Η συζήτησή μας με την Κοραλία Καράντη που φέτος θα ερμηνεύσει την Αρκάντινα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου από το Κ.Θ.Β.Ε ξεκινάει από τον μεγάλο Ρώσο δημιουργό που τον αγαπάει βαθιά, γιατί καταλαβαίνει τον άνθρωπο στην ολότητά του και ξέρει να αποκαλύπτει την οδυνηρή τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από το χιούμορ.
Γιατί αγαπάτε τόσο πολύ τον Τσέχωφ, κυρία Καράντη;
Ο Τσέχωφ καταρχάς είναι ένας μεγάλος συγγραφέας, είναι μια ειδική περίπτωση… Αν εξαιρέσει κανείς τους αρχαίους τραγικούς και τον Σαίξπηρ, κανείς άλλος δεν έφτασε στο δικό του βάθος. Όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου- ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, όλοι- θέλουν να ασχοληθούν μαζί του. Γιατί έχει μια απίστευτα διεισδυτική ματιά, μπαίνει στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής, αποκαλύπτοντας το φως και το σκοτάδι της. Μέσα από οδυνηρές διαδικασίες πολλές φορές, αλλά με χιούμορ πάντα, σε κάνει τουλάχιστον να χαμογελάς για τα ανθρώπινα, τα τόσο ταπεινά και τόσο μεγάλα ταυτόχρονα, δίνοντας τελικά μια λύτρωση. Έχουμε την τύχη να ανεβάζουμε Τσέχωφ σε τόσο δύσκολους καιρούς, παρά τις συνθήκες οικονομικής ανέχειας που επικρατούν - και το Κ.Θ.Β.Ε περνάει δύσκολά εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης... Όμως είμαστε χαρούμενοι κι ελπίζουμε ότι θα μεταφέρουμε κάτι από την ελπίδα αυτού του συγγραφέα στους θεατές.
Και ο Γλάρος τι διαπραγματεύεται;
Είναι σε μεγάλο μέρος αυτοβιογραφικό έργο, μιλάει για το θέατρο, για τη δημιουργία και την τέχνη, για το καινούργιο και το παλιό... Αλλά νομίζω ότι η κάθε παράσταση μιλάει από μόνη της..
Εσείς ερμηνεύετε την Αρκάντινα…
Η Αρκάντινα είναι πολυδιάστατη και είναι δύσκολο πολύ να αποφασιστεί πώς θα παιχτεί. Έχει παιχτεί πραγματικά με άπειρους τρόπους. Είναι ένα πρόσωπο που έχει μέσα του κλεισμένες πολλές εκδοχές και περνάει από το τραγικό στο αστείο, μερικές φορές και γελοίο, από την καλοσύνη στην απόλυτη αδιαφορία… Είναι πάρα πολύ ελκυστικός ρόλος και πολύ δύσκολος, ελπίζω να καταφέρω να κάνω έστω και το πενήντα τοις εκατό από αυτό που έγραψε ο Τσέχωφ. Πιστεύω πως πάντα ανοίγουμε μέσα από την προσωπικότητά μας μια οδό στο ρόλο κι έτσι ο κάθε ηθοποιός δίνει το δικό του φως και το δικό του σκοτάδι στον ήρωά του.
Έχετε κοινά σημεία με την Αρκάντινα;
Όχι, καθόλου, αλλά το αναγνωρίζω και το καταλαβαίνω αυτό το πρόσωπο, γιατί έχω μεγαλώσει μέσα στο θέατρο. Έχω άπειρες μνήμες από πολλά πρόσωπα που συνθέτουν την Αρκάντινα. Κατά στιγμές είναι πολύ συμπαθής κι άλλες όχι, όπως οι περισσότεροι καλλιτέχνες, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Αυτό είναι ο στόχος σε αυτό το ρόλο: όσες πιο πολλές πτυχές της καταφέρεις να αναδείξεις πάνω στη σκηνή, τόσο πιο κοντά νομίζω ότι είσαι σε αυτό το πρόσωπο.
Η Αρκάντινα πάντως είναι το μοναδικό πρόσωπο ίσως στον Γλάρο που επιβιώνει…
Έχει επιλέξει ο συγγραφέας να μη δούμε τη συντριβή της, πρέπει να φανταστούμε το τέλος της μετά την αυτοκτονία του Κόστια, του γιου της.
Εσείς τι πιστεύετε ότι θα συνέβαινε στη δική σας Αρκάντινα;
Πιστεύω ότι θα καταρρεύσει, ότι μπορεί να τρελαθεί, αποκλείεται να βγει αλώβητη από αυτό. Είναι και ενοχικό άτομο και σίγουρα θα τη βασανίζουν οι τύψεις. Είναι πολύ δυναμική και μαχητική, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα καταρρακωθεί όταν πεθαίνει ο γιος της.
Έχετε πραγματικά μεγαλώσει στο θέατρο κι έχετε ζήσει πολλές περιόδους του και εκ των έσω. Σήμερα το θέατρο στην Ελλάδα πώς σας φαίνεται;
Υπάρχει ικανότητα και ταλέντο σε όλες τις ειδικότητες του θεάτρου, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν πάνε καλά τα πράγματα, όπως και σε διάφορους άλλους τομείς. Υπάρχει μερικές φορές μια μανία επίδειξης, ή πρωτοτυπίας μέσα από μια ματαιοδοξία, άλλοτε πάλι φτάνουμε στην άλλη άκρη, στο χυδαίο που πολλές φορές είναι σοκαριστικό. Βασικά νομίζω όλα είναι θέμα παιδείας, αν καταφέρναμε σε αυτή τη μαγική και τόσο ταλαιπωρημένη χώρα, να έχουμε παιδεία σαν λαός, θα είχαμε και καλύτερο θέατρο και πολλά άλλα πράγματα καλύτερα.
Ένα μεγάλο σας όνειρο;
Πολλά, αλλά δεν έχει σημασία να κάνεις απλώς κάτι, αλλά να το κάνεις με τις καλύτερες συνθήκες. Να μπορέσεις να αποδώσεις το καλύτερο δυνατό, να έχεις καλούς συνεργάτες, να είσαι δημιουργικός και αληθινός.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ
