Γλυκόπικρος μονόλογος. Λατρεμένα κωμικός και ζηλευτά δραματικός στιγμές-στιγμές. Κλαις από τα γέλια και έπειτα, σε κλάσματα δευτερολέπτου νιώθεις ένα κόμπο στο λαιμό από την συγκίνηση. «Εγώ,η Γωγώ».
Μετά τους σαρωτικούς «Ήρωές» της και την έξοχη «Φουρκέτα» της, η Ελένη Γκασούκα πετυχαίνει ένα δυνατό αποτέλεσμα με τον μονόλογο αυτό, που έχει δουλευτεί με λεπτές πινελιές-έξυπνες και ιδιαίτερες. Η ηρωίδα της η Γωγώ μετά από ένα σοβαρό τροχαίο βρίσκεται εγκλωβισμένη στα συντρίμμια του αυτοκινήτου της. Τα πόδια της σφηνώνουν, δεν μπορεί να κουνηθεί- μένει εκεί, στο γκρεμό, μόνη της και αρχίζει με έναν τρόπο συναρπαστικό να ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της, να κάνει έναν απολογισμό ζωής, να μετράει τα συν και τα πλην, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται-οι κωμικές ατάκες είναι η μια καλύτερη απ’την άλλη και δεν ξέρεις ποια να ξεχωρίσεις-. Μιλά για όλα-από καρδιάς. Για τους γονείς της, τον άντρα της που χώρισε, την πρώην πεθερά της, τον γιο της, τα όνειρά της, τους φόβους της, τις μανίες της, τις αγωνίες, τα πάθη και τους πόθους της, το σώμα της, για τον σκύλο της, τη ζωή της, την ζωή, την ομορφιά, την ασχήμια. Για όλα. Με μοναδική της παρέα το ραδιόφωνο-το μόνο που δεν καταστράφηκε απ’ το τρακάρισμα. Κι έναν άντρα. Που περνάει απ’ το ατύχημα, την ζεσταίνει, την φιλάει, για να την κλέψει λίγο μετά. Τα παρατάει, κομματιάζεται κι έπειτα κοιτά τον ουρανό, μετράει αλλιώς τα πράγματα, φωτίζει τη ζωή της απ’ το φως των αστεριών που’ ναι από πάνω της στον γκρεμό που βρίσκεται. Παίρνει ανάσα. Και τραγουδά. Χορεύει -η πιο συναρπαστική σκηνή της γερής παράστασης που σκηνοθέτησε ευρηματικά η ίδια η Γκασούκα.
Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου είναι γνωστό πως αποτελεί ισχυρή μονάδα στην κωμωδία. Έχει κάψει πολλά χιλιόμετρα στο είδος-κι όχι μόνο σ’ αυτό φυσικά-, έχει εξελιχτεί, μετράει πολλές «νίκες» απ’ την Επίδαυρο μέχρι και τα κεντρικά θέατρα και με το μονόλογο αυτό πετυχαίνει το pick της καριέρας της. Σπαρταριστή και σπαρακτική, με αλήθεια, με αμεσότητα περνά σε ελάχιστα δευτερόλεπτα απ’την κωμωδία στο δράμα. Ήθελε από καιρό να κάνει κάτι άλλο απ’ τα κεκτημένα της, να ανέβει level που λένε και με το μονόλογο της Γκασούκα το πετυχαίνει. Χτυπά κορυφή-βάζοντας όλη της την ψυχή. Και γίνεται η Γωγώ. Μια γυναίκα πενήντα χρονών που τρέχει μόνο για τους άλλους-ποτέ για την ίδια. Και που πέφτοντας στον γκρεμό πονάει και ξυπνά. Απ’ την απάθεια στο πάθος. Παλεύει ξανά.
Πηγαίνετε στο «Αθηνών» να δείτε το εξαιρετικό έργο της Ελένης Γκασούκα, την σκηνοθετική δουλειά της σ’αυτό και την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου σε μια θαυμαστή ερμηνεία. Μαζί της καίριος ο Νίκος Πιζάνης. Μια παράσταση που θα σας κερδίσει!
