"Ζητούνται άτομα που να είναι επαγγελματίες ηθοποιοί ΚΑΙ χορευτές ΚΑΙ τραγουδιστές και ακροβάτες ΚΑΙ έχουν ειδικές δεξιότητες ΚΑΙ παίζουν άριστα κάποιο μουσικό όργανο…" Και άμα γνωρίζουν να οδηγούν διαστημόπλοιο θα ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη…
Κάτι τέτοιες αγγελίες διαβάζω τελευταία που καλούν τον κόσμο σε ακροάσεις. Αλλά ποιος τις κάνει όλες αυτές τις τόσο σύνθετες παραγωγές, ποιος είναι αυτός ο φοβερός τύπος που τα ζητάει όλα αυτά, τι έργο θα κάνει, σε ποιο θέατρο κι άλλες τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες δεν αναφέρονται πουθενά φυσικά.
Αλήθεια, ποιος άνθρωπος πιστεύει ότι κάποιος μπορεί να ασκεί τέσσερα διαφορετικά επαγγέλματα σε καταπληκτικό επίπεδο; Σοβαρά τώρα…. Η υποκριτική, η μουσική, ο χορός είναι τέχνες δύσκολες που χρειάζονται αφοσίωση. Μια ζωή πρέπει να μελετάει ένας πιανίστας νυχθημερόν για να γίνει δεξιοτέχνης, μια ζωή ματώνουν τα πόδια μιας χορεύτριας για να γίνει επαγγελματίας, μια ζωή σπουδάζει κι ασκείται ένας ηθοποιός και πάλι δεν φτάνει. Ποιος άραγε έχει τρεις ζωές για να τα κάνει όλα αυτά μαζί;
Φυσικά κάποιες παραγωγές έχουν απαιτήσεις από τους ηθοποιούς που πρέπει να παίζουν, να χορεύουν και να τραγουδούν, αλλά ως ηθοποιοί, όχι ως επαγγελματίες χορευτές η τραγουδιστές. Επίσης τι σημαίνει αυτό το «άλλες δεξιότητες» ποτέ δεν κατάλαβα… Δηλαδή αν ξέρεις ποδήλατο ή κοπτοραπτική μετράει;
Κι αφού ξεπεράσεις το πρώτο σοκ και πεις μέσα σου: «Εντάξει, θα προσπαθήσω όσο μπορώ», παίρνεις βαθιά ανάσα και πας. Τότε αρχίζουν τα ευτράπελα. Πρώτον ο καημένος ο υποψήφιος περιμένει με τις ώρες να έρθει η σειρά του, γιατί κανείς δεν είχε το μυαλό να κλείσει ραντεβού να μην βασανίζονται οι άνθρωποι (κανονικά ραντεβού όμως, όχι τύπου "είστε στις εννιά, αλλά συγγνώμη μωρέ, είχαμε ένα πρόβλημα θα μπείτε στις τέσσερις"). Και αφού ταλαιπωρηθεί και αποκάμει το έρημο παιδί, που ούτε ένα νερό δεν του έχουν δώσει τόση ώρα, μπαίνει να εξεταστεί.
Ο εξεταστής - κάτι μεταξύ μειλίχιου μέντορα και ιεροεξεταστή, που παίζει και να σε πετάξει στην πυρά αν κάνεις λάθος, λες κι ο ίδιος είναι τέλειος -θεωρεί το θέατρο υψηλή τέχνη, αλλά μάλλον μόνο γι’ αυτόν, οι άλλοι πρέπει να λειτουργούν αυτόματα, ως ρομπότ. «Κάνε το λιωμένο βούτυρο, μίλα σαν σκουριασμένο ποδήλατο» και άλλα τέτοια που, ναι, μπορούν να γίνουν μια χαρά, αλλά μήπως αφού γίνει ένα ζέσταμα για τους ηθοποιούς που έχουν ξεροσταλιάσει με τις ώρες σε ένα πεζοδρόμιο; Μήπως μετά από ένα training όπου τα άτομα θα γνωριστούν κάπως μεταξύ τους προκείμενου να λειτουργήσουν σε αυτούς τους ωραιότατους αυτοσχεδιασμούς; Γιατί αυτοί που ζητούν όλες αυτές τις υπέροχες ασκήσεις, καλό είναι να θυμούνται πώς τις διδάχτηκαν. Είμαι σίγουρη ότι ποτέ κανείς δεν τους πήρε κατάκοπους από το δρόμο και άρχισε με το καλημέρα να τους ζητάει να εκτεθούν σωματικά και ψυχικά...
Επίσης απαράδεκτο είναι να ζητάει ένας χορογράφος μια δύσκολη και απαιτητική χορογραφία, χωρίς πρώτα να έχει ζεστάνει τα σώματα των ανθρώπων τουλάχιστον μισή ώρα, γιατί αν κάποιος πάθει ένα τράβηγμα, μια ρήξη ή ό,τι άλλο, ποιος θα τον αποζημιώσει; Ρητορική η ερώτηση…
Τέλος, μια παραγωγή που δεν έχει μπάτζετ και δεν μπορεί να πληρώσει κανέναν, παρά μόνο να αμείβει με ποσοστά, μήπως δε δικαιούται να ταλαιπωρεί έτσι τον κόσμο; Οι ομαδικές δουλειές στο ταμείο είναι γενικώς ομαδικές…
Πέμπτη 7 Μαΐου 2015
Α.Κ.