Τις τελευταίες παραστάσεις πραγματοποιεί
το Κίεβο στη Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ, έως την Κυριακή 28 Απριλίου 2013.
Το έργο είναι γραμμένο από τον Ουρουγουανού Σέρχιο Μπλάνκο КИЕВ (Κίεβο) και παίχθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο πρωτότυπος τίτλος είναι γραμμένος στην κυριλλική γραφή.
Το αλληγορικό αυτό έργο, εμπνευσμένο από το Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ, προσεγγίζει φιλοσοφικά και υπαρξιακά τη στάση των ανθρώπων, που επέλεξαν την ανοχή, την συνενοχή, ακόμα και τη ενεργή συμμετοχή τους στα όσα διαδραματίστηκαν μέσα στις ακραίες και σκοτεινές κοινωνικοπολιτικές περιόδους του 20ο αιώνα. Οι ήρωες του Μπλάνκο, απόγονοι κάποιων από τους Τσεχοφικούς ήρωες, αναζητούν μια διέξοδο-λύτρωση από το παρελθόν τους, που στον Βυσσινόκηπο είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται ως ένα δυσοίωνο μέλλον.
Για το ανέβασμα της παράστασης το αρχικό κείμενο του Ουρουγουανού συγγραφέα διασκευάστηκε και συμπυκνώθηκε, ενώ η δραματουργική επεξεργασία είχε σαν στόχο τον προσδιορισμό πραγματικών χαρακτήρων που θα κινηθούν μέσα σε αλληγορικές συνθήκες με συμβολισμούς τόσο υπαρξιακούς όσο και πολιτικούς.
Επίσης αξιοσημείωτη ιδιαιτερότητα της νέας δουλειάς της Ομάδας Νάμα είναι η διπλή συνεργασία με την Καρυοφυλιά Καραμπέτη και την Φιλαρέτη Κομνηνού στον ίδιο ρόλο σε εναλλασσόμενη διανομή. Ο στόχος είναι η δημιουργία μιας παράστασης με δύο διακριτές εκδοχές ερμηνείας, που να φωτίζουν συμπληρωματικά την ουσία του έργου.
1. Μερικά λόγια για την υπόθεση του έργου:
Το Κίεβο του Σέρχιο Μπλάνκο, αρχίζει ακριβώς έναν αιώνα μετά το τέλος του τσεχοφικού Βυσσινόκηπου: Είμαστε πια στο σήμερα και μια οικογένεια αστών, που κληρονόμησαν μια από τις βίλες που κατασκεύασε ο Λοπάχιν, επιστρέφει σε αυτή μετά από δέκα χρόνια απουσίας.
Σιγά-σιγά, και με σημείο αναφοράς μια μυστηριώδη πισίνα που καλεί τα πρόσωπα του έργου να βουτήξουν μέσα στα ταραγμένα νερά ενός σκοτεινού παρελθόντος, θα αρχίσουν να αντηχούν οι κραυγές μιας σειράς από εγκλήματα, δολοφονίες και εξαφανίσεις, κραυγές που γίνονται όλο και πιο ενοχλητικές για τη μνήμη αυτών των ανθρώπων. Ένας-ένας, θ’ ανακαλύψουν πως ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν είναι να καλύψουν μ’ ένα πέπλο σιωπής το παρελθόν που τους συνδέει, για να μπορέσουν κάποια στιγμή να αρνηθούν ακόμα και την ίδια του την ύπαρξη. Το βάρος του παρελθόντος όμως είναι συντριπτικό. Θα το αντέξουν όλοι;
2. Σημείωμα σκηνοθέτη από το πρόγραμμα της παράστασης
Ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπινου γένους έχει στιγματιστεί από εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τόσο σε καιρό πολέμου όσο και στις αποκαλούμενες «ειρηνικές περιόδους». Πρέπει να αντιληφθούμε ότι το ανθρώπινο είδος έχει δολοφονήσει πάνω από 100 εκατομμύρια μέλη του μόνο μέσα στον εικοστό αιώνα! Άνθρωποι σε πολλά μέρη και σε αρκετές περιστάσεις έχουν υποστεί θανάτους, απειλές θανάτου, βασανιστήρια και απειλές βασανιστηρίων. Αν και σε κάποιους έχουν επιβληθεί ποινές για τέτοιου είδους θηριωδίες, πολλοί άλλοι έχουν αποφύγει τις επιπτώσεις. Δυστυχώς η εξουσία, ανεξάρτητα από την πίστη σε υψηλά ιδανικά, ανεξάρτητα από το αν εφαρμόζεται από όσους ανήκουν στη δεξιά ή την αριστερά, έχει διαφθείρει πολύ συχνά αυτούς που την ασκούν και την απολαμβάνουν, ιδιαίτερα όταν εκδηλώνεται μέσα σε απόλυτα και δογματικά πλαίσια.
Ξυπνώντας μνήμες από το «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ, ο Sergio Blanco με το «Κίεβο» εισχωρεί πίσω από την ευπρέπεια της οικογένειας της ανώτερης αστικής τάξης, προκειμένου να έρθει σε αντιπαράθεση με τον εφιάλτη που εξαπέλυσε η διαβρωτική διαφθορά, που η αχαλίνωτη δύναμη επέβαλε στα ανθρώπινα όντα – σε επίπεδο πολιτικό, οικογενειακό ή ατομικό. Παρόλο που θέλουμε διακαώς να πιστέψουμε ότι στο τέλος η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει και η τιμωρία θα επιβληθεί, δυστυχώς, όπως έχουμε δει σε τόσες πολλές περιπτώσεις, αυτό δε συμβαίνει. Γι’ αυτό το λόγο ο συγγραφέας δεν καταπιάνεται απλώς με ζητήματα εγκλήματος και τιμωρίας, αλλά υπεισέρχεται σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να κατανοήσει επίσης το πώς και το γιατί τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να προκαλέσουν τόσο κακό στους ομοίους τους. Μπορεί κάποιοι να υποθέσουν μελετώντας τη συμπεριφορά της οικογένειας Badenweiler στο «Κίεβο» ότι κι εκείνοι, όπως πολλοί από εμάς, έπεσαν θύματα του «εγωικού» νου τους,·της εμμονής τους ότι όλα περιστρέφονται γύρω τους χωρίς τίποτα άλλο στην ουσία να έχει σημασία. Αν λοιπόν ο «εγωικός» νους καθορίζει τη συμπεριφορά ενός ατόμου, το άτομο αυτό αποτελεί εν τέλει μέρος αυτού που μπορούμε να ονομάσουμε συλλογική παραφροσύνη, ενώ ο φόβος, η απόγνωση, η απληστία και η βία γίνονται σαρωτικά. Παρόλ’ αυτά ο Σέρχιο Μπλάνκο στο «Κίεβο» καταλήγει παραδόξως στο συμπέρασμα ότι μερικές φορές μια αρνητική πράξη του «φτάνει πια» από ένα άτομο μπορεί να θεωρηθεί ως θετική πράξη λύτρωσης. Και το Κίεβο, μια πόλη ιερή μέσα στους αιώνες, αν και ταλανισμένη από πολέμους, θηριωδίες και πυρηνική καταστροφή, παραμένει ακόμα εκεί για όσους αναζητούν «σωτηρία».
3. Οι συντελεστές:
Τη μετάφραση από τα ισπανικά επιμελήθηκαν η φιλόλογος, θεατρολόγος και μεταφράστρια θεάτρου Μαρία Χατζηεμμανουήλ και ο μεταφραστής και διερμηνέας Δημήτρης Ψαρράς. Την διασκευή και την δραματουργική επεξεργασία έφεραν σε πέρας τέσσερις από τους βασικούς συντελεστές της παράστασης: ο Γιώργος Χατζηνικολάου, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η Δάφνη Λαρούνη και η Ελένη Σκότη. Την σκηνοθεσία υπογράφει η σκηνοθέτιδα του Επί Κολωνώ, Ελένη Σκότη σε συνεργασία με την Δάφνη Λαρούνη. Η Ελένη Σκότη είναι βραβευμένη για τις παραστάσεις Αγαπητή Ελένα, (α’ βραβείο παράστασης και σκηνοθεσίας, Αθηνόραμα 2001) και Rottweiler (γ’ βραβείο παράστασης και σκηνοθεσίας, Αθηνόραμα 2009), δασκάλα υποκριτικής στο Studio Nάμα του Επί Κολωνώ και στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Το σκηνικό και τα κοστούμια σχεδίασε ο σκηνογράφος και διευθυντής του Επί Κολωνώ, Γιώργος Χατζηνικολάου, επίσης βραβευμένος με το α’ βραβείο σκηνογραφίας για το Αγαπητή Ελένα το 2001. Φωτίζει ο Σάκης Μπιρμπίλης και επενδύει με μουσική και ήχους ο Μάριος Στρόφαλης. Το βίντεο επιμελήθηκε ο Μιχάλης Κλουκίνας και την φωτογράφιση ο Δημήτρης Στουπάκης.
Η Ελένη Σκότη και ο Γιώργος Χατζηνικολάου είναι οι ιδρυτές της Ομάδας Νάμα.
4. Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Σέρχιο Μπλάνκο γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη) το 1971. Σπούδασε φιλολογία και θέατρο και σκηνοθέτησε στη χώρα του τα έργα Ριχάρδος ΙΙΙ και Μάκβεθ τού Σαίξπηρ και Συρανό ντε Μπερζεράκ τού Εντμόν Ροστάν.
Διδάσκει δραματουργία και σκηνοθεσία και έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ άλλων με το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας της Ουρουγουάης, το Βραβείο της Πόλης του Μοντεβιδέο, το Βραβείο του Εθνικού Ταμείου για το Θέατρο (Ουρουγουάη) και το Βραβείο Florencio για τον καλύτερο δραματουργό. Το 2010, του απονεμήθηκε η τιμητική διάκριση του Βραβείου Casa de las Americas για το έργο του Barbarie.
Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζουν τα La Vigilia de los Aceros ή la Discordia de los Labdácidas, Die Brücke, Slaughter (Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας του ΕΚΔΙΘ, Απρίλιος 2008), 45’, Kiev, Opus Sextum, diptiko (vol. 1 y 2), Kassandra (Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας του ΕΚΔΙΘ, Μάιος 2010) και Barbarie.
Βασικοί Συντελεστές
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ-Δημήτρης Ψαρράς
Διασκευή / Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Χατζηνικολάου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Δάφνη Λαρούνη, Ελένη Σκότη
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη σε συνεργασία με την Δάφνη Λαρούνη
Σκηνικά & Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Video: Μιχάλης Κλουκίνας
Μουσική, Sound design: Μάριος Στρόφαλης
Βοηθός Sound designing: Πάνος Κουκουρουβλής
Φωτογραφίες: Δημήτρης Στουπάκης
Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Χατζηνικολάου
Διανομή
Έϊρεν (εναλλασσόμενη διανομή): Καρυοφυλλιά Καραμπέτη & Φιλαρέτη Κομνηνού
Τάβιο: Δημήτρης Λάλος
Έσβαλντ: Στάθης Σταμουλακάτος
Δάφνη: Ηλιάνα Μαυρομάτη
Άλντεν: Γιάννης Λεάκος
