«Δεν είναι αυτή η ζωγραφιά μου. Δεν είναι αυτή η ζωή μου. Εσύ μιλάς για ζητιανιά, εκείνης τον εξάψαλμο μας ψέλνεις τόσην ώρα. Στη ζητιανιά το τίποτα κατέχεις. Μα στη δική μου τη ζωή δεν σου περισσεύει τίποτα, τίποτα δεν σου λείπει…". Η Αμαλία Μουτούση στην σκηνή. Πενία στον κατά Σαββόπουλο «Πλούτο». Ανεβασμένη σε ένα πατάρι ξύλινο. Μια άλλη Πενία από όσες έχουμε δει μέχρι σήμερα. Ούτε κουρέλια φορά, ούτε ασχήμια και κακομοιριά κουβαλάει-δεν είναι ζητιάνα. Με κύρος, δύναμη, έξοχη σκηνική παρουσία, με λιτότητα και καθαρότητα ζηλευτή «γίνεται» η Πενία που κανένας δεν την θέλει γιατί είναι αυτή που προσπαθεί να επαναφέρει διαρκώς τους ανθρώπους στην ηθική, στην αναγκαιότητα της εργασίας, σ’ αυτή που μιλά για την ύβρη που διαπράττεται αν δεν δουλεύει κανείς, στο μέτρο που πρέπει να υπάρξει σε έναν κόσμο που είναι έτοιμος να διαλυθεί,σ’ αυτή που όλοι φτύνουν όπως φτύνουν και την ίδια την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. «Γίνεται» σε συγκλονιστικό και συναρπαστικό τρόπο η αριστοφανική Πενία που στο πρόσωπό της συγκεντρώνονται οι αξίες, η γονιμότητα, οι αρχές.Μιλά για ήθος, ποιώντας Ήθος με τον τρόπο που γνωρίζει πολύ καλά.
Η Αμαλία Μουτούση, η ισχυρή θεατρική μονάδα του θεάτρου μας, που μας «πλουτίζει» πάντα με τις ερμηνείες της, μας «πλούτισε» από σκηνής δείχνοντάς μας την αλήθεια των πραγματικών αξιών της ζωής και την φαυλότητα όλων των πολιτικών που με το που έπιασαν λεφτά και γλυκάθηκαν μας έφτυσαν με τη σειρά τους. «Σας γράψανε στα Αλφα Ρο Χι Γιώτα Δέλτα Γιώτα Αλφα τους. Εσας και την Δημοκρατία». Μάθημα Υποκριτικής η Πενία της, ο τρόπος που συλλαβίζει το…πού μας γράψανε αυτοί που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν,ο τρόπος που φωτίζει την αλήθεια από ψυχής με ψυχή. Χωρίς διδακτισμό,χωρίς τίποτα περιττό. Τα χειροκροτήματα δυναμώνουν.Και τα πρώτα μπράβο φέρνουν τα δεύτερα.Αποθεώνεται. Κι όταν στο φινάλε λέει με παιδικότητα και με χιούμορ στον Σαββόπουλο «Κι η μαγκούρα κύριε Νιόνιο;» είναι η Αμαλία που μεγάλωσε με τα τραγούδια του, που άνθισε κι έμαθε απ’ αυτά, που γλυκάθηκε με τα παραμύθια του. Στην υπόκλιση λάμπει από χαρά, του κρατάει το χέρι τρυφερά,χώνεται στην αγκαλιά του, καθώς το κοινό όρθιο τους αποθεώνει και δεν σταματά να τραγουδά,να χορεύει μαζί με τον Χρήστο Λούλη-ο Καρίωνάς του απ’ τους μεγάλους άσσους της παράστασης-.
Στην «πρώτη» της στην αττική κωμωδία η Αμαλία Μουτούση είναι έξοχη. Δεν έχει τις κωμικές ατάκες που έχουν οι άλλοι,έχει όμως φτιάξει με λεπτοδουλειά-και με την αρωγή του Σαββόπουλου πάντα-μια Πενία και έχει και τις νύξεις τις κωμικές. Κι όταν την διώχνουν μ’ένα «ξου», ο τρόπος που απαντάει «Ξου σε εμένα;» δείχνει πως στο μέλλον πρέπει να αναμετρηθεί ξανά με την αττική κωμωδία. Θα πλουτίσετε απολαμβάνοντάς της να κλέβει παράσταση στον «Πλούτο» του Σαββόπουλου που έχει και δυνατές στιγμές,έχει και αδυναμίες,που έχει και σκηνές που φέρουν γέλιο και δάκρια στα μάτια, που έχει και…κορώνες που κουράζουν. Η Πενία είναι η Απόλυτη Πρωταγωνίστρια της δουλειάς αυτής. Και η Μουτούση σε αυτήν μεγαλουργεί!
Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ τον ικανότατο φωτογράφο Άγγελο Καραγιάννη που «ντύνει» το κείμενό μου με εξαιρετικό υλικό από την υπόκλιση και με τα υπέροχα κοντινά στο γεμάτο χαρά πρόσωπο της Αμαλίας!
