Την «Κυρία Μαργαρίτα» του Ρομπέρτο Ατάϋντε
διάλεξε η Μαρία Μπαλτατζή στην «Πολιτεία Θεάτρου» στη Θεσσαλονίκη. Ένα κείμενο γραμμένο από τον πιτσιρικά τότε Ατάϋντε. Γραμμένο το 1971 με φόντο την σκοτεινιά του χουντικού καθεστώτος της Βραζιλίας. Εννοείται επί των καιρών. Το σχήμα, η φωνή, τα σωθικά και το βλέμμα του εξουσιομανή περνούν με άλματα τις εποχές. Ίδια και απαράλλαχτα. Ένας μονόλογος μιας αυταρχικής δασκάλας που ηδονίζεται να ομαδοποιεί και να κατευνάζει τους ανθρώπους. Για να ακουστεί η φασιστική της στριγκλιά. Η θηλιά ξέχειλη για να μελανιάσει όσο περισσότερους σβέρκους γίνεται. Κωμικοτραγική η σύλληψη, αλλά ευφυής. Όλη η διαστροφή σε μια ξερακιανή δασκάλα μιας κοινότοπης τάξης. Ενός κοινότοπου, σαθρού σκηνικού που θα βουλιάξει στο τέλος και θα την καταπιεί. Αν το καλοσκεφτείς και θυμηθείς σχολικές και πανεπιστημιακές αίθουσες, θα δείξεις έναν έναν όλους τους κρυφοεραστές του απολυταρχισμού και της βίας. Έτσι δεν είναι; Να ξαναπούμε ότι στο παρελθόν στον μονόλογο αυτό έδωσε ρέστα η Έλλη Λαμπέτη. Ήταν το 1975. Τα’ χε χάσει και ο ίδιος ο Ρομπέρτο.
ΧΡΥΣΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Σκηνοθεσία-Σκηνικά-Κοστούμια-Μουσική Επιμέλεια-Ερμηνεία: Μαρία Μπαλτατζή
Φωτογραφία-Επιμέλεια Αφίσας: Γιώργος Θεοδωρίδης
