Βρισκόμαστε μια μέρα πριν από την πρεμιέρα του "Γλάρου" που σκηνοθετεί ο Γιάννης Βούρος, ένα έργο που περιγράφει με αδρές γραμμές την αδυναμία του ανθρώπου να ζήσει ελεύθερος και ευτυχισμένος. Την Παρασκεύη όμως ενδέχεται να ξεκινήσει στάση εργασίας από τους ηθοποιούς του Κ.Θ.Β.Ε. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής που με επιμονή προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα και να αντιμετώπισει τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στο Κρατικό λόγω του παγώματος των επιχορηγήσεων μιλάει στο onlytheater.
Αύριο είναι η πρεμιέρα του Γλάρου και την Παρασκευή οι ηθοποιοί του Κ.Θ.Β.Ε θα ξεκινήσουν στάση εργασίας, αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά τους να συναντηθούν με τον Υπουργό…
Η επιθυμία των συναδέρφων ηθοποιών είναι να συναντηθούν με τον Υπουργό και να του εκθέσουν τα χρονίζοντα προβλήματα του Κρατικού και το σχεδιασμό που έχουμε εδώ και είκοσι μήνες, ούτως ώστε να ξέρουμε προς τα πού βαδίζουμε και αν το Υπουργείο μπορεί να σταθεί αρωγός μας. Αν δεν ικανοποιηθεί αυτό το αίτημα, όντως θα ξεκινήσει μια στάση εργασίας από την Παρασκευή. Αύριο θα γίνει κανονικά η πρεμιέρα, όπως έχει προγραμματιστεί.
Γιατί επιλέξατε αυτό το συγκεκριμένο έργο του Τσέχωφ που είναι και έτος αφιερωμένο στο μεγάλο δραματουργό;
Όταν αποφασίσαμε να συμπεριλάβουμε στο ρεπερτόριο τον Γλάρο, δεν είχα στο μυαλό μου ότι ήταν έτος Τσέχωφ. Ήθελα να αναβαθμίσουμε το ρεπερτόριο και να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα που να περιλαμβάνει και κλασικά και νέα έργα. Ο Γλάρος εξυπηρετούσε το θεματικό άξονα περί διαφορετικότητας που είχαμε ορίσει. Άνθρωποι που θέλουν να ξεφύγουν, θέλουν γενικά, αλλά πολλές φορές αποτυγχάνουν. Προσπαθούν να φύγουν από το τέλμα του γνωστού και να πετάξουν στο άγνωστο, πολλές φορές ματώνοντας κιόλας.
Η παράσταση τοποθετείται στη δεκαετία του 1920. Γιατί;
Δεν έχει να κάνει με το περιεχόμενο ή την υποκριτική κατεύθυνση αυτή η επιλογή. Η τοποθέτηση έγινε από τον Γιάννη Μετζικώφ ως προς το σκηνογραφικό και ενδυματολογικό κομμάτι. Πρόκειται για ένα κλασικό ανέβασμα, θα έλεγα. Η έγκυρη γνώμη του ρωσικού προξενείου με το οποίο έχουμε μια συνεργασία, είναι ότι το κλασικό ανέβασμα είναι ο πιο έγκυρος τρόπος για να ανέβει ένα έργο του Τσέχωφ, πράγμα το όποιο με βρίσκει απολυτα σύμφωνο.
Γιατί τα πρόσωπα του Τσέχωφ δεν καταφέρνουν τελικά να ζήσουν όπως θέλουν;
Όλοι οι ήρωες σε αυτό το έργο έχουν λόγο καταλήξουν στην αυτοκτονία. Ο Τρέπλιεβ διαλέγει αυτό το ρομαντικό τρόπο, αν μπορούμε να τον πούμε έτσι. Όλοι όμως έχουν την απόγνωση ανά χείρας. Μια κάστα ανθρώπων υπό φθορά, φθορά σωμάτων, φθορά ψυχών, αυτό δείχνει ο Τσέχωφ. Αυτή η γενια με το άβουλο του χαρακτήρα της θα οδηγήσει σιγά σιγά στην από κάτω «διείσδυση» νέων κοινωνικών στρωμάτων που έρχονται μέσω της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Έχετε σταθεί στο πολιτικό υπόβαθρο του έργου στην παράσταση σας;
Όχι, το πολιτικό υπόβαθρο μπορεί κάποιος να το μεταφράσει μέσα από αυτά που λέγονται ή δε λέγονται, κι όχι αυτά που γίνονται. Επί της ουσίας δε γίνεται τίποτα. Ή μάλλον γίνονται τα πράγματα με έναν τρόπο διαβρωτικό, όπως και η υγρασία που κυριαρχεί στην παράσταση μας ως στοιχείο και διαβρώνει τα πάντα αργά και σταδιακά. Κάποιος πρέπειν α δει πίσω από αυτό που δε γίνεται και να σκεφτεί τι θα μπορούσε να γίνει. Κανείς δεν παίρνει τα πράγματα στα χεριά του σε αυτό το έργο, κανείς δε δρα ουσιαστικά.
Ποιος είναι τελικά ο Γλάρος στο έργο;
Όλοι μάλλον, με την έννοια ότι θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι, όπως ο γλάρος, προσπαθούν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Γιατί το να ζήσεις ελεύθερος έχει το τίμημά του: ενοχές, συνείδηση, πληγές… Θέλει ισχυρούς χαρακτήρες η ελευθερία...
Εσείς ερμηνεύετε τον Τριγκόρν, το συγγραφέα, που ο Τσέχωφ τον χαρακτήρισε «γελοίο» πρόσωπο…
Ναι, και συμφωνώ. Θα έλεγα πως είναι παρτάκιας. Ένα ζιγκολίκι, θα τολμούσα να πω, πουλάει ο Τριγκόριν. Παίζει με τη Νίνα, δεν την αγαπάει πραγματικά, οι σκηνές τους είναι σκηνές ενός γητευτή. Τη διαλύει. Σαν κουνούπι ρουφάει αίμα για να υπάρξει. Και της το λέει κιόλας, προοικονομώντας τι θα γίνει, άσχετα που εκείνη δεν το αντιλαμβάνεται... Η Νίνα από την άλλη ερωτεύεται το όνειρό της, όχι εκείνον, και φεύγει για να το ζήσει και συντρίβεται. Ο Τριγκόριν είναι ένας ανασφαλής άνθρωπος. Ο ίδιος λέει ότι δεν του αρέσουν αυτά που γραφεί. Κι ενώ επιθυμεί να γράψει ένα μεγάλο έργο, τελικά γράφει βίπερ για να αρέσει.
Το καλοκαίρι το Κ.Θ.Β.Ε ετοιμάζει την Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη...
Ναι, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου με πολύ αξιόλογους ηθοποιούς, την Αμαλία Μουτούση, τον Γιώργο Χρυσοστόμου, την Άννα Καλαïτζίδου, τον Γιώργο Κολοβό κι άλλους. Ακόμα είμαστε σε περίοδο που στήνουμε την όλη παραγωγή κι έτσι δεν μπορώ πολλά πράγματα ακόμα.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015
Α.Κ.
