Βερολίνο. Δεκαπενταύγουστος, 1961. Χαράζουν τη συνοριακή γραμμή, να υψωθεί το Τείχος. Χριστούγεννα, 89. Στρατηγοί κάνουν προσωμοίωση κατάστασης πολέμου. Παριστάνουν ότι έχει ξεσπάσει 3ος Παγκόσμιος. Η Στάζι προστατεύει το κόμμα από το λαό.
Επιστροφή, 1961. Άνθρωποι ξυπνούν το πρωί, αποκομμένοι από συγγενείς, δουλειά, σχολεία. Κάποιοι βλέποντας το αγκαθωτό συρματόπλεγμα, πηδούν απο παράθυρα. Ένας πράκτορας της Στάζι, ανά 23 άτομα. (όταν επί Στάλιν, 1 Κα-γκε-μπίτης ''πρόσεχε'' 5.830 πολίτες)
Οκτώβρης 89. Ο Χόνεκερ διατάζει ''να καταπνίγονται εν τη γενέσει τους'' οι κινητοποιήσεις των ''αντεπαναστατών''.
Θυμάμαι τα λόγια του Πέτζολντ, σε πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα. "Το 1980 η Αν. Γερμανία θύμιζε την Ελλάδα σήμερα. Ένιωθες το αδιέξοδο, τη μελαγχολία, τη χώρα να πεθαίνει''
2013. Θησείο, ''Οι ζωές των άλλων'' του Άλ. Όστερμάιερ. Άνθρωποι υποδουλωμένοι στην εξουσία, σκευωρίες, εξευτελισμοί. Συναρπαστικοί, ο ''πράκτορας'' Μ. Μαυροματάκης κι ο αηδιαστικός ''υπουργός'' Κ. Μπερικόπουλος, σπαρακτικοί ο ''συγγραφέας'' Φ. Μουρατίδης και η ''θεατρίνα'' Άννα Μάσχα, σωστός και στους 6 ρόλους ο Γ. Συμεωνίδης.
''Θα ήθελα να προειδοποιήσω τους θεατές ότι δεν ευθύνομαι για οποιανδήποτε ομοιότητα παρουσιάζει το καθεστώς της DDR, που περιγράφεται στην παράσταση με την σημερινή μας πραγματικότητα'' σημειώνει η σκηνοθέτις Αλίκη Δανέζη-Κnutsen
Εσείς ,ομως δείτε το συντομότερο, εκείνα τα παρανοικά χρόνια και ανακαλύψτε την εποχή μας.
REAL NEWS
Comments
Χθές βράδυ , είδα τις «Ζωές των Αλλων», στο Θησείο, με την πρόσκληση
που κέρδισα απο το Ονλυ Θιάτερ, που μας βοηθάει τοοοσο πολύ, αυτή τη
δύσκολη χρονιά.
Εχω να πώ ότι είναι μια Ωραία Παράσταση! Είχα μεγάλη περιέργεια να δώ
πώς θα μεταφερόταν στο σανίδι και ομολογώ ότι η ευρηματική σκηνοθεσία
ξεπέρασε τη δυσκολία του να γίνει θεατρικό, ενα έργο που έχει γραφτεί
για τον κινηματογράφο.
Εχοντας δει την κινηματογραφική ταινία, βοηθησε πολύ στην
παρακολούθηση της θεατρικής παράστασης, που διαφορετικά πιστεύω ότι θα
ήταν λιγο δυσκολο για καποιον να μπει αμέσως στο νόημα.
Σονάτα για Εναν Καλό Ανθρωπο!! αυτή η φράση και η κορυφαία τελευταία
ατάκα του έργου: "είναι για μένα" που λέει ο Μαυροματάκης, είναι όλη η
ουσία του έργου. Παρ’ολο που ιδιαίτερα ο ρόλος του πράκτορα και η
σταδιακή μετάλαξή του δεν ήταν τοσο σαφής και δυνατή όπως στην ταινία.
Οι ηθοποιοί όλοι πολύ καλοι, η Μάσχα εύθραστη αλλά όχι με το πάθος και
τον ερωτισμό που απαιτούσε ο ρόλος, ο Μουρατίδης πολύ πειστικός ως
συγγραφέας αλλά και άνθρωπος βολεμένος μέσα στο σύστημα που ένα
περιστατικό τον κάνει να αναθεωρήσει, ο Μπερικόπουλος πολύ καλός ως
υπουργός και φυσικά ο Μαυροματάκης, όπως πάντα εξαιρετικός,
εσωτερικός, και συγκινητικός ιδιαίτερα στο τέλος. Πολυ ωραία σκηνή
οταν ανοίγει η πισω πορτα και βλέπεις το δρόμο, και τη χθεσινή βροχή
που έπεφτε, και έδενε με το πολύ εξυπνο σκηνικό. Μπράβο σε όλους και
Καλή συνέχεια.
Σας Ευχαριστώ και πάλι
RSS feed for comments to this post