Έφυγε προχθές από τη ζωή, χάνοντας τη μάχη
με τον καρκίνο, ο σκηνοθέτης και δάσκαλος του θεάτρου Στέλιος Παυλίδης. Ο Στ. Παυλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938, σπούδασε θέατρο στη Βιέννη, στο Max-Reinhardt-Seminar, και κινηματογράφο στην Ακαδημία Παραστατικών Τεχνών. Εργάστηκε στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ελλάδα για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το θέατρο. Τα τελευταία χρόνια είχε εγκατασταθεί στην Ελλάδα, διδάσκοντας υποκριτική θεάτρου, ενώ τον Οκτώβριο του 2009 ίδρυσε μαζί με ομάδα φοιτητών το εργαστήριο «Ελεύθερο Σχήμα».
Το 2004, σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ, δημιούργησε θεατρικό εργαστήρι στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού ανεβάζοντας Βόυτσεκ, και το 2005 παρουσίασε την πρώτη θεατρική παράσταση σε κείμενα των κρατουμένων γυναικών και του ιδίου, στον προαύλιο χώρο του υπουργείου Δικαιοσύνης, ενώ τον Ιούλιο του 2007, στο Διεθνές Συμπόσιο των Δελφών, παρουσίασε με την ίδια ομάδα δρώμενο με τίτλο Ημέρες γυναικών. Μία από τις τελευταίες του θεατρικές σκηνοθεσίες ήταν το Home του David Storey, που παρουσίασε με τη θεατρική ομάδα "Ελεύθερο Σχήμα".
Στον κινηματογράφο είχε σκηνοθετήσει τις ταινίες Ο τοίχος ή Πώς πιάστηκε ο Ραμόν Νοβάρο (1977) με τους Βασίλη Διαμαντόπουλο - Χρήστο Τσάγκα, και τις KL Transit (1993) και Ένας ύποπτος πολίτης (1994), με τον Pierre Clementi, καθώς και ντοκιμαντέρ για την Κατοχή και την Απόδραση των Βούρλων.
Σε ανακοίνωσή του, το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, του οποίου ο Στέλιος Παυλίδης υπήρξε μέλος, με μακρά σχέση με την ανανεωτική ριζοσπαστική αριστερά, τον αποχαιρετά, υπενθυμίζοντας την αγαπημένη του φράση, που αποτελούσε την πεμπτουσία της μεθόδου του: "Στο θέατρο πριν μάθουμε να μιλάμε, μαθαίνουμε να ακούμε"...
Η πολιτική κηδεία του Στ. Παυλίδη θα γίνει την Παρασκευή στις 3.30 μ.μ. στο νεκροταφείο Καλλιθέας. Η οικογένεια αντί στεφάνων επιθυμεί την κατάθεση χρημάτων στον λογαριασμό της Αλληλεγγύης του ΣΥΡΙΖΑ.
