της Κίρκης Καραλή
Σάββατο 15 Νοεμβρίου. Ξημερώματα.
Ο σύγχρονος διαδικτυακός κοσμοπολιτισμός βρίσκει το νόημά του στα ταξίδια με το Skyscanner. Ειδικά αν διαλέξεις ως προορισμό τη χώρα «Παντού».
Κλείνω καρτέλα - ανοίγω νέα. Υπάρχει ένα link που το έχω ως παρηγοριά.
Mega Web TV, «Το τελευταίο αντίο», επεισόδιο 20.
Η Χούντα καταρρέει την ίδια στιγμή που καταρρέει και η Άσπα Θωμαΐδη (Καρυοφυλλιά Καραμπέτη) στα χέρια του Γιώργου Κιμούλη.
Την παρακαλάει να του μιλήσει κι αντί αυτής, τώρα, μιλά αυτός.
«Ερημιά. Πρώτη φορά καταλαβαίνω όλο το χώρο που έπιανες στη ζωή μου. Είμαι σαν ζωντανεμένος νεκρός. Που δε ζει παρά για να υποφέρει τη νέκρα του».
Δε θυμάμαι πόσες φορές την εγκατέλειψε. Σημασία έχει πως τον εκδικήθηκε, χωρίς να το θέλει, με τρόπο ιδανικό.
Κοιμάμαι. Λυπάμαι, δε μπορώ να τον βοηθήσω. Ήταν ένα τέρας.
Κυριακή 16 Νοεμβρίου. 17:08. Youtube
Έβαλα ν’ ακούσω Πυξ Λαξ. Άκου τώρα. Πυξ Λαξ! Πάνε δέκα χρόνια και από τότε που είπα τελευταία φορά: «να βάλω ν’ ακούσω Πυξ Λαξ».
«Λένε για μένα οι όμορφες που ζήσαμε μαζί πως είμαι ένα αδιόρθωτο ρεμάλι τελειωμένο. Πως μια κατάρα έχω βαριά και μέσα μου θα ζει, να με κρατάει στην μοναξιά σκληρά φυλακισμένο».
Με διακόπτουν οι ενεργές ειδοποιήσεις του facebook στο κινητό.
17:09. Messenger
«Digeni C Semina wrote: Εκείνο το ψηλό παληκάρι, ο Γιώργος Κιμούλης, στις 15 Απριλίου θα κάνει πρεμιέρα στο Ίδρυμα Ελληνικού Κόσμου παίζοντας τον “Βασιλιά Ληρ” σε σκηνοθεσία Tomaz Pandur. Την Παρασκευή, ο Pandur, έχει πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο της Μαδρίτης με τον “Φάουστ” και ο Κιμούλης θα πάει να την παρακολουθήσει. Έχω μια ιδέα... Κάθεσαι;»
«Κirki Karali wrote: Πέφτω.»
«Digeni C Semina wrote: Θα ήθελες να πας μαζί του στη Μαδρίτη να παρακολουθήσεις την πρεμιέρα και να γράψεις κάποια κείμενα;»
«Κirki Karali wrote: OMG. ΘΕΕΕΕΕΕΕ ΜΟΥ»
«Digeni C Semina wrote: Θες να πας;»
«Kirki Karali wrote: Όχι. Χαχαχααα. Όχι. Θεεεεε μου. Όχι. Όχι. ΘΕΕ ΜΟΥ. Όχι. Ναι.»
Η Σεμίνα γίνεται Μεφιστοφελής και μου χαρίζει μια κασετίνα τίγκα στα κοσμήματα.
18:03. Στο τηλέφωνο.
«Καλησπέρα σας»
«Καλησπέρα σας»
Ενώ ο Γ.Κ. σηκώνει πάντα το τηλέφωνό του, απαντάει σε μηνύματα από άγνωστους αποστολείς, λέει πάντα «ναι» ή «όχι» όταν τον καλείς σε μια θεατρική παράσταση και ποτέ «ίσως/μπορεί/θα δούμε/ξαναμιλάμε», αυτή τη φορά, περίμενα πως δε θα το σηκώσει.
«Η Σεμίνα, δηλαδή εγώ, δηλαδή η Σεμίνα κι εγώ, εμείς τελοσπάντων, σκεφτήκαμε, σκέφτηκε, αν θα θέλατε- Τι θα λέγατε αν ερχόμουν μαζί σας στη Μαδρίτη;»
«Βεβαίως! Με μεγάλη μου χαρά!»
Σιωπή.
«Ξέρετε, θαυμάζω πολύ τον Παντούρ, ενθουσιάστηκα με την επικείμενη συνεργασία σας στον “Ληρ” κι είμαι πολύ περίεργη να δω τι πρόκειται να κάνει με τον “Φάουστ”. Θα είχε, ίσως, ενδιαφέρον να γράψω και κάποιο ημερολόγιο...»
«Ωραία, να τον δούμε μαζί. Όσο για το ημερολόγιο, πάρα πολύ καλή ιδέα!»
Ανάμεσα στις διαδικαστικές λεπτομέρειες συγκρατώ τις λέξεις “Αλμοδοβάρ” και “Πορτίγιο”. Η Μπλάνκα Πορτίγιο έχει συνεργαστεί με τον Παντούρ στη «Μήδεια», τον «Άμλετ» και το «Κουαρτέτο» του Μύλλερ.
Επόμενη λέξη που συγκρατώ: «τορτίγιες».
Ο Γ.Κ. είπε τη λέξη «τορτίγιες». Και την είπε σε εμένα.
«Μ’ αρέσουν οι τορτίγιες», του λέω.
Σιωπή ξανά.
«Έχεις ξαναπάει στη Μαδρίτη;», ρωτάει.
«Όχι», απαντάω.
18:08
Κοιτάζομαι με τον υπολογιστή μου.
Στo δελτίο τύπου του «Fausto» περιγράφεται μια παράσταση κατά την οποία η ψυχολογία του σκαρφαλωμένου στην κορυφή της απελπισίας του, Φάουστ, τεμαχίζεται σε κομμάτια φόβου, μοναξιάς, αγάπης και πάθους κι αυτός, ανάμεσα στα σωματίδια της ύπαρξής του, αναζητά εκείνη τη μία -αέναη- στιγμή χαράς και εκπλήρωσης.
Αυτή η αναζήτηση, που δεν τελειώνει ποτέ, είναι ο στόχος του αλχημιστή Παντούρ, ο οποίος μπλέκεται για δεύτερη φορά, μετά το 1991, στα δίχτυα αυτού του έργου. Ως ο πλέον επιτυχημένος εκπρόσωπος της Σλοβενίας στο postdramatic theatre, είναι μανούλα στο να συνδυάζει διάφορες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης σε μία και μοναδική σκηνική γλώσσα. Ξεκαθαρίζει πως δεν πρόκειται να δούμε μια μάταιη προσπάθειά του να διαπεράσει το σύνολο αυτού του ανυπολόγιστου σε νοήματα έργου. Είναι βασισμένος στο έργο του Γκαίτε, όπως επίσης σε διάφορες μελέτες και έργα τέχνης εμπνευσμένα από την ιστορία του ανθρώπου που πούλησε την ψυχή του στο διάβολο. Αυτή η τρομερή φυσιογνωμία του θεάτρου, αυτή η μούρη, η πονηρόφατσα, η αλήτρα, με ιντριγκάρει.
Και δεν είναι η μόνη.
18:15.
Σε 67 δευτερόλεπτα σκάναρα με τα μάτια 68 ράφια.
Σε 53 δευτερόλεπτα κατέβασα 50 θεατρικά εγχειρίδια και 4 Φάουστ διαφορετικών μεταφράσεων.
Έχω 4 μέρες.
18:17.
Μου έρχονται φράσεις όπως:
«πρόβατο επί σφαγήν»,
«κεφάλι στον ντορβά»,
«σκυλί στ’ αμπέλι»,
«λάκκος με τα φίδια».
Ζήτω που καήκαμε.
18:19. Φαντάσματα.
«Η ατμόσφαιρα εδώ είναι πνιγηρή, βαριά», λέει η Μαργαρίτα, προτού καν συναντήσει τον Φάουστ. «Νιώθω ανατριχίλα να μου ταράζει το κορμί».
Γυρίζοντας απ’ τη γωνία που μ’ έστειλε ο Γ.Κ. να πάω να δω αν έρχεται, κοιτάζομαι ξανά με τον υπολογιστή μου.
Η μόνη ελπίδα να βρω τρωτό σημείο στο θεριό.
20:19. Έπειτα από δύο ώρες στον κόσμο της Google...
Μαδριλέζα δεν είμαι, αλλά έπιασα τον ταύρο από τα κέρατα.
Το μόνο πράγμα που δε φοβάμαι εγώ είναι το μόνο πράγμα που φοβάται ο «Αχιλλέας»: Το αεροπλάνο.
20:30. Η Μαργαρίτα αναπνέει ξανά. Το ίδιο κι εγώ.
«Μια χαζούλα είμαι, που σκιάζεται δίχως αφορμή!».
Δώσε θάρρος, Μαργαρίτα, δώσε θάρρος.
23:29. Email.
«Θα ήθελα να ξεκινήσω το “ημερολόγιό” μου νωρίτερα απ' την Παρασκευή.
Κυρίως, γιατί το τέρας μεν για εσάς είναι ο Παντούρ, για εμένα όμως είστε εσείς.
Τι λέτε γι' αυτό;»
«Kαι βέβαια ν' αρχίσουμε όποτε θες.
Γ. (το τέρας)»
Μεσάνυχτα. Στο κρεβάτι με τον Φάουστ.
Φάουστ: «Και η Μαργαρίτα;»
Μεφιστοφελής: «Έχει λαλήσει. Δεν ξέρει τι να πει και τι να μολογήσει.»
Κι ο Παντούρ σε πρόβα...
(*Φωτογραφία εξωφύλλου: Ειρήνη Στείρου)
{Συνεχίζεται}
Διαβάστε επίσης:
#2 Το ημερολόγιο της "Μαργαρίτας". ( Λίγο πριν το τετ-α-τετ με "τέρατα")
#4 Το ημερολόγιο της "Μαργαρίτας" (ο Γ.Κ, η Μαριάννα και ο Τομάζ κάπου στη Μαδρίτη)
Είδα τον συγκλονιστικό "Φάουστ" του Τόμαζ Παντούρ στη Μαδρίτη (+ φωτογραφικό υλικό)
Ο ΚΙΜΟΥΛΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ "ΛΗΡ" ΜΕ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΟΝ TOMAZ PANDUR. ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
