Χωρίς καμιά διάθεση εντυπωσιασμού, επέτρεψε στο κείμενο του Γεώργιου Βιζυηνού να είναι ο πρωταγωνιστής της βραδιάς.
Σαν σε θερινό σινεμά. Κάτω από τον αττικό ουρανό και μέσα στον αύλειο χώρο της «Τεχνόπολις» στο Γκάζι, απολαύσαμε το βράδυ της Τρίτης (10/9), μια λιτή κι όμως ακριβή παράσταση, όπως θα ταίριαζε άλλωστε σε κάθε έργο του Γεώργιου Βιζυηνού. Ιδανικός ενορχηστρωτής της ο Δήμος Αβδελιώδης, ο οποίος έχει άλλωστε εντρυφήσει εδώ και χρόνια στο σύμπαν του μεγάλου πεζογράφου κι έχει επιχειρήσει κι άλλες φορές να το μεταφέρει στο θέατρο με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Έτσι και τώρα. Σκηνοθέτησε το «Αμάρτημα της μητρός μου» για λογαριασμό του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων αντιλαμβανόμενος τη δύναμη του αξεπέραστου αριστουργήματος, χωρίς ίχνος διάθεσης να το «καπελώσει» με περίτεχνα ευρήματα. Αλλά αντιθέτως, φωτίζοντας διακριτικά κάποιες «στιγμές». Δημιουργώντας με σεβασμό ορισμένες ενδιαφέρουσες εικαστικές εικόνες. Υπογραμμίζοντας γεγονότα της αφήγησης με τη διακριτική, αλλά καίρια παρουσία της πρωτότυπης μουσικής του Βαγγέλη Γιαννάκη. Διδάσκοντας στους ηθοποιούς του τη σωστή άρθρωση και προτείνοντάς τους ένα σχεδόν στατικό ανέβασμα. Και εν τέλει αναδεικνύοντας το ίδιο το κείμενο και κυρίως την ιδιάζουσα αυτή γλώσσα σε κύριο πρωταγωνιστή της βραδιάς. Άθλος για τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο η απομνημόνευση ολόκληρου του έργου και η γοργή εκφορά του. Ανταπεξήλθε επάξια. Με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρόπο μετέφερε τη φωνή της μητέρας η Ρένα Κυπριώτη στα διαλογικά μέρη. Εξαιρετικά απέδωσε και τον τελευταίο διαφωτιστικό μονόλογο της μάνας, χωρίς να αποζητά την εύκολη συγκίνηση ή να ρέπει σε εύκολους συναισθηματισμούς.
Άλλωστε «η απλότητα, η καθαρότητα, η ταχύτητα, η έλλειψη κάθε επιτήδευσης ή άλλου σκοπού», όπως διαβάζουμε στο κατατοπιστικό σημείωμα του σκηνοθέτη είναι ακριβώς εκείνα τα χαρακτηριστικά που ενσωμάτωσε με απαράμιλλο τρόπο στην τέχνη του ο Γεώργιος Βιζυηνός και καταφέρνει όχι μόνο να συγκινεί ακόμη, αλλά να ακούγεται σαν βάλσαμο στις ψυχές μας. Η παράσταση όπως μαθαίνουμε ταξίδεψε ήδη σε πόλεις της Ηπείρου και της Μακεδονίας.
Η διαδρομή της συνεχίζεται για λίγους ακόμη σταθμούς ( στο Ξυλόκαστρο, 12 Σεπτεμβρίου στην Ραφήνα, 13 Σεπτεμβρίου στα Σπάτα και τέλος 17 Σεπτεμβρίου στο θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη). Μακάρι να επαναλαμβανόταν και τον χειμώνα. Με μεγάλη χαρά θα ξαναβλέπαμε (και κυρίως θα ξανακούγαμε) επίσης και τον Σολωμό που ανέβασε με την Όλια Λαζαρίδου φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών ο Δήμος Αβδελιώδης.
Έλενα Γαλανοπούλου
ΠΗΓΗ: tospirto
