Ο Τζέλος, η Λέλα και η Κόρνα ζούνε στην οδό Σκουπιδουπόλεως. Σχηματίζουν μία μικρή συμμορία από φιλαράκια, η οποία όλο επινοεί παιχνίδια γεμάτα από φαντασία, ώστε μέσα από το καταθλιπτικό και αφιλόξενο για παιδιά αστικό περιβάλλον να κάνουν το καλύτερο. Ο Κλεομένης είναι καινούργιος στην περιοχή. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας εξελίσσεται από έναν αυταρχικό, μαγκωμένο και κακομαθημένο «κομπλεξάκια», που μονίμως παίζει το ηλεκτρονικό του παιχνιδάκι, σε κολλητό της παρέας.
Κατά την αναζήτησή τους για ένα χώρο να παίξουν, μια παιδική χαρά, και να αποδράσουν από την γκρίνια των ενηλίκων της γειτονιάς που τους φωνάζουν να μην κάνουν φασαρία, ανακαλύπτουν ένα εγκαταλελειμμένο, προορισμένο προς κατεδάφιση, σπίτι, το οποίο αποφασίζουν να κάνουν παιχνιδότοπο τους. Εκεί τους τσακώνουν δύο αστυνομικοί και τους μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα. Στο τμήμα, αντί να δώσουν τα ονόματά τους, μπερδεύουν τόσο πολύ τα όργανα της τάξης, χάρη της πονηριάς, της αλληλεγγύης, αλλά και της παιδικής τους «διαλεκτικής», ώστε στο τέλος οι αστυνομικοί αμφισβητούν την πράξη τους να φέρουν τα παιδιά στο τμήμα και, μάλιστα, συνδέονται μαζί τους στο αίτημα να τους δοθεί από τον Δήμο ένα «μέγαρο του παιχνιδιού». Η ιστορία κλείνει με τους συμμετέχοντες να συμφιλιώνονται και να γράφουν από κοινού ένα γράμμα στον Δήμο για να τους παραχωρηθεί το σπίτι με ένα σωρό ευφάνταστα παιχνίδια.
Έχοντας την εμπειρία της παράστασης «Μια Γιορτή στου Νουριάν» και βλέποντας την αποδοχή και τον ενθουσιασμό του κοινού κάθε ηλικίας, διατηρούμε την πίστη μας σε αυτό το νέο είδος χειραφετημένου και κοινωνικού παιδικού- νεανικού θεάτρου. Μετά τη συζήτηση πάνω στο θέμα της πολιτισμικής συμφιλίωσης και τις προκαταλήψεις που άνοιξε το «Μια Γιορτή στου Νουριάν» με τα παιδιά και την παιδεία, έρχεται να προστεθεί μέσω της παράστασης «Τζέλος, Λέλα, Κόρνα και ο Κλεομένης» η θεματική της αλληλοϋποστήριξης και της αλληλεγγύης μεταξύ των παιδιών, της απελευθέρωσης της φαντασίας, το δικαίωμα στο παιχνίδι και την παρότρυνση στη συνδημιουργία.
Το έργο αυτό θέτει ως στόχο να οδηγήσει τα παιδιά, μέσω της συγκινησιακής τους συμμετοχής στο παιχνίδι των ηρώων, στην αναγνώριση της αναγκαιότητας της αρετής της αλληλεγγύης προκειμένου να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους. Ομοίως θα μπορούσε να εγείρει την κατανόηση και υποστήριξη των γονέων ως προς τις δράσεις χειραφέτησης και πρωτοβουλίας των παιδιών.
Η παράσταση ευελπιστεί να αποτελέσει μια ουσιαστική και διαφωτιστική φωνή που απευθύνεται σε κοινό κάθε ηλικίας, αναδεικνύοντας τον κόσμο των παιδιών, τα οποία σε αυτό το έργο με όρους επίκαιρους και ρεαλιστικούς, μας «φοράνε για άλλη μια φορά τα γυαλιά».
από τέλη Οκτωβρίου 2013
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ – Βασίλης Κουκαλάνι
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Η παράσταση θα παίζεται σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο με την μεγάλη επιτυχία των τελευταίων 2 ετών: “Μια γιορτή στου Νουριάν”.
