«Έγραψα την Αυτοκρατορία μέσα στο αδιέξοδο του χρόνου. Την είδα πρώτα μέσα στους χρόνους των ρημάτων, δηλαδή μέσα από την ακριβολόγο ιδιότητα της γραμματικής, που διατυπώνει στα ρήματα, στις εγκλίσεις τους και τις φωνές, όλη την παλλόμενη αγωνία ενός σώματος, όταν υποφέρει το τέλος του χρόνου, και, επειδή μιλά, γερνά αναζωογονούμενο.
Μη έχοντας δική μου γλώσσα άλλη παρά των μεγάλων δραματουργών, προβλέποντας το αδιέξοδο λόγω της γραφής των άλλων, αναγνωρίζοντας συγχρόνως στην ποίηση τη διαβατήρια συνθήκη προς το θέατρο, γνωρίζοντας επίσης, πως και η συνθήκη αυτή δεν είναι ικανή για να φανεί το θεατρικό έργο στη σκηνή, έγραψα την Αυτοκρατορία μέσα στον κυκεώνα του να γράφεις ό,τι δεν μπορείς να γράψεις και παρά ταύτα, να το επιτελείς.
Έδειξα ό,τι με συσκοτίζει και γι’ αυτό παρέδωσα την Αυτοκρατορία στον Μιχαήλ Μαρμαρινό. Ο Γιάννης Βούρος, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, τόλμησε να αναδεχθεί το τολμηρό εγχείρημα».
Γιώργος Βέλτσος
Αυτή η Στιγμή – κατά την οποία εσείς διαβάζετε αυτά τα λίγα λόγια, αυτές τις λίγες σκέψεις μου --«διαβάζετε τις σκέψεις μου!,» --
είναι ένας Χρόνος πλασματικός, αληθινός, μακρύς.
Μακρύς, διότι ενώ γράφονταν καιρό πριν, (25 Μαΐου, ημέρα των εκλογών, μέσα σε ένα τρένο που διέσχιζε την Ελλάδα), εσείς τις διαβάζετε σήμερα, τώρα.
Πλασματικός, διότι αυτό το τώρα είναι πλασματικό, μιας και γεννήθηκαν σε κάποιο άλλο, παλαιότερο τώρα.
Αληθινός, διότι, πέρα από όλα αυτά, αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή –να διαβάζετε τις σκέψεις μου, τώρα– είναι γεγονός, και δεν αμφισβητείται.
Αυτός είναι ο χρόνος λοιπόν στην ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.
Ένα διαρκές μυθικό παρελθόν, μια Παλαιά Διαθήκη συμπιεσμένη σε ένα παρόν σημερινό, σημαντικό, απόξενο, αδιαμφισβήτητο:
αυτή η στιγμή μπροστά στα μάτια σας.
Αγαπητοί μου μάρτυρες, χαρείτε όσο μπορείτε το ψεύδος του Χρόνου.
Μιχαήλ Μαρμαρινός
*Πρώτη παράσταση: 15 Ιανουαρίου 2015, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.
