Για την «Οδύσσεια», τη μεγάλη εφετινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, έχουν χυθεί τόνοι μελανιού και χολής.
Δικαίως, αλλά και αδίκως. Ναι, δεν αναδεικνύει το κορυφαίο αρχαιοελληνικό έπος. Ναι, δεν εκπέμπει πηγαίο συναίσθημα, και ναι, μπορεί και να σε κουράσει με τη διάρκειά της, ειδικά στο πρώτο μέρος. Ναι, στοίχισε πολλά. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ένας ύμνος στην ομορφιά της γεωμετρίας και των χρωμάτων, ένα σύνολο μαγικών εικόνων που σε κατακλύζουν με την αψεγάδιαστη τελειότητά τους και διεγείρουν τις αισθήσεις. Η ομορφιά δεν σώζει τον κόσμο, αλλά τον κάνει λίγο καλύτερο για περίπου δυόμισι ώρες σε αυτό το σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα θέαμα το οποίο αναδεικνύει τον επαγγελματισμό του δημιουργού του Ρόμπερτ Γουίλσον. Πολύ χαρήκαμε την υποκριτική μετάλλαξη των περισσοτέρων από τους ηθοποιούς (άξιος πρωταγωνιστής ο Σταύρος Ζαλμάς), με προεξάρχουσα την κυριολεκτικά αγνώριστη (βοήθησε και το μακιγιάζ) Λυδία Κονιόρδου σε δύο κόντρα ρόλους. Αν το μιούζικαλ «Sunset Boulevard» μεταφερθεί σύντομα σε κάποια σκηνή της Αθήνας, βρέθηκε πρωταγωνίστρια.
Εθνικό Θεάτρο – Κεντρική Σκηνή, Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, τηλ.: 210 5288 173.
