Η πάντα αεικίνητη Ρούλα Πατεράκη μπορεί να τελείωσε με τις παραστάσεις της για την Πατριστία Χαίσμιθ, ένα ρόλο που αγάπησε πολύ, αλλά αμέσως ξεκίνησε πρόβες με τον Αλέκο Συσσοβίτη για ένα πολύ ιδιαίτερο έργο. Και πάντα μια συζήτηση μαζί της σε καθηλώνε, γιατί πραγματικά η κυρία Πατεράκη ξέρει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς εντάσεις, ήπια, αλλά τόσο αληθινά, που το μόνο που χρειάζεται είναι να κάθεσαι και να ακούς.
«Ο Θάνατος και ο αγρότης που θα ανέβει στο Φάουστ είναι ένα έργο του Johannes von Tepl των αρχών του 15ου αιώνα, αλλά θα παρουσιαστεί σε διασκευή, γιατί δε θεωρώ ότι θα είχε νόημα να κρατηθεί η εποχή του. Έχει κρατηθεί μονάχα ο μύθος κι αυτός στοιχειωδώς. Και η δραματουργία και το κείμενο είναι δικά μου ενώ τη μετάφραση την έχει κάνει οΑντώνης Περή.
Βασικά παρακολουθούμε τη διένεξη δύο ανθρώπων διαταραγμένων ψυχικά μέσα σε ένα χώρο που μοιάζει με ψυχιατρείο. Ο ένας υποδύεται έναν αγρότη, πίσω όμως από τον οποίο κρύβονται πολλοί φιλόσοφοι και το άλλο πρόσωπο στην ουσία υποδύεται το θάνατο. Στη διασκευή είναι αφομοιωμένα ρεύματα και ιδέες διάφορων φιλοσόφων. Ο άνθρωπος, ξέρετε, κινείται και δρα εξαιτίας της γνώσης ότι θα πεθάνει. Όλοι θέλουμε κάτι να αφήσουμε πίσω- παιδιά, ένα έργο, ένα καλό όνομα, ένα κακό όνομα … Η έννοια της δημιουργίας έχει να κάνει μόνο το φόβο του θανάτου».
Τη ρωτάω γιατί επέλεξε να δημιουργήσει με τη διασκευή της αυτό το «τρελό» θεάτρω εν θεατρώ και με εκπλήσσει.
«Τα πρόσωπα είναι τρόφιμοι, γιατί αυτά τα ιδεολογήματα δεν μπορούν να παραχθούν σε κανονικές συνθήκες. Αν δεν ενταχτούν σε μια κατάσταση τρέλας, δε γίνονται εύληπτα. Τρέλα είναι ο λογοτεχνικός και ποιητικός όρος που αντιστοιχεί σε μια σειρά παθήσεων… Βασικά, δε θα είχα ανάγκη για να αντιμετωπίσω μεγάλες φιλοσοφικές ιδέες χωρίς προκαλύψεις, αλλά νομίζω ότι το κοινό χρειάζεται ένα σκαλοπάτι για να μπορέσει να τις αντιληφθεί και να επικοινωνήσει μαζί τους, να του είναι πιο εύκολες... Είναι πιο εύκολο κάποια πράγματα να τα αποδίδουμε στην τρέλα κι όχι στην μεγαλοφυΐα.. Αν τα έλεγε ένας μεγάλος φιλόσοφος όλα αυτά, ίσως να θεωρούταν βαρετός. Στο χώρο της τρέλας όμως όλα αποκτούν μια γοητεία».
Αναπόφευκτα η κουβέντα φτάνει στον Πελοποννησιακό Πόλεμο που φέτος τελικά δε θα δούμε το δεύτερο μέρος του.
«Είμαι στενοχωρημένη με όλο αυτό, αλλά προσωρινά έχει μόνο σταματήσει αυτό το σχέδιο. Το κείμενο αυτό είναι το απολύτως πολιτικό έργο σήμερα, κατά τη γνώμη μου. Για μενα είναι σχέδιο ζωής και δεν μπορεί να μου το σταματήσει κανείς. Τώρα αυτό έγινε για λόγους που δεν έχω κατανοήσει πλήρως. Όμως το πρώτο μέρος έγινε και καρτερούν και τα επόμενα δύο και θέλω να τα πραγματοποιήσω».
Προς το παρόν λοιπόν την περιμένει ο Θάνατος και ο αγρότης για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων που θα συνεχιστεί και του χρόνου, όπως και η Χάισμιθ. «Αυτό το ρόλο τον αγάπησα, δεν έκανα ιδιαίτερο κόπο, δεν κάνω συνήθως γι΄ αυτούς τους ρόλους πολύ κόπο, μου είναι εύκολοι», μου λέει απλά και με αφοπλίζει, «αλλά τον ευχαριστήθηκα τόσο πολύ που με χαρά θα τον επαναλάβω. Επίσης το χειμώνα με περιμένουν τέσσερα μεγάλα πράγματα που σύντομα θα σας ανακοινώσω».
Πηγή φωτογραφίας: popaganda
Πέμπτη 2 Απριλίου 2015
Α.Κ.
