Ο πολυπράγμων Βασίλης Μαυρογεωργίου, που πλέον έχει αποκτήσει μαζί με την ομάδα του το δικό του σπίτι, το φιλόξενο Skrow, στο Παγκράτι, με αφορμή την επανάληψη της "Μπετονένιας Παραλίας" μας έστειλε ένα κομμάτι από το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα του έργου, του Μηνά Χιώνη, που γράφτηκε κατά τη διάρκεια των προβών. Διαβάστε το με προσοχή και σίγουρα θα καταλάβετε πού είναι η Μπετονένια Παραλία.
Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Σημαντικά μέλη του καθεστώτος παρευρίσκονταν εκείνη τη μέρα. Πρόσωπα που γνώριζα καλά, αλλά που δεν είχα συναντήσει ποτέ από κοντά. Ήταν η πρώτη φορά που λάμβανα πρόσκληση για ένα τέτοιο γεγονός. Είχα βρει το κατακόκκινο γυαλιστερό χαρτί ακουμπισμένο στο γραφείο μου τρεις μέρες πριν. Όταν το άνοιξα περίμενα να αντικρίσω τα πιο καλοσχεδιασμένα καλλιγραφικά γράμματα στο εσωτερικό του, αλλά αυτό που είδα ήταν γράμματα κακοπατημένα και μηχανικά. Βρήκα τη θέση μου ανάμεσα σε ορισμένους αξιωματικούς. Γνώριζα τον απέναντι μου. Εργαζόταν κι εκείνος στο κτίριο ελέγχου και υποδοχής. Τον χαιρέτισα ευγενικά. Αμέσως μου σέρβιραν ένα κοτόπουλο με κίτρινη σάλτσα. Αυτό το κρέας με αηδίαζε αλλά προσπάθησα να μην το δείξω. Στο βάθος, κάτω από έναν γιγάντιο μαύρο πολυέλαιο, υπήρχε ένα τραπέζι σε απόσταση από τα υπόλοιπα. Στο κέντρο φυσικά καθόταν ο Αλέκτορας. Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα, έστω κι από αυτή την απόσταση. Ένιωσα μια περίεργη συγκίνηση αλλά ντράπηκα λίγο για τον εαυτό μου. Ύστερα από μερικές στιγμές σηκώθηκε όρθιος και στην αίθουσα επικράτησε απόλυτη σιωπή. Καθάρισε το λαιμό του κι άρχισε να μιλάει με ένα ήρεμο χαμόγελο.
«Πώς είναι να είσαι απολύτως άχρηστος; Να μην προσφέρεις τίποτα στον εαυτό σου και στους γύρω σου; Να γεννιέσαι μόνο για να καταναλώνεις και για να αισθάνεσαι τον κόσμο που σε περιβάλλει. Ένας εγωιστής εγκέφαλος που δέχεται ηδονικά ηλεκτρικά σήματα κατοικεί μέσα στο κρανίο σου, όταν γεννιέσαι, ανίκανος να γεννήσει την παραμικρή σκέψη ευθύνης. Μια εφησυχασμένη ατομική συνείδηση που μεγαλώνει για να γίνει κάποιος που πιστεύει μόνο στη σημασία της ύπαρξής του. Στην φύση όμως δεν υπάρχει τίποτα άχρηστο. Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όλα είναι ενωμένα μεταξύ τους. Αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα. Το θήραμα είναι συνδεδεμένο με το θηρευτή του. Στη σαβάνα οι αντιλόπες προσαρμόζουν τις περιόδους ζευγαρώματος ανάλογα με τον αριθμό των αρπακτικών στην περιοχή τους. Όσο αυξάνεται ο κίνδυνος τόσο αυξάνεται και η ερωτική διάθεση. Η γέννηση είναι ένα δώρο και ο θάνατος επίσης. Η προσφορά της ζωής είναι η αποδοχή του κύκλου. Στη φύση δεν υπάρχει η έννοια του πολέμου, αλλά της ισορροπίας. Το κάθε ζώο γεννιέται με σκοπό να αποτρέψει την εξάπλωση του άλλου. Ο πόλεμος… Θα σας πω μερικά λόγια για το πώς βγήκαμε νικητές από τον χειρότερο πόλεμο που βίωσε ποτέ η ανθρωπότητα. Αυτόν που εξαφάνισε κάθε έθνος πάνω στη γη. Το έτος 2047 καμία χώρα δεν μπορούσε να διατηρήσει τα σύνορα της, τους εθνικούς δεσμούς της. Η εξαθλίωση τεράστιου μέρους του πληθυσμού άρχισε να διαλύει κάθε κοινωνία. Ξέσπασαν ταυτόχρονα συγκρούσεις σε όλα τα μέρη του κόσμου. Χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς συμμαχίες. Το τότε κράτος της χώρας μας αδυνατούσε να ελέγξει την κατάσταση. Τα μολυσμένα από την πολιτική μυαλά δεν μπορούσαν να διακρίνουν την γέννηση μιας νέας εποχής. Ενός ολοκαίνουργιου κόσμου. Μόλις η Ελλάδα άρχισε να διαλύεται σε μικρότερα κομμάτια εμείς πήραμε στα χέρια μας την εξουσία της Αθήνας. Παρεμπιπτόντως είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να κυβερνήσει οτιδήποτε μεγαλύτερο από μια πόλη. Η πόλη είναι το ισχυρότερο σχήμα. Εμείς δεν προερχόμασταν από το χώρο της πολιτικής. Ήμασταν στρατιωτικοί, επιστήμονες και άνθρωποι που μπορούσαν να δουν καθαρά το μέλλον. Η επιτυχία μας βασίστηκε στην εφεύρεση ενός νέου είδους πολέμου. Ως τότε υπήρχαν δύο καθαρά είδη. Η εισβολή και η υπεράσπιση. Η επίθεση και η άμυνα. Εμείς εφηύραμε το τρίτο. Την ενίσχυση ζωνών θανάτου. Μια στρατηγική στην οποία δε θα επεκταθώ, αλλά όπως γνωρίζεται πλέον, γέννησε σύγχυση στους εχθρούς μας και ήταν αυτή που μας χάρισε τη νίκη. Όταν όλος ο κόσμος έσβησε, εμείς παραμέναμε ζωντανοί.»
Από το ημερολόγιο του Μηνά Χιώνη. Ομιλία του Μεγάλου Αλέκτορα στην καθεστωτική αγορά. 14 Απριλίου 2076.
