Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Δεν γίνεται αυτό. Δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει... Να γράψω για εσένα που μου έμαθες να γράφω. Ήμουν στην σχολή και μάζευα όλες τις συνεντεύξεις σου, τα κείμενά σου.Ταξινομούσα τα πάντα-με προσοχή.
Τα διάβαζα ξανά και ξανά.Κι έπειτα μπαίνοντας στο χώρο - η γνωριμία μας. Δοτική, γενναιόδωρη, μια μεγάλη αγκαλιά. Μου έδειχνες, μου εξηγούσες, με γλίτωνες από κακοτοπιές, μου έλεγες για την ουσία που πρέπει να αναζητώ αφήνοντας το περιτύλιγμα. Και έπειτα στις συνεντεύξεις τύπου καθόμουν πάντα κοντά σου-ασπίδα μου. Μαζί στις αποστολές στην Επίδαυρο-είχα θυμάμαι κομμένα πόδια για τις πρώτες ανταποκρίσεις απ’ το τηλέφωνο. Μου κράταγες το χέρι. Χαλάρωσε,θα πάθεις τίποτα, μου έλεγες. Όλα θα γίνουν. Κι έπειτα στο Εθνικό, στους διαδρόμους του θεάτρου της Αγίου Κωνσταντίνου να μάθουμε εμείς πρώτοι τις όποιες - το μικρόβιο του αποκλειστικού. Θυμάμαι ένα βράδυ έτρεχαν οι εξελίξεις. Ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητό σου στο γκαράζ. Περνούσαν οι ώρες. Σκοτεινά όλα. Μόνο με ένα προβολέα απ’ το γκαράζ-σαν φιλμ νουάρ. Γελούσαμε.Κι έπειτα, τρέχαμε να προλάβουμε το φύλλο, τα φύλλα μας...
Είχες γίνει η δεύτερη μαμά μου-μαμά σε έλεγα. Συναντιόμασταν στα θέατρα με την μαμά μου κι έλεγες «εγώ είμαι η δεύτερη»-γελούσες δυνατά κι όμορφα.Κι έπειτα με την κόρη σου-«η ...αδελφή σου» μου έλεγες. Θυμάμαι τα πάντα. Την πρώτη μας συνάντηση,τα πρώτα λόγια,τα ξενύχτια,τις αγωνίες,τα τηλέφωνα,τις πλάκες,τα μαθήματα που μου έδωσες,το αυτί που μου τράβηξες όταν στραβοπατούσα.Θυμάμαι ένα πρωί στο θέατρο της οδού Κυκλάδων.Ο Λευτέρης που αγαπούσες
-να του πεις χαιρετίσματα,έτσι;-είχε συνέντευξη τύπου για τον «Θείο Βάνια» κι είχε κυκλοφορήσει εκείνη τη μέρα μια διπλή συνέντευξη που έκανα στην Όλια και την Λυδία. «Μας πρόλαβες όλους» μου είπες-στην αρχή έμοιαζε σαν μάλωμα μα λίγο μετά μου έσκασες ένα όμορφο φιλί-αυτή ήταν η πιο μεγάλη «ανταμοιβή»μου...Θυμάμαι τα πάντα.
Βροχές και κρύα, ιδρώτες και λαχανιάσματα να τα προλάβουμε όλα,αγγίγματα και ματιές. Δεν μπορώ να γράψω άλλο-σταματάω.Καληνύχτα... δεύτερη Μαμά μου.Καλό ταξίδι να έχεις.Και σε Ευχαριστώ πολύ για όλα-και για τα άλλα που δεν γράφονται,ξέρεις εσύ. Καλό ταξίδι να’χεις.
Υ.Γ.Το σημείωμα αναφέρεται στην εξαιρετική δημοσιογράφο του πολιτιστικού ρεπορτάζ-απ’ τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη της γενιάς της- Έλενα Χατζηιωάννου.Υπηρέτησε με πίστη, με αγάπη και αφοσίωση το αντικείμενό της,έκανε σπουδαίες συνεντεύξεις σε μεγάλες μορφές του χώρου,είχε καίρια κριτική άποψη για το θέατρο και τους ανθρώπους του...Το τελευταίο αντίο θα της το πούμε αύριο στις 5 στο Α’Νεκροταφείο...
Υ.Γ.2.Μαργαριτάκι μου,να έχεις δύναμη μεγάλη...
