Της Χρύσας Φωτοπούλου
Ψιλοκατάλαβα τι εστί Θουκυδίδης, σε μια εκδρομή με το σχολείο στη Στεμνίτσα. Εκεί, που χαλαρώναμε μας μάζεψε ο καθηγητής να διορθώσουμε τα διαγωνίσματα όλοι μαζί. Σε λίγα λεπτά βρέθηκε να μας μιλάει, κάθιδρος, για τους "ιμπεριαλιστές που τη γη ξαναμοιράζουν και χαράζουν τα σύνορα με το αίμα των λαών". Νομίζω ότι κάπου εκεί άρχισε η ουσιαστική επαφή, η δική μου και άλλων 15.
Ένας πανέξυπνος άνθρωπος γράφει με νηφαλιότητα χρησιμοποιώντας αδιαφιλονίκητες πηγές για έναν από τους πιο χυδαίους πολέμους της αρχαιότητας. Σε κάποιο άλλο κείμενο τον είχα αποκαλέσει "ο πρώτος τρισδιάστατος ρεπόρτερ" της ανθρωπότητας. Γιατί επιμένει στην πληρότητα, την απόδειξη, την κατάδειξη, καταλήγοντας πάντα -γιατί πώς να το κάνουμε εκεί οδηγείται- στο συμπέρασμα ότι αιτία όλων αυτών είναι η φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες ν’ αγωνίζονται με λύσσα.
Πατέρας του πολιτικού ρεαλισμού και άξιος εισηγητής ενός είδους πολιτικού κειμένου, του μόνου πολιτικού κειμένου που θα μπορούσε να θεωρηθεί ποιητικό, ο Θουκυδίδης είναι απαραίτητος πάντα.
Η ανάγκη να υπάρξουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που μέσα από το έργο του θα καταλάβουν, οδήγησε τη σκηνοθέτιδα Ρούλα Πατεράκη να ασχοληθεί με τον Πελοποννησιακό πόλεμο και φέτος να παρουσιάσει στο κοινό ένα πρώτο μέρος με τίτλο " Περικλής, η νεύρωση της ηγεμονίας''."Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες κι αμέτρητες συμφορές στις πολιτείες, συμφορές που γίνονται και θα γίνονται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου".
Ο εμφύλιος πόλεμος έχει το αίμα και την συμφορά στο οκταπλάσιο.
"Για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων."
Αν την παραπάνω φράση του Θουκυδίδη τη θεωρήσουμε σύγχρονη, θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε παρακολουθώντας την παράσταση της Πατεράκη στις στις 22 και 23 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Βράχων «Άννα Συνοδινού».
