Η σκηνοθέτης Μελίνα Σκούφου ανακάλυψε το λεύκωμα μιας γυναίκας από τη δεκαετία του'40, της Νανούλας, και αποφάσισε να το κάνει παράσταση στην αμαξοστοιχία του Τρένου στο Ρουφ με την Βασιλική Σαραντοπούλου και τη Χριστίνα Λυκοτσέτα.
Η ιδέα του «Εβίβα!» προέκυψε από ένα πραγματικό λεύκωμα μίας γυναίκας του 40’, της Νανούλας. Στο λεύκωμα γράφουν οι φίλες της τα χρόνια πριν από τον πόλεμο, αλλά και κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Συγκλονιστική μετάβαση, με το γύρισμα μόνο λίγων σελίδων! Διαβάζοντάς το με τη συνεργάτη μου Γεωργία Μπούρδα, η οποία και αρχικώς εμπνεύστηκε να αξιοποιηθεί το λεύκωμα ως υλικό για παράσταση, ενθουσιασμένες συμπληρώναμε η μία τη σκέψη της άλλης: δύο ηθοποιοί, δύο κούκλες σε ανθρώπινο μέγεθος, ένα βαγόνι τρένου και το ταξίδι ξεκινά. Από τη μια, η δεκαετία του ΄30, ο πόλεμος και η Κατοχή της δεκαετίας του ΄40, και από την άλλη το σήμερα και η οικονομική κρίση. Είδαμε πως ανεξάρτητα από τις διαφορές των δύο εποχών, σε κρίσιμες κοινωνικές στιγμές τα συναισθήματα είναι ίδια: φόβος, αγανάκτηση, θυμός, απελπισία, οργή, θλίψη. Αλλά δε θέλαμε να σταθούμε μόνο εκεί! Οι νεανικές τρέλες, τα όνειρα, αλλά και οι ελπίδες της κάθε εποχής, είναι κοινά, ώστε συναντιούνται και συνομιλούν μέσα από τις αναμνήσεις των δύο γυναικών, που βρέθηκαν άλλοτε να ταξιδεύουν με το ίδιο τρένο. Τελικώς, μια παράσταση για την αισιοδοξία, τη δύναμη και το κέφι για ζωή, όπου η παρέα και το «Εβίβα μας» είναι πάντα εκεί αντίδοτο στην απελπισία.
Το έργο έχει αρκετά αφηγηματικό χαρακτήρα και οι δύο κούκλες σε ανθρώπινο μέγεθος ζωντανεύουν στα χέρια των ηθοποιών άλλους χαρακτήρες της εκάστοτε εποχής. Είναι σαν τις μνήμες. Είναι ζωντανές όταν εμείς τους δίνουμε ζωή, μέσα από την εστίασή μας.
Έπειτα από μόνο ένα μήνα προβών το "Εβίβα!" μας πρωτοπαρουσιάστηκε στο 4ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 κουπέ» στον ιδιαίτερο χώρο ενός κουπέ τρένου, όπου σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ξεχώρισε για την πρωτότυπη θεματολογία, τις ερμηνείες και την ευρηματικότητα της. Συμφωνήσαμε να μεταφερθούμε φέτος το χειμώνα στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Τρένο στο Ρουφ κάθε Τρίτη και Τετάρτη στις 9.00, με τη Χριστίνα Λυκοτσέτα στο ρόλο της γυναίκας του ’40 και τη Βασιλική Σαραντοπούλου στο ρόλο της γυναίκας της σημερινής «κρίσης».
Ήταν μια πρόκληση να μεταφερθούμε σε μεγαλύτερο χώρο, να διευρύνουμε τη θεματολογία, εμπλουτίζοντας το έργο με νέες σκηνές, οπότε στις πρόβες ξεκινήσαμε και πάλι από την αρχή. Ξαναδιαβάσαμε το ημερολόγιο, μελετήσαμε και ερευνήσαμε τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες όλου του 20ου αιώνα, τη θέση της γυναίκας μέσα σε αυτόν τον αιώνα, όσο και το μεσοδιάστημα από το 40’ στο σήμερα. Για παράδειγμα την εμφάνιση των χίπις, τη σεξουαλική απελευθέρωση, ως αντίβαρο μιας καταπιεσμένης και πληγωμένης κοινωνίας. Είδαμε πως η μία ιστορία είναι συνέχεια της άλλης, με έναν τρόπο. Είναι αυτό που λένε «κάθε νέο πρόβλημα ήταν προηγουμένως μία λύση σε ένα προηγούμενο πρόβλημα». Και φυσικά το ερώτημα που τίθεται από τη σημερινή εποχή, του πώς και αν είναι δυνατόν να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος. Προσωπικά πιστεύω, πως ναι, μπορεί. Αλλά θέλει προσωπική εργασία από όλους, την ευθύνη να τη στρέψουμε στον εαυτό μας και να αλλάξουμε.
Το κείμενο σε μεγάλο μέρος του το έγραψα εγώ, με την πολύτιμη βοήθεια των δύο ηθοποιών κατά τη διάρκεια των προβών και μέσα από αυτοσχεδιασμούς. Σε κάποια σημεία χρησιμοποιήσαμε ιστορικά γεγονότα και σε άλλα ζωντανέψαμε διαλόγους που βρήκαμε γραμμένους στο αρχικό λεύκωμα.
Η θεατρική σκηνή του θεάτρου Τρένο στο Ρουφ έχει την ιδιαιτερότητα πως βρίσκεται μέσα σε πραγματικό βαγόνι τρένου, οπότε από μόνο του δημιουργεί μία πολύ δυνατή ατμόσφαιρα και συγκυρία «ταξιδιού».
Ήταν και είναι μία απολαυστική συνεργασία με όλη την ομάδα και τους ευχαριστώ πολύ, γιατί όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.
«Εβίβα! και όλα μπορούν να αλλάξουν όσο είμαστε μαζί!», αυτό είναι το σλόγκαν που βγάλαμε ως ομάδα.
Α.Κ.
Η παράσταση « Εβίβα!» παρουσιάζεται στo Τρένο στο Ρουφ κάθε Τρίτη και Τετάρτη στις 21.00 από 21 Οκτώβρη ως 10 Δεκέμβρη.
