Δε θυμάμαι ακριβώς το περιστατικό που μου διηγήθηκε, πριν καιρό, ένας δάσκαλός μου, θυμάμαι όμως την ουσία. Ο Χρ. Νέζερ, λέει, όταν πρωτοάκουσε τη λέξη ρίψασπις, συγκλονίστηκε τόσο απ' το ιδιόμορφο άκουσμά της, που δεν μπήκε καν στον κόπο να καταλάβει ότι η έννοιά της είναι κάτι κακό, κάτι που, αν το 'χεις, είναι κουσούρι. Κάποια στιγμή, θέλοντας να μιλήσει ή για τον εαυτό του ή για κάποιον άλλον (εδώ σκαλώνω) ξεστόμισε τη φράση "Είναι σπουδαίος ρίψασπις.."!
Ο Χριστόφορος Νέζερ υπήρξε ευρηματικός και ακριβής ηθοποιός χωρίς παραχωρήσεις στην ευκολία και τα εκάστοτε γούστα του κοινού. Και σίγουρα όχι..ρίψασπις!
Χρ. Φ
