Ρωτάω τη Μ. αν συμφωνεί με τη φράση. Της την δείχνω. Δεν την προφέρω. Ίσως από το ξάφνιασμα της πρώτης συνειδητοποίησης. "Οι δυο νεαροί performers ρίχνονται στην αρένα της σκηνής για να ανακαλύψουν από την αρχή τον πιο βαθύ, τον πιο παράλογο, τον πιο ακραίο, τον πιο θνησιγενή, τον πιο ποιητικά γελοίο έρωτα όλων των εποχών." Συμφωνεί. " Αμ, τι νόμιζες;" Έλα μου ντε, τι νόμιζα;
Ένας γκρινιάρης: "Αν είναι μια ακόμη αποδόμηση του ρομαντισμού, θα φύγω στο λέω". Αναρωτιέμαι: Γκρινιάζει πάντα σε λόγιο τέμπο; Άκου αποδόμηση στο φιλαράκι του. Μια με κοκάλινα κίτρινα γυαλιά και ένα πλεκτό κόκκινο σκουφάκι που ζήλεψα: " Ο Γάκης είναι θεός".
Εμείς μέχρι να ανέβουμε τα σκαλάκια ξεστομίζαμε αρμαθιές από ατάκες για τον έρωτα. Σοφίες της αναμονής, έτσι για λίγη κουλτουρέ πλάκα.
Μπαίνουμε, ανυπομόνο σμήνος, αλλά χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε όλοι οι θεατές στη σκηνή. Η πόρτα η οποία μας υπέδειξαν οι υπεύθυνοι μας έβγαζε στο κεντρικό σανιδάκι του 104. Το βρηκα χαριτωμένο, όχι μοντερνίτσα, απλά χαριτωμένο και γέλασα. Με την "πλατεία" μας χώριζε μια ασπροκόκκινη ταινία. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα κάθονταν στις "θέσεις" μας. Σήμαναν τα 3 κουδούνια οι ίδιοι. Ήρθε η τάξη στα πράγματα. Θεατές και ηθοποιοί στις κανονικές τους θέσεις. Και τότε ξεκίνησαν όλα.
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Η Αθηνά Μουστάκα και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής παίζοντας όλους τους ρόλους του έργου κατάφεραν να κρατήσουν σε εγρήγορση όσα ζευγάρια μάτια τους κοιτούσαν. Πώς; Με τη δύναμη αυτού που δε βλέπουμε κάθε μέρα. Σώματα που έκαναν τα πάντα: σκέβρωναν, τεντώνονταν, μίκραιναν, μεγάλωναν. Φωνές όλων των ηλικιών και αθωότητα, πολλή αθωότητα. Με έναν άνθρωπο επί σκηνής που είχε αγκαλιά μια κιθάρα αυτοί οι δύο ταλαντούχοι άνθρωποι έστησαν ένα σκηνικό με ενέργεια από αυτές που έχεις να θυμάσαι, αν ανατρέξεις στο παρελθόν της ανέμελης ζωής.
Με ελάχιστα, αλλά απολύτως λειτουργικά αντικείμενα δύο παιδιά που κατέληξαν κάθιδρα χτένισαν με χιούμορ και πρωτοτυπία μια ιστορία που ναι μεν έχει εξαντληθεί, δεν παύει όμως να έχει ανοιχτά παραθυράκια για όσους έχουν μια ξεχωριστή, ολοκαίνουρια πρόταση.
Εγώ έβαλα στη σειρά όλα τα αντιθετικά επίθετα που μπορούν να προσδιορίσουν έναν έρωτα που η ιστορία τον έχει χαρακτηρίσει τεράστιο. Συνήθειά μου.
Και να σου πω και κάτι; Όταν σκόρπισαν στον αέρα χρυσόσκονη, χάρηκα. Και αυτό συνήθεια.
Σάββατο βράδυ όλα συγχωρούνται.
Να πάτε μια βόλτα και ας μην είναι στο δρόμο σας.
"Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2"
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία – διασκευή: Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Live Μουσική: Άκης Φιλιός
Σκηνικά – Κοστούμια: Ελλη Λιδωρικιώτη
Βοηθός Σκηνογράφου: Θεοδώρα Βεστάρχη
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφία αφίσας: Χρήστος Χατζηχρήστου
Μουσική Σύνθεση: Κώστας Γάκης – Κώστας Λώλος – Άκης Φιλιός
Ερμηνεύουν οι Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής
