Η Αριέττα Μουτούση φέτος, μετά από 14 χρόνια, επιστρέφει σε ένα ρόλο που αγάπησε πολύ, την Ελένα, στο έργο της της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια «"Αγαπητή Ελένα" , ένα ρώσικο έργο στις συνθήκες του τέλους της σοβιετικής εποχής που παρουσιάζεται από την ομάδα Nama Ελένης Σκότη στο Θέατρο Επί Κολωνώ.
Παίξετε την Ελένα πριν από 14 χρόνια, ένα ρόλο και μια παράσταση που γνώρισε τεράστια επιτυχία. Πώς είναι να επανέρχεστε σε αυτή;
Πλέον συνήθισα... Στην αρχή ήταν περίεργο και πριν ξεκινήσω τις πρόβες αναρωτιόμουν πώς θα είναι, μήπως κάνω λάθος που επαναλαμβάνω κάτι που ήταν μεγάλη επιτυχία. Είμαι πλέον 14 χρόνια μεγαλύτερη, είμαι εγώ ναι μεν, αλλά με μερικά χρόνια παραπάνω, οπότε υπάρχει διαφορετική προσέγγιση στο ρόλο. Έχω μεγαλώσει, έχω ωριμάσει, βαρύνει, όχι από κιλά (γελιά) πατάω πιο καλά στο ρόλο αυτή τη φορά… Νομίζω ότι τώρα είμαι πιο κοντά στην Ελένα από πριν. Και τότε τον είχα ευχαριστηθεί αυτό το ρόλο, είχα στηριχτεί περισσότερο στην ευαισθησία της. Αυτό το στοιχείο υπάρχει βέβαια ακόμα, αλλά μαζί με μια δύναμη, μια σιγουριά.
Τι αυτό που σας ενδιαφέρει σε αυτό το έργο;
Είναι ένα πάρα πολύ καλό έργο, από τα ωραιότερα που έχω παίξει και διαβάσει. Είναι πολύ λαϊκό με την καλή έννοια, αρέσει πολύ στο κοινό, γιατί συμπεριλαμβάνει πολλά πράγματα. Όλοι όσοι το βλέπουν αναγνωρίζουν κάτι από τον εαυτό τους, είτε σε κάποιο από τα παιδιά, ή στην ίδια την Ελένα. Μιλάει για καταστάσεις που τις έχουμε ζήσει όλοι μας, στα άκρα βέβαια, αλλά πολύ αναγνωρίσιμες. Όλοι οι χαρακτήρες είναι πολύ δυνατοί και ζωντανοί, πολύ αληθινοί, μπορείς να ταυτιστείς μαζί τους. Αγγίζει την ψυχή σου αυτό το έργο…
Ποιο είναι το κεντρικό θέμα του έργου;
Τέσσερις μαθητές πάνε στο σπίτι της δασκάλας του να της κάνουν μια έκπληξη για τα γενέθλιά της, αλλά δεν είναι στην πραγματικότητα αυτός ο λόγος. Έχουν μόλις τελειώσει τις εξετάσεις, δεν έγραψαν καλά, και θέλουν στη ουσία να πάρουν το κλειδί του χρηματοκιβωτίου για να αλλάξουν τα γραπτά. Είναι ένα έργο που μιλάει για την προδοσία. Τα παιδιά πηγαίνουν εκεί με την αφέλεια της νιότης τους, δεν έχουν προγραμματίσει τι θα κάνουν. Ξέρουν βέβαια ότι η Ελένα έχει αρχές. Όμως προτιμούν την εύκολη λύση παρά να κάτσουν και να διαβάσουν. Στο τέλος του έργου νομίζω ότι όλοι έχουν υποστεί μια προδοσία και για όλους έχουν αλλάξει τα πράγματα. Η Έλενα αυτά τα παιδιά τα θεωρεί παιδιά της και συγκινείται όταν τους βλέπει να πηγαίνουν εκεί για να της ευχηθούν, οπότε η ανατροπή είναι πολύ έντονη.
Έχετε κοινά σημεία εσείς με την Ελένα;
Ναι, έχω. Καταρχήν αγαπώ παρά πολύ τα παιδιά, από μικρή. Είμαι κι εγώ ένα άτομο μοναχικό, είμαι της ευθύνης και του καθήκοντος, όπως κι εκείνη. Θέλω να πιστεύω επίσης ότι κι εγώ έχω αρχές, αλλά μάλλον αυτό πρέπει να το πουν οι άλλοι για εμένα…
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ.
Η παράσταση «Αγαπητή Ελένα» της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Επί Κολωνώ από Πέμπτη έως Κυριακή.
