22 χρόνια είναι που έχει "φύγει" η Τζένη Καρέζη. Ήταν το 1992, μέσα στην ντάλα του καλού καιρού. Διάβασα κάτι όμορφο, γραμμένο από τον Τέλλο Φίλη και κάτι που είχε πει η ίδια, λίγα χρόνια πριν τον θάνατό της.
Αντί πολλών λόγων, μια γερή δόση ουσίας.
"Η πρώτη φορά που την είδα από κοντά, ήμουν πιτσιρίκι, ήταν στην Πατησίων, ανάμεσα σε αστυνομικούς, έξω από το "ΑΘΗΝΑΙΟΝ", γύρισε και με κοίταξε φευγαλέα και σκέφτηκα ότι έτσι σε βλέπουν οι άγιοι από τα εκονίσματα. Έτσι...
Μέχρι να στρίψω με την γιαγιά μου στην Ηπείρου, την είχα ερωτευτεί." Τέλλος Φίλης
"...Ανηφορίζοντας προς το Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, έγινε απευθείας σύνδεση με τα πρώτα πρώτα νεανικά μου χρόνια. Όλα τ' άλλα εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας και ξαναείδα την Τζένη μαθήτρια στην Δραματική Σχολή, να κάθεται σ' ένα βραχάκι και να ρουφάει με μάτια άπληστα τα θαύματα του κόσμου που γίνονταν γύρω της. Να βλέπει τον δάσκαλό της, τον Δημήτρη Ροντήρη -πρόσωπο μυθικό- να διευθύνει πυρετικά την πρόβα. Να βλέπει τον Αλεξανδράκη ντυμένο Ιππόλυτο και να λιώνει. Να βλέπει τους ηθοποιούς να πηγαινοέρχονται,να φοράνε τα κοστούμια τους και ο Αντωνάκης ο Φωκάς όλο και κάτι να διορθώνει. Ασύλληπτα πράγματα. Κι η Τζένη να ψελλίζει τα λόγια της τραγωδίας και να κοιτάζει γύρω της τρομαγμένη μήπως τη δεί κανένας και την πάρει στο ψιλό. Εικόνες ανεξίτηλες...." Τζένη Καρέζη
Χ.Φ
(Πηγή δεύτερης φωτογραφίας: Τζένη Καρέζη -Facebook)
