Τα περίεργα και ακατανόητα συνεχίζονται στο θεατρικό τοπίο. Στο κοινό προκαλούν σύγχυση, στους καλλιτέχνες θυμό. Γιατί; Είναι πολύ απλό… Γιατί δεν δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους και οι δουλειές συγκεντρώνονται στα χέρια ολίγων. Έτσι βρίσκονται καλλιτέχνες, κυρίως σε κρατικούς φορείς, με διπλές και τριπλές θέσεις. Αυτό δεν γίνεται μόνο λόγω αξίας, γιατί από τους εκατοντάδες καλλιτέχνες που διαθέτουμε σε αυτό τον τόπο, αρνούμαι να δεχτώ ότι μόνο είκοσι είναι κατάλληλοι να χρηματοδοτηθούν. Αυτή η λογική του "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω" οφείλεται ουσιαστικά στο γεγονός ότι κλείνονται πακέτα συμφωνιών από διάφορους οργανισμούς προκειμένου να μειωθούν οι μισθοί. «Κάνε ένα ρόλο, σκηνοθέτησε και μια παράσταση, κάνε και κάτι άλλο ό,τι μπορείς, να τα βρούμε κάπου στη μέση»… Kάπως έτσι μάλλον γίνονται τα deals…
Δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση τα πρόσωπα που αποδέχονται αυτές τις πολλαπλές θέσεις, γιατί άνθρωποι είναι κι αυτοί, ως επί το πλείστον νέοι, που και να εκφραστούν θέλουν και να επιζήσουν σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.
Όμως, ας εξετάσουμε λίγο τις αρνητικές παραμέτρους αυτής της πάγιας, ως φαίνεται πλέον, τακτικής. Πρώτον, όταν ένας καλλιτέχνης μέσα σε δύο τρεις μήνες καλείται με διάφορους τρόπους να παρουσιάσει τρεις διαφορετικές παραστάσεις- παίζοντας, σκηνοθετώντας, κάνοντας σκηνικά ή ό,τι άλλο-, πόσο υπεύθυνα και σωστά μπορεί να κάνει τη δουλειά του; Καταρχάς πόσο μπορεί να αντέξει; Άρα, η ποιότητα πέφτει αυτομάτως, ακόμα κι αν το ίδιο το πρόσωπο είναι εξαιρετικά ικανό. Μήπως λοιπόν αν δεν μπορούμε να πληρώσουμε τόσες παραγωγές, να μειώσουμε προς χάριν του αποτελέσματος τον αριθμό;
Δεύτερον, ναι, το θεατρόφιλο κοινό έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, πράγμα ελπιδοφόρο. Αλλά πραγματικά ποιος θεατής νομίζουμε ότι αντέχει μέσα σε ένα καλοκαίρι να δει το ίδιο πρόσωπο, όσο καταπληκτικό κι αν είναι, παντού;
Τρίτον, γιατί να μην δίνεται σε περισσότερους ανθρώπους μια ευκαιρία, έτσι ώστε και μεγάλη ποικιλία να υπάρχει, και περισσότερες πιθανότητες να έχουμε να γεννηθεί κάτι καινούργιο και να ανοίξει ένας πιο υγιής κι εποικοδομητικός καλλιτεχνικός διάλογος. Τα περισσότερα μυαλά, σκέφτονται καλύτερα πιθανόν από ένα… Και αυθεντίες δεν υπάρχουν…
Τέλος, γιατί να κάνουμε τόσο κακό σε αξιόλογους ανθρώπους, καίγοντάς τους, ανακυκλώνοντάς τους , τελικά στερεύοντάς τους;
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015
Νατάσσα Χανιώτη
