Ο Πέτρος Φιλιππίδης θα είναι ''Ταρτούφος'' το καλοκαίρι, σκηνοθετημένος από τον Κώστα Τσιάμο και με Οργκόν πιθανότατα τον Αντώνη Λουδάρο. Ο δημοφιλής ηθοποιός συναντιέται ξανά με τον έμπειρο σκηνοθέτη , με τον οποίον έκαναν σπουδαίες δουλειές στο παρελθόν ( Βάτραχοι, Όρνιθες Μαρία Πενταγιώτισσα κα ). Μαζί τους -μεταξύ άλλων- η Μπέσυ Μάλφα, ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, η Αλεξάνδρα Παντελάκη, η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, ο Πάνος Βλάχος κα.. Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο ο Φιλιππίδης, υποδύεται τον τρίτο..θεατρικό του ... απατεώνα, μετά από τους ρόλους του στους Απατεώνες και Τζέντλεμεν και στον Υπηρέτη με δυό αφεντικά. Ανυπομονούμε να τον απολαύσουμε.
Ο «Ταρτούφος» γράφτηκε από τον Μολιέρο το 1664 και προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των θρησκόληπτων της Αυλής του Λουδοβίκου ΙΔ΄, που είχαν σαν αποτέλεσμα την πεντάχρονη δίωξή του. Η κωμωδία που είναι μια οξύτατη σάτιρα κατά της υποκρισίας, είναι δομημένη γύρω από τον άξονα του δίπολου Ταρτούφου και Οργκόν. Η πονηριά και η υποκρισία του πρώτου βρίσκει πρόσφορο έδαφος χάρη στην αφέλεια και την ευπιστία του δεύτερου.
Ο ίδιος ο Μολιέρος, έχει πει για τον «Ταρτούφο»
«Να λοιπόν μια κωμωδία για την οποία έγινε πολύς θόρυβος, η οποία καταδιώχτηκε για πολύ καιρό, και οι άνθρωποι τους οποίους αναπαρέστησε μας απέδειξαν πως είναι οι πιο ισχυροί στη Γαλλία, απ' όλους όσους είχα μέχρι τώρα αναπαραστήσει. Οι Μαρκήσιοι, οι Φιλάρεσκες και οι Γιατροί, ανέχτηκαν ήπια την αναπαράστασή τους και υποκρίθηκαν πως διασκεδάζουν κι εκείνοι, μαζί με μ' όλον τον κόσμο, με τις προσωπογραφίες που φτιάχτηκαν για αυτούς, μα οι Υποκριτές δεν καταλαβαίνουν από αστεϊσμούς».
«Στην αρχή εξεπλάγησαν και θεώρησαν παράξενο πως είχα το θάρρος να ανεβάσω στη σκηνή τους μορφασμούς τους, και πως επιθύμησα να περιγράψω ένα επάγγελμα στο οποίο εμπλέκονται τόσοι έντιμοι άνθρωποι. Είναι ένα έγκλημα που δε θα μπορούσαν να μου συγχωρήσουν. Οπλίστηκαν όλοι ενάντια στην κωμωδία μου με μια τρομακτική οργή. Είχαν, όμως, τη σύνεση να μην της επιτεθούν από την πλευρά που εκείνη τους έπληξε, είναι πολύ διπλωμάτες για να κάνουν κάτι τέτοιο, και ξέρουν να δρουν πολύ καλά ώστε να μην αποκαλύπτουν τα βάθη της ψυχής τους. Ακολουθώντας την αξιέπαινη συνήθειά τους, κάλυψαν τα συμφέροντά τους με τη δικαιολογία του Θεού, και ο Ταρτούφος έγινε στο στόμα τους ένα έργο που προσβάλλει την ευσέβεια. Είναι γεμάτο, από τη μια ως την άλλη άκρη του, με λόγια αποτρόπαια και δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι άξιο για την πυρά».
«Κάθε του συλλαβή είναι ανόσια, κάθε χειρονομία εγκληματική, και το παραμικρό κλείσιμο του ματιού, και το παραμικρό κούνημα του κεφαλιού, το παραμικρό βήμα προς τα δεξιά ή τ' αριστερά κρύβει μυστήρια, τα οποία χρησιμοποιούν ως μέσο για να μιλήσουν εναντίον μου. Μάταια την υπέβαλα στη φωτισμένη κρίση των φίλων μου, στη λογοκρισία όλου του κόσμου, μάταιες οι διορθώσεις που έκανα, μάταιη και η κρίση του Βασιλιά και της Βασίλισσας που την είδαν, η επιδοκιμασία των πριγκίπων και των υπουργών, που την τίμησαν δημόσια με την παρουσία τους. Η μαρτυρία των χρηστών ανθρώπων, που τη βρήκαν επωφελή, τίποτα απ' όλ' αυτά δεν είχε την παραμικρή χρησιμότητα. Τίποτα δεν κατάφερε να τους μεταπείσει, και κάθε μέρα βάζουν αδιάκριτους ζηλωτές να κραυγάζουν δημοσίως, να μου απευθύνουν ύβρεις θεαρέστως και να με καταριούνται με φιλανθρωπία».
Comments
RSS feed for comments to this post