Ο Τάκης Λυκοτραφίτης είναι φωτιστής και φωτογράφος. Ένας καλός του φίλος τον αποκαλεί "άνθρωπο-πολυμηχάνημα". Και δίκιο έχει. Πάντα με γοήτευε το φως και το σκοτάδι και το ενδιάμεσό τους καθώς και οι άνθρωποι που ξέρουν από ατμόσφαιρες. Για τον Τ. Κ η σκηνή μοιάζει "με τεράστια μελισσοφωλιά". Τον ρώτησα τι εννοεί και εκείνος έστειλε στο Onlytheater.gr το παρακάτω κείμενο.
Το θέατρο είναι ένας μαγικός κόσμος, που αξίζει, όχι απλά να τον περπατήσεις, αλλά και να χαθείς μέσα σε αυτόν. Η δουλειά του σχεδιαστή φωτισμών είναι κάτι σαν του μαέστρου στα μάτια μου και τα όργανα που έχεις να διευθύνεις είναι τα φώτα και τα σημεία που αλλάζουν τα "cues".
Κάθε παράσταση είναι μια πρόκληση, είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο στη ζωή μου την ίδια. Παρακολουθώ τις πρόβες όπως & οι ηθοποιοί, παίρνω γνώση από αυτό, παρατηρώ τους χαρακτήρες να παίρνουν πνοή, να εξελίσσονται να μεταβάλλονται & να ολοκληρώνονται μπροστά μου. Μέσα από αυτή τη διαδικασία φτιάχνω & εγώ τον φωτισμό, έτσι ώστε να λειτουργεί υποστηρικτικά στους χαρακτήρες, να τονίζει αυτό που δε λέγεται με τα λόγια, αυτό που μόνο η ψυχή μας καταλαβαίνει.
Βέβαια, όλα αυτά απαιτούν τεράστια, γλυκά ξενύχτια, με συζητήσεις, με βιβλία, με τσιγάρα & σκέψεις, έρευνα δηλαδή. Πιστεύω πολύ στην έρευνα. Κάθε φορά σε κάνει καλύτερο & ποτέ δεν είναι αρκετή. Από τα πιο συγκινησιακά φορτισμένα σημεία είναι οι τελευταίες πρόβες, όταν η σκηνή μοιάζει με μια τεράστια μελισσοφωλιά. Όλοι έχουν αυτό το γλυκό άγχος της προσμονής, οι καφέδες πάνε & έρχονται, εγώ είμαι με τον ηλεκτρολόγο πίσω από την κονσόλα με το κείμενο μπροστά μας & η γενική πρόβα ξεκινά. Είναι το σημείο που βλέπεις όλα να λειτουργούν, κάνεις ψιθυριστές διορθώσεις, σκέφτεσαι τι να κάνεις σε εκείνο το σημείο που δε σου πάει κάτι καλά. Η πρόβα τελειώνει, κουβέντες με σκηνοθέτη, ηθοποιούς & μετά ο δρόμος για το σπίτι. Αλλά δεν είσαι μόνος. Βλέπεις στο μυαλό σου όλες τις σκηνές μια μια, ψάχνεις λύση που, ως συνήθως, σου έρχεται ξαφνικά.
Όλα είναι μια συνεχή αναζήτηση, μια πορεία που δεν τελειώνει & αυτό είναι το τέλειο σε αυτή. Ο φωτισμός είναι ένας κόσμος γέματος έρευνα, απορία & αμέριστη αγάπη, όπως κάθε τέχνη άλλωστε.
Χρύσα Φωτοπούλου
