«Χαίρε, Μαρία, ό Κύριος μετά Σού…» Η πρώτη μου ατάκα…
Καλλιθέα...Πρώτη δημοτικού, με διάλεξαν ως το πιο ξανθό παιδάκι να κάνει τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στη σχολική γιορτή για της 25ης Μαρτίου.
Δεν καταλάβαινα και πολλά... για μένα Μαρία ήταν αυτή η κοπέλα της έκτης και δεν καταλάβαινα και πολύ καλά, γιατί λέω "ο Κύριος μετά σου" και τελικά της έδινα έναν κρίνο…χα!χα!
Αλλά μου άρεσε τόσο το άσπρο μου ρούχο με τα φτερά και ο μαζεμένος κόσμος που όλο χαμογελούσε και μας χειροκροτούσε και μετά και ποίημα με το τσολιαδάκι με το μουστάκι που ήμασταν στην ίδια τάξη…
Αυτό ήταν. Δεν πέρασε σχολική χρονιά σε όλα τα μαθητικά μου χρόνια που να μην έκανα παράσταση ή συναυλία και αργότερα στο γυμνάσιο-λύκειο τα οργάνωνα και όλα εγώ. Παντού στα καλλιτεχνικά ήμουν μέσα, στο σχολείο, στο πνευματικό κέντρο της Παλλήνης,της Αθήνας, ακόμα και στον καλλιτεχνικό σύλλογο των εργαζομένων του ΟΤΕ. Οι γονείς μου ήταν υπάλληλοι στον ΟΤΕ, πήγα και τους βρήκα στον πολιτιστικό σύλλογο και συμμετείχα σε παραστάσεις, με τους μεγάλους σε ηλικία εργαζόμενους. Κάναμε παραστάσεις τότε στο θέατρο Ελυζέ…
Οπότε με το που τελείωσα το Λύκειο έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, χωρίς βέβαια να σταματήσω ποτέ τις σπουδές μου στη μουσική που είχα ξεκινήσει από παιδί.
Τέλειωσα τη σχολή, αριστούχος, αλλά δεν πήγα να δουλέψω στο Εθνικό Θέατρο (τότε στους αριστούχους έκανα κατευθείαν συμβόλαιο), ήθελα να βγω στο ελεύθερο θέατρο. Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος που τον είχα καθηγητή στη σχολή (σπουδαίος δάσκαλος) μας έλεγε: “Μη φάτε τη ζωή σας και τα χρόνια σας προσπαθώντας να βρείτε δουλειά…δείτε, αν πάει καλά και έχετε δουλειά τα πρώτα 5-7 χρόνια να συνεχίσετε, αλλιώς να αλλάξετε πορεία, προτεραιότητα να έχετε την ίδια τη ζωή…” Έτσι κι εγώ βγήκα στο ελεύθερο για να καταλάβω αν κάνω γι΄αυτό, αλλιώς να κάνω άλλα πράγματα…
Η πρώτη μου επαγγελματική πρόταση, λοιπόν, ήρθε αμέσως, από τον Θύμιο Καρακατσάνη που με είχε δει τις πτυχιακές εξετάσεις. 1992 , στο έργο “Ξανά Μαζί” του Νιλ Σάιμον στο θέατρο Ιλίσια. Απίστευτο μάθημα, να συνεργάζεσαι με έναν τόσο ταλαντούχο ηθοποιό αλλά και δύσκολο, απαιτητικό καλλιτέχνη. Βουτιά στα βαθιά! Τεράστια εμπειρία. Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες από την παράσταση…
Είναι πολύ συγκινητικό που τώρα παίζω πάλι μετά από τόσα χρόνια στη σκηνή του θεάτρου Ιλίσια με έναν τόσο ωραίο ρόλο. Πω!Πω! Πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια!Μου φαίνεται σαν χθες.
23 χρόνια δεν έχω σταματήσει να δουλεύω, από την μία παράσταση στην άλλη, ο χρόνος είναι πάντα γεμάτος, πλούσιος, κυλά γρήγορα….
Παίζω τώρα στο θέατρο Ιλίσια στο έργο ‘Η εποχή του κυνηγιού” του Γιάννη Σκαραγκά (ως τέλος Μαΐου) με την Αθηνά Μαξίμου σε σκηνοθεσία Λίνας Ζαρκαδούλα. Έχω γράψει και τη μουσική όπου το τραγούδι της παράστασης το ερμηνεύει η Νατάσσα Μποφίλιου.
Επίσης μία άλλη σύμπτωση φέτος είναι ότι το καλοκαίρι 9 Ιουλίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού παίζω στην παράσταση “Avanti Dario” του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου.Μία παράσταση αφιέρωμα στον σπουδαίο Ντάριο Φο. Μία από τις σκηνές που παίζω είναι από το έργο του, “Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω” όπου ήταν το πρώτο ολόκληρο έργο που έπαιξα στα 13 μου στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Παλλήνης και το είχαμε κάνει και μια μικρή περιοδεία στις γύρω περιοχές….
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Θέατρο ΙΛΙΣΙΑ
Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΙΟΥ
του Γιάννη Σκαραγκά
Μια παράσταση με τις
Αθηνά Μαξίμου και Φωτεινή Μπαξεβάνη
σε σκηνοθεσία Λίνας Ζαρκαδούλα
Μια παραγωγή της αρτivities
Η Πηνελόπη Δέλτα μαθαίνει σε μια σύγχρονη γυναίκα να λέει ιστορίες
για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη θλίψη της.
"Τι εννοείς, μ’ έχεις επινοήσει;"
Μια κωμικοτραγική ιστορία για το σήμερα με ήρωες ανθρώπους που παραμιλούν πριν σταματήσουν να μιλούν για πάντα.
Μια ιστορία για φύλακες-αγγέλους που εμφανίζονται σαν φωνές στη ζωή ανθρώπων που ζουν με τη μοναξιά τους.
Μια ιστορία επινόησης ενός φανταστικού φίλου. Ή ίσως της συνειδητοποίησης ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους τη δύναμη για να σώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
"Είναι σαν να ανάβεις ένα κερί στο σκοτάδι. Είτε βλέπεις μια φλογίτσα, είτε ολόκληρη πυρκαγιά, υπάρχει μια στιγμή που κοιτάζεις για πρώτη φορά τον κόσμο φωτισμένο".
Η Πόπη (Φωτεινή Μπαξεβάνη) είναι μια γυναίκα που αποφάσισε να γίνει αόρατη. Στην ανάγκη της να ξαναφτιάξει τη ζωή της, επινοεί μια φανταστική φίλη, την Πηνελόπη Δέλτα (Αθηνά Μαξίμου) και αναπτύσσει μαζί της μια σχέση κωμικών και συναισθηματικών ανατροπών.
"Νομίζεις ότι οι άγγελοι ξέρουν ότι είναι άγγελοι;"
Το τραγούδι της παράστασης σε στίχους του Γιάννη Σκαραγκά και μουσική της Φωτεινής Μπαξεβάνη ερμηνεύει η Νατάσσα Μποφίλιου.
(βίντεο κλιπ : https://www.youtube.com/watch?v=Rdx2sROCyEk )
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
