Ο Πέτρος Φιλιππίδης αρκετό καιρό μετά απ’ την έκρηξη που έγινε στην πρώτη κρατική σκηνή με τον Σταύρο Ξαρχάκο να αντιτίθεται σθεναρά στην επιλογή του Σωτήρη Χατζάκη να ανοίξει τις πύλες του Εθνικού στον ίδιο και τον Λαζόπουλο και να αποχωρεί απ’ το ΔΣ του,επειδή δεν έκανε πίσω ο διευθυντής στις απαιτήσεις του,σπάει τη σιωπή του και απαντά στο όλο «σκηνικό»με ερώτηση και δηλώνει υποστηρικτής θερμός του φιλόδοξου «στοιχήματος» που βάζει ο Χατζάκης.
«Στο Εθνικό Θέατρο δεν πάω πρώτη φορά-να το θυμίσω αυτό σε όσους έχουν ασθενή μνήμη. Έχω κάνει εκεί τρεις παραστάσεις που είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία και καλλιτεχνική και εμπορική: τους Βατράχους που έπαιξα με τον Γιάννη Μπέζο σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου για τους οποίους γράφηκε και ειπώθηκε πως ήταν μια παράσταση- σταθμός για το Εθνικό και για τον Αριστοφάνη.
Τον επόμενο χρόνο κάναμε το Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργησες των Σακελλάριου και του Γιαννακόπουλου με επίσης τεράστια επιτυχία και αμέσως μετά τους Όρνιθες,που ήταν ένας ακόμα σταθμός για το Εθνικό-πάλι σε σκηνοθεσία του Τσιάνου. Το ερώτημα λοιπόν που έπρεπε να τεθεί δεν είναι γιατί να μπει ο Φιλιππίδης στο Εθνικό,αλλά γιατί δεν μπήκε τόσα χρόνια ξανά σ’αυτό με την τόση επιτυχία που είχε…Δεν θα σχολιάσω τις γνώμες άλλων-όλοι θα κριθούν άλλωστε από την ιστορία. Θέτω απλώς ένα ερώτημα το δικό μου ερώτημα και θα αφήσω στον κόσμο να βγάλει τα συμπεράσματά του με τα στοιχεία αυτά. Γυρίζω στο Εθνικό -κι ας άργησα- σε μια πολύ καλή στιγμή του. Ο Σωτήρης Χατζάκης πιστεύω ότι θα κάνει σ’ αυτό πολύ σπουδαία δουλειά-και μη βιαστούν να πούνε και πάλι ότι τον στηρίζω επειδή με στηρίζει. Το λέω επειδή το πιστεύω ακράδαντα.
Δεν έχει στεγανά, δεν έχει κόμπλεξ, δεν έχει μονομανίες-ξέρεις τι σου λέω!-,θέλει να φέρει πίσω στην κρατική σκηνή όλον τον κόσμο-όχι κάποιον κόσμο.Ανοίγει την βεντάλια, κάνει άνοιγμα στο πλατύ κοινό, ανεβάζει διάφορα και διαφορετικά έργα-κλασικά και σύγχρονα, χωρίς να έχει παρωπίδες-αυτό είναι το σημαντικό! Γιατί αυτές τις παρωπίδες πληρώσαμε πολύ ακριβά τα τελευταία χρόνια. Πολύ ακριβά».