια μου θέλω να είναι ουσιαστικά, είμαι ένα δραστήριο άτομο που δουλεύει από πέντε χρόνων στο θέατρο, μέχρι τα ογδόντα λοιπόν και πολύ είναι.
Είστε πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοί σ’ αυτό το έργο. Πόσο εύκολη είναι αυτή η συνύπαρξη;
Εύκολο το βρίσκω εγώ, νιώθω περήφανα να είμαι δίπλα τους. Υπάρχει μια ομορφιά σε όλους, άλλωστε ο ηθοποιός δεν έχει ηλικία. Και να σου πω κάτι, το πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε την αγάπη του κόσμου που θέλει να μας βλέπει πάνω στο σανίδι.
Η Ναταλία Γερμανού τι λέει για αυτή την εμφάνισή σου στο θέατρο;
Δεν λέει, δεν έχει έρθει να με δει.
Ελπίζεις να έρθει;
Ελπίζω, πάντως σε άλλα θέατρα πάει.
Στη σκηνή υποδύεσαι μια σαραντάρα, αλλά και μια ογδοντάρα. Πώς τους καταφέρνεις και τους δυο ρόλους;
Έχω αγαπήσει πολύ την γριούλα μου, που υποδύομαι, και όλο αυτό το διάστημα μου έλειψε που δεν έπαιζα. Πρόκειται για μια υπερήφανη γιαγιά που κάνει και την επανάσταση της, στο τέλος. Η σαραντάρα είναι ένας ρόλος πιο κοντά σ’ εμένα, όμως η γιαγιά είναι μια πρόκληση και μια απόδειξη πως μπορείς να κάνεις κι άλλα πράγματα. Εκτός από την τσίχλα κάνουμε και την γιαγιά!
Η τσίχλα σε στιγμάτισε;
Μ’ έφαγε αυτή η τσίχλα.
Δεν το μετάνιωσες όμως;
Κοίταξε να δεις για αυτές τις ταινίες που ήμουν 18 χρονών δεν το μετανιώνω, μετανιώνω που δεν αντέδρασα στις ανάλογες προτάσεις που μου γινόντουσαν όλα αυτά τα χρόνια. Όμως έχει πολλή δύναμη αυτή η τσίχλα γι' αυτό και παίζεται ακόμη.
Πάντως είσαι από τους ανθρώπους με ψυχή παιδιού;
Από την ψυχή έχω κάνει αυτές τις βλακείες και τις πληρώνω τώρα με τη σχολή μου. Εγώ που εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια διευθύνω τις σχολές μου, έχω βγάλει χορεύτριες με πτυχία από πανεπιστήμια και ζουν από τον χορό, που είμαι η μαμά Ελλάς, και; Με μπλέξανε από την καλοσύνη μου, αλλά τώρα έχω αλλάξει, είμαι πολύ σκληρή.Τους ανθρώπους που με βλάψανε, δεν θέλω να τους βλέπω, γιατί δεν μου αφήσανε το χαμόγελο που έλεγε ο Φρέντυ μου «χαμογελά σου πάει», μου το κλέψανε.
Τα πράγματα δηλαδή είναι τόσο άσχημα με το κλείσιμο της σχολής σου;
Τιμωρούμαι πάρα πολύ άσχημα, γιατί είναι πάρα πολλά λεφτά και θα τα πληρώνω μέχρι το τέλος της ζωής μου. Είναι τα λεφτά που μου άφησε ο Φρεντάκος και τα πετάω, τα πετάω το καταλαβαίνεις; Δεν το ανέχομαι αυτό. Φοβάμαι ότι θα αρρωστήσω. Ξέρεις κάτι, είναι η πρώτη φορά που πάω σε ψυχολόγο, να μου πει μια καλή κουβέντα, ότι δεν θα καταστραφώ. Κοιμάμαι εφιαλτικά, εγώ το πουλάκι. Θα χάσω το σπίτι μου, πώς μπορώ να χαμογελάω; Πες μου… Παρακαλώ την Παναγία γιατί μόνο ένα θαύμα θα με σώσει! Ο νόμος θα με τιμωρήσει γιατί ήμουν χαζή, αφελής.
