Στα καμαρίνια, με το άγχος να "τρίζει" και τα λεπτά να περνούν εκνευριστικά γρήγορα, εκεί λοιπόν, λέγονται και γράφονται τα καλύτερα. Αυτή τη συνθήκη διαλέξαμε με τον Θοδωρή Βουτσικάκη για να 'χουμε λαμπρά αποτελέσματα. Σ' ευχαριστώ, Θοδωρή!
Μα τι γίνεται ακριβώς σ' αυτό το "Alexander the Great";
Στο "Alexander the Great" γίνεται ένας καλός "χαμός"! (γέλια). Μία μεγάλη παραγωγή, το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο της ιστορίας, περισσότεροι από 30 άνθρωποι επί σκηνής, ποικίλα μουσικά ύφη υπό τη σκέπη μιας Rock Opera, υπό την αιγίδα του Κρατικού Θεάτρου, στην Ελλάδα της κρίσης. Ένα μουσικό έργο που ήρθε να ταρακουνήσει λίγο την εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει τις ελληνικές παραγωγές σύγχρονου μουσικού θεάτρου. Ένα έργο ψυχαγωγίας, παρά ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Ξεκινήσαμε από το Βασιλικό Θέατρο, ερχόμαστε στην Αθήνα, και ελπίζουμε η "φωνή" μας να φτάσει και εκτός συνόρων.
Εσύ είσαι και ο Αριστοτέλης και ο Κοίνος, ο στρατηγός. Και λόγιος και μαχητής.
Ο βασικός μου ρόλος είναι αυτός του Αριστοτέλη. Φιλόσοφος και δάσκαλος του Αλέξανδρου, επέδρασε καθοριστικά στις γνωστικές και πνευματικές αναζητήσεις του "Μεγάλου" στρατηλάτη, έχοντας ως σημείο αναφοράς την εμπειρία και την γνώση που παράγεται από τα εγκόσμια. Μία εξαιρετική αφορμή για εμένα να μελετήσω την Αριστοτελική φιγούρα. Στο δεύτερο μέρος του έργου, η ιστορία έχει προχωρήσει, επομένως εμφανίζομαι σαν αξιωματικός με το όνομα Κοίνος. Από τα ωραία του θεάτρου είναι αυτές οι μεταβάσεις σε άλλους χαρακτήρες, άλλη ψυχοσύνθεση και άλλη δραματουργία. Ο Κοίνος ουσιαστικά ήταν ένας από τους ακολούθους του Αλέξανδρου που σήκωσαν ανάστημα ζητώντας επίμονα την επιστροφή στην πατρίδα μετά από τις φρικτές ταλαιπωρίες της εκστρατείας."It's time to return" λοιπόν, είναι αυτό που εξιστορώ στο δεύτερο μέρος του έργου.
Ετοιμάζεστε για τη μεγάλη κάθοδο στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας. Πες μου τον πιο ισχυρό λόγο που αξίζει ο κόσμος να γεμίσει την τεράστια αίθουσα του Μεγάρου.
Είναι ο ίδιος λόγος που παρακίνησε και εμάς να συμμετέχουμε. Όραμα. Το όραμα κάποιων ανθρώπων να "πουν" κάτι παραπάνω από αυτά που λέγονται συνήθως στις ελληνικές μουσικοθεατρικές σκηνές. Ούτως ή άλλως, ο κόσμος είναι αυτός που θα δείξει το πόσο μεγάλο ή όχι θα είναι αυτό το ταξίδι.
Ποια η γνώμη σου για τον Αλέξανδρο, πριν και μετά τη συμμετοχή σου στην παράσταση. Δεν υπήρχε αντιπολίτευση τότε να φωνάξει "ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός"; (γελώ).
Κατ' αρχάς, όπως προανέφερα, το έργο είναι ψυχαγωγικού χαρακτήρα και όχι ιστορικό ντοκουμέντο. Προφανώς και αναφέρεται σε αληθινά γεγονότα χωρίς μάλιστα να παραποιεί το ελάχιστο. Αυτό είναι που δίνει και τη δυνατότητα να σκιαγραφηθούν κάποιοι ρόλοι σε επίπεδο σχέσεων και χαρακτήρων. Τον Αλέξανδρο τον γνώριζα, όπως όλοι μας, φαντάζομαι, ως Μέγα Αλέξανδρο. Έναν άνθρωπο που απόφασισε να κατακτήσει τον κόσμο με στόχο να μεταδώσει το κατά το δοκούν ορθό του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού. Μέσα από την "Alexander Rock Opera" όμως, φαίνεται λίγο και η ανθρώπινη πλευρά του. Η σχέση με τους φίλους του, τη μητέρα του, τους φαντάρους του. Ανεξάρτητα με το αν αυτό "αρέσει", ήταν πραγματικότητα και άρα το θεωρώ καλό που δίνεται μέσα από ένα σύγχρονο μουσικοθεατρικό έργο.
Πες μου, χωρίς να κοκκινίσεις, 2-3 πράγματα για τον εαυτό σου. Νομική, μουσική, θέατρο...
Νομική... η αγάπη μου για τον λόγο και ένα κράτος δικαίου. Μουσική...ο μεγάλος μου έρωτας. Θέατρο...απελευθέρωση!
* Πατήστε εδώ για να μην έχετε την παραμικρή απορία.
Χρύσα Φωτοπούλου
