Η ζωή δεν είναι στρωμένη πάντα με ροδοπέταλα, πολλές φορές υπάρχουν και αγκάθια, κι όμως ποτέ δεν ξέρεις σε ποια στροφή του δρόμου θα βρεθείς μπορστά σε έναν κήπο. Όπως η Έλλη Λαμπέτη, που δυο αποτυχίες την οδηγήσαν σε στο μεγάλο της όνειρο.
Το 1941 η καριέρα της νεαρής τότε Έλλης ξεκίνησε με δύο παταγώδεις αποτυχίες. Η πρώτη ήταν στις 25 Σεπτεμβρίου, όταν την απέρριψαν παμψηφεί από τη δραματική σχολή του Εθνικού. Η δεύτερη απόρριψή της έγινε στη σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου είχε πάει με τη μαθητική της τσάντα στο χέρι, έχοντας κάνει σκασιαρχείο από το Πέμπτο Γυμνάσιο όπου φοιτούσε. Απήγγειλε τον «Πραματευτή» του Γρυπάρη. «Δεν τα λέει!» ήταν η λακωνική ετυμηγορία της επιτροπής, μέλος της οποίας ήταν και ο νεαρός ζεν πρεμιέ της εποχής, ο Δημήτρης Χορν. Όμως, ο Σπύρος Μελάς, φίλος του θείου της Έλλης, έπεισε την Κοτοπούλη με το επιχείρημα: «Τί διάβολο! Δε χάθηκε ο κόσμος με μια κομπάρσα παραπάνω».Έτσι, εκείνο τον δύσκολο χειμώνα του ’41, η Έλλη μοιραζόταν τη μέρα της ανάμεσα στο Πέμπτο Γυμνάσιο και στα μαθήματα της Κοτοπούλη.
Το 1942, έναν χρόνο μετά από την απόρριψή της από την Κοτοπούλη, η Έλλη Λαμπέτη πήρε από την ίδια, τη μεγάλη θεατρίνα, το χρίσμα της πρωταγωνίστριας στο έργο «Η Χάννελε πάει στον Παράδεισο» του Χάουπτμαν....
Α..Κ
