Την πέτυχα στο σπίτι, αλλά η μικρή Φραντζέσκα, η κόρη της, διεκδικούσε την προσοχή της. Τελικά μιλήσαμε ενώ ήταν στο αυτοκίνητο και κατευθυνόταν στο Faust, όπου κάνει πρόβες με με την Κατερίνα Φωτιάδη (σκηνοθέτη) για την παράσταση " Προσγείωση"του Τζωρτζ Μπραντ κι ετοιμάζεται να παίξει μια γυναίκα που η εγκυμοσύνη τής άλλαξε τη ζωή, όπως ακριβώς και στην ίδια.
Ετοιμάζεστε φέτος για ένα μονόλογο του Τζωρτζ Μπαντ, την «Προσγείωση»…
Αυτό είναι ένα έργο καινούργιο του Τζωτρτζ Μπαντ παίζεται στην Αμερική με τεράστια επιτυχία θα ανέβει στο Φάουστ τον Γενάρη. Αφορά σε μια πιλότο f16. Σκεφτείτε ότι αυτές οι γυναίκες ζουν σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον και πρέπει να είναι πιο άντρες από άντρες. Εν γνώσει τους, για το καλό της πατρίδας, όπως πιστεύουν, σκοτώνουν. Αυτό το πλάσμα μένει έγκυος και αλλάζει το σύμπαν της. Τη βγάζουν από τη θέση της, τη βάζουν σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Και από εκεί και πέρα εξελίσσεται.
Είναι ένα κορίτσι που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός. Εξ ανάγκης αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια απόσταση από τα συναισθήματα. Αυτή δεν τη συγκινούσε κάτι εύκολα, ήταν αρκετά σκληρή, αλλά η μητρότητα από μόνη της σε φέρνει αντιμέτωπο με τα συναισθήματά σου και ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν. Αυτό συνέβη σε αυτή. Ξαφνικά από κάποια στιγμή και μετά της μπαίνει ένα ηθικό ερώτημα σε σχέση με αυτό που κάνει, με τη δουλειά της εννοώ.
Πρόσφατα γίνατε κι εσείς μητέρα. Ταυτίζεστε κάπως με αυτή τη γυναίκα;
Υπάρχει μια μικρή ταύτιση, αλλά είναι πολύ συγκεκριμένη η συνθήκη αυτής της γυναίκας. Οι γυναίκες που δουλεύουν σε ανταγωνιστικά περιβάλλοντα, φοβούνται πάντα ότι κάποιος θα βρεθεί να πάρει τη θέση τους. Δεν μπορούν να μείνουν εκτός δουλειάς για πολύ καιρό. Εγώ ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι με την εγκυμοσύνη πήγα πίσω στη δουλειά, μάλιστα δούλεψα αμέσως και στη συνέχεια συνειδητά έμεινα εκτός για ενάμιση χρόνο. Το γεγονός ότι έπαιξα κατευθείαν μετά τη γέννηση του παιδιού, το μετάνιωσα - όχι για την παράσταση που ήταν πολύ καλή- αλλά επειδή δεν ήμουν εξ ολοκλήρου πάνω στο παιδί, αλλά δε γινόταν αλλιλως γιατί είχα δώσει το λόγο μου. Οπότε δε μοιάζουμε πολύ εγώ με εκείνη, αλλά πιστεύω ότι πολλές γυναίκες θα ταυτιστούν.
Γιατί αποφασίσατε να κάνετε ένα μονόλογο;
Δεν έψαχνα ένα μονόλογο, θέλω να έχω παρέα στη σκηνή, αλλά όταν το διάβασα αυτό το έργο το ερωτεύτηκα. Μιλάει για πολλά θέματα που αφορούν στο σήμερα: τη μητρότητα, τις σχέσεις των δύο φύλων, είναι ένα έργο αντιπολεμικό και βαθιά πολιτικό.
Επίσης, δεν ήθελα να κάνω θέατρο όλη τη σεζόν για να είμαι λίγο με την οικογένειά μου. Η δουλειά μας δεν έχει οικογενειακές στιγμές και αποφάσισα να επιστρέψω λίγο πιο μαλακά. Είναι δύσκολο να έχεις να μωρό και να κάνεις πρόβες, δεν είναι μόνο οι ώρες, αλλά ότι η παράσταση και ο ρόλος σε απασχολεί 24 ώρες τη μέρα, είναι μια ιστορία που όταν φεύγεις από την πρόβα υπάρχει στο κεφάλι σου, αλλά το μωρό θέλει αποκλειστικότητα.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
