Ο συγγραφέας του έργου "Η πόρνη από πάνω" Α. Τσιπιανίτης μου μίλησε για ένα πραγματικό γεγονός που στάθηκε αφορμή να γράψει αυτόν τον μονόλογο, για μια συμβουλή που δεν άφησε να πάει χαμένη, αλλά και για το ποιος είναι, κατά τη γνώμη του, ο ελεύθερος άνθρωπος. Εμείς γιατί δεν ξέρουμε τους άνδρες όσο μας ξέρουν αυτοί; Δική μου αιώνια απορία..
4 χρονιές "Η πόρνη από πάνω" και η Ερατώ να μονολογεί. Το περίμενες;
Όταν έδωσα το κείμενο στην Κατερίνα Διδασκάλου, πριν τέσσερα χρόνια, και το διάβασε μου είπε: "Αυτό θα παίζεται για χρόνια, είναι πολύ δυνατό!" Εγώ δεν περίμενα κάτι συγκεκριμένο. Απολαμβάνω τη διαδρομή, όπως οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μου, είτε είναι, είτε δεν είναι κάτι ευχάριστο. Όλα είναι ζωή και τα δέχομαι, όπως μου δίνονται.
Πώς σου γεννήθηκε η ιδέα; Αν και είναι οικεία η περίπτωση της Ερατώς, ωστόσο είχες στο μυαλό σου συγκεκριμένες εικόνες;
Η έμπνευση μου ήρθε από ένα πραγματικό γεγονός. Στο διαμέρισμα του πάνω ορόφου μετακόμισε μια πόρνη που το είχε ως σπίτι και ως "σπίτι". Αυτά που γίνονται στο έργο, στον επάνω όροφο, είναι αυτά που συνέβαιναν πραγματικά. Όταν η Ερατώ την συναντά και την περιγράφει πώς είναι, η περιγραφή είναι ακριβώς της πραγματικής πόρνης.
Αρχικά, σκόπευα να βάλω ως ήρωα του έργου έναν άντρα, θα ήταν δηλαδή αντρικός μονόλογος. Στην αγαπημένη φίλη Ζέτα Δούκα και στις συμβουλές της οφείλω ότι τον έκανα γυναικείο μονόλογο. Θα την ευγνωμονώ για πάντα.
Οι γυναίκες που βλέπουν το έργο απορούν πώς γράφτηκε από άντρα. Κι εγώ απορώ, δεν περίμενα ότι θα μπορούσα να μπω τόσο βαθιά στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, γι' αυτό και αρχικά δίσταζα να το γράψω. Η Ζέτα όμως επέμενε ότι θα τα καταφέρω, κι ευτυχώς αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο. Να' ναι καλά το κοριτσάκι!
Το κείμενο θα μπορούσε να έχει γραφτεί ειδικά για την Κατερίνα Διδασκάλου;
Ούτε καν είχα φανταστεί την Κατερίνα, όταν το έγραφα. Με ένα θαυμαστό τρόπο μου υπεδείχθη άνωθεν (από εκείνο τον άγνωστο σε μας χώρο, από όπου έρχεται η έμπνευση για οτιδήποτε κάνουμε) ότι πρέπει να το δώσω στην Κατερίνα. Όταν το είπα σε φίλους και γνωστούς, όλοι με απέτρεπαν. "Μα δεν της πάει καθόλου τέτοιος ρόλος!" μου έλεγαν. Όταν όμως την είδαν στη σκηνή, έπαθαν με την ερμηνεία της και συμφώνησαν πως είναι σαν να γράφτηκε ο ρόλος για εκείνη! Ο αγώνας που έχει δώσει η Κατερίνα, όχι μόνο πάνω στην σκηνή, αλλά κι εκτός για να επιτύχει η παράσταση είναι μοναδικός και της βγάζω το καπέλο. Σ΄αυτήν, αποκλειστικά, οφείλεται το ότι σήμερα παίζουμε στο "Βρετάνια" και οι ουρές των θεατών στο ταμείο βγαίνουν έξω από το θέατρο και φτάνουν στη Βουκουρεστίου.
Το πιο θλιβερό πράγμα είναι η ζωή χωρίς αντίκρυσμα ή αλλιώς το τεράστιο χάσμα μεταξύ πραγματικότητας και όσων υπάρχουν στο νου του καθένα. Το πιστεύεις;
Πάντα με φόβιζε ότι καθώς θα φεύγω από τη ζωή, θα συνειδητοποιώ πόσα ακόμη πράγματα θα μπορούσα να είχα κάνει, αλλά δεν με άφησαν φόβοι, ανασφάλειες, κόμπλεξ κλπ, κλπ. Η ζωή πάντα θα μας ξεπερνά. Κι αυτό που ονομάζουμε πραγματικός εαυτός θα είναι πάντα το ζητούμενο. Στην ουσία, όλοι είμαστε εξερευνητές που αναζητούμε τον εαυτό μας, την αλήθεια μας. Και σαν τον Κολόμβο, ανακαλύπτουμε πάντα κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που περιμέναμε και δεν φτάνει μια ζωή να το γνωρίσουμε όλο. Δεν πειράζει... άνθρωποι είμαστε..
Η ελευθερία είναι κατάκτηση. Ποιος είναι ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος;
Όποιος είναι κύριος του εαυτού του και του χρόνου του.
*"H πόρνη από πάνω"του Α. Τσιπιανίτη παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο θέατρο "Βρετάνια".
Χρύσα Φωτοπούλου
