Οι παραστάσεις του "Bitch Boxer" τελείωσαν χθες, 9/11. Ωστόσο, και η Ελίνα Ρίζου και ο Γιώργος Οικονόμου θα κάνουν τα πάντα για έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων. Πάντως, η Ελίνα έχει συνειδητοποιήσει πλήρως ότι η φυσική μας πολυπλοκότητα, αν ανακαλυφθεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει σε θαύματα..
Γυναίκα - μπόξερ. Ακούγεται ανορθόδοξο..
Όπως όλες οι πολύ ειδικές συνθήκες με την πρώτη ματιά. Είναι πάντα δύσκολο να φανταστούμε έναν άνθρωπο που έχει τόσο εμφανείς αντιφάσεις -εδώ ας πούμε τη θηλυκή ιδιότητα με την αρρενωπή φύση του αθλήματος- γιατί έχουμε συνηθίσει στις τακτοποιημένες ταξινομήσεις και στις καθαρές κατηγορίες. Τώρα, μετά την προσπάθειά μου να στηρίξω την ύπαρξη αυτού του χαρακτήρα, μου φαίνεται πολύ πιο "ανθρώπινος" από πολλές "πιο απλές" προσωπικότητες, γιατί είναι ανοιχτός στην συνύπαρξη πολλών στοιχείων. Αναδεικνύει τη φυσική μας πολυπλοκότητα, επειδή φωτίζει ακριβώς αυτήν την περιοχή της συνεχούς προσπάθειας για το καθετί και της συνεχούς ανεπάρκειας στο καθετί. Που είναι μία κατάσταση γνώριμη σε όλους.
Γιατί το το "Bitch Boxer" διακρίθηκε σαν έργο;
Γι' αυτήν ακριβώς την αναγωγή ενός τόσο ειδικού θέματος, όσο το μποξ, στον τρόπο που όλοι μας αγωνιζόμαστε για μία νίκη που δεν ξέρουμε, αν θα συμβεί, που την ποθούμε για να μας παρηγορήσει το τραύμα, που την προετοιμάζουμε όσο καλύτερα μπορούμε μέσα σε μια ζωή που κατά τα άλλα τρέχει, και που -τελικά- δεν ξέρουμε, αν είναι το πιο βαθύ μας όνειρο ή απλώς ο ισόβιος τρόπος που βρήκαμε για να υπάρξουμε σε μια κοινωνία που δεν ξέρει να φιλοξενεί τις αδυναμίες.
Αν το πάρουμε μεταφορικά. Υπάρχει κανόνας επίθεσης στη ζωή;
Φυσικά υπάρχει. Όλοι οι κανόνες παιχνιδιών επαναλαμβάνουν ένα σχήμα ήδη βιωμένο στη ζωή, ίσως μόνο λίγο πιο απλά δοσμένο. Εδώ οι βασικοί κανόνες είναι: Αυτός που είναι απέναντί σου είναι ο αντίπαλος. Αν τον αφήσεις μια στιγμή από τα μάτια σου κινδυνεύεις με επίθεση. Προστατεύεσαι όλη την ώρα, κρύβοντας την αδυναμία σου. Ψάχνεις να εντοπίσεις τη δική του. Εκεί χτυπάς.
Πώς πήγαν οι παραστάσεις στο ΙΜΚ;
Η εμπειρία των παραστάσεων ήταν πολύ ενθαρρυντική, το έργο συνομιλεί με το κοινό με έναν τρόπο πολύ άμεσο και πιο πολύ ενστικτώδη παρά λογικό, και με δεδομένο ότι πρόκειται για μονόλογο, είναι πολύ ανακουφιστική αυτή η συνομιλία γιατί όσο πιο μόνος σου είσαι πρακτικά, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχεις τον διάλογο.
Μετά τι θ' ακολουθήσει;
Υπάρχει η επιθυμία και από εμένα και από τον Γιώργο (Οικονόμου) να βρεθεί ο χρόνος και ο τόπος για έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων, γιατί το τέλος τους μας αφήνει με έντονη τη διάθεση συνέχειας. Κατά τα άλλα, η επόμενη συμμετοχή μου είναι στο έργο "Γυναίκα και λύκος" της Έλενας Πέγκα, σε σκηνοθεσία της Έλλης Παπακωνσταντίνου.
Χρύσα Φωτοπούλου
