Στα μισά και παραπάνω παιδιά, τρέμει το φυλλοκάρδι τους για το πού καταλήγουν τόσοι και τόσοι ήρωες με πρωταγωνιστικό ρόλο και βαρβάτο όνομα. Η Σταχτοπούτα, η Χιονάτη, η Κοκκινοσκουφίτσα, ο ταδε, η τάδε, ο παρατάδε, δε μου 'ρχονται άλλα ονόματα, αλλά μέσα στο μυαλό μου είσαι. Όλοι αυτοί, λοιπόν, μετά την τελευταία σελίδα σε ποια συμβιβασμένη ζωή αφήνονται; Κάθε μέρα χαβιάρι και υπηρέτες, κάθε μέρα ανθισμένοι κήποι και τακτοποιημένες ντουλάπες με μικροσκοπικά γοβάκια και ταφταδένια φορέματα; Μπα..
Στο Μικρό Παλλάς, προς "Σοκολατόδεντρο" μεριά, τα Σαββατοκύριακα έχουν ένα σωρό αντιπροτάσεις για όλους αυτούς τους ατσαλάκωτους με τα στέμματα και τους κορσέδες. Η Σταχτοπούτα βαρέθηκε το πολύ το κύριε ελέησον και έγινε σχεδιάστρια παπουτσιών. Όλοι μα όλοι περνούν από το εργαστήρι του Χάνσελ και της Γκρέτελ και εντελώς δωρεάν ζητούν λύσεις και μια καλή κουβέντα, μια ζεστή χαιρετούρα.
Όλοι, στο τέλος, καταλήγουν ότι κανείς και τίποτα δεν μας είναι απαραίτητο για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ούτε υπάρχουν συνταγές ευτυχίας γραμμένες πάνω σε φύλλα χρυσού. Μια υγεία σαν το σίδερο και φτάνει. Όλα τα άλλα μαζεύονται και βρίσκονται.
Σαββατοκύριακα, στο κέντρο της Αθήνας. Για σοβαρά παιδάκια που βαριούνται τα αυτονόητα.
Χρύσα Φ.
