Η Τζένη Σταυροπούλου, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Πράξη Επτά», αν και νέα στο χώρο, μετράει ήδη σημαντικές συνεργασίες. Φέτος εμφανίζεται στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, στο έργο «Η βασίλισσα του χιονιού» του Χ.Κ. Άντερσεν σε σκηνοθεσία Θόδωρου Γράμψα, ενώ αναμένεται να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες τον Φεβρουάριο του 2015 η ταινία «Fils de Grece», σε σκηνοθεσία Διονύση Γρηγοράτου, στην οποία και πρωταγωνιστεί.
«Φιντανάκι» (μικρός βλαστός, μικρό σε ηλικία, νιόβλαστο βλαστάρι) δε θα με αποκαλούσα, καθώς δε διανύω τη δεκαετία των 20-30, αν και τις σπουδές της υποκριτικής τις ολοκλήρωσα πριν από 3 μόλις χρόνια. Μήπως λοιπόν στο χώρο αυτό θεωρούμαι φιντανάκι; Ιδού η απορία… Η αλήθεια είναι πως άργησα να ασχοληθώ με την υποκριτική, καθώς, αν και έτρεφα πάντα βαθιά αγάπη για τους ηθοποιούς, στη συνείδησή μου είχε καταγραφεί ως ένα λειτούργημα μάλλον ψυχοφθόρο όταν φανταζόμουν έναν ηθοποιό να γελάει στη σκηνή, ενώ στη ζωή του ενδεχομένως να ήταν κάθε άλλο παρά χαρούμενος τη δεδομένη στιγμή. Δεν ήξερα ότι πρόκειται για το αντίθετο, ώσπου το γνώρισα καλύτερα. Είναι πράγματι ένα δημιουργικό, λυτρωτικό, γοητευτικό και συναρπαστικό ταξίδι!
Έτσι, πρώτα σπούδασα ιατρική, και ενώ ασκούσα την ειδικότητά μου για να κερδίζω τα προς το ζην, σπούδασα την τέχνη της υποκριτικής, η οποία με συνεπήρε από την πρώτη στιγμή. Πολύ βασικό ρόλο για την επιλογή μου έπαιξε η δραματική σχολή στην οποία φοίτησα, όπου είχα δασκάλους πολύ έμπειρους, με αγάπη για το θέατρο και πραγματικό ενδιαφέρον για τους μαθητές τους (Κώστας Καζάκος, Γιάννης Μπέζος, Θόδωρος Γράμψας, Πέτρος Φιλιππίδης και πολλοί άλλοι).
Φέτος παίζουμε στην παιδική σκηνή του Θεάτρου Τζένη Καρέζη το έργο «Η βασίλισσα του χιονιού» του Χ.Κ. Άντερσεν, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Θόδωρου Γράμψα, με 9 ακόμα ταλαντούχους ηθοποιούς, που όλοι μας προερχόμαστε από τη Δραματική Σχολή «Πράξη Επτά».
Η φωτογραφία του άρθρου είναι από την ταινία του Διονύση Γρηγοράτου «Fils de Grece», η οποία θα προβληθεί τον Φεβρουάριο στις κινηματογραφικές αίθουσες. Πρόκειται για μια ταινία με εξαιρετικό σενάριο, με μια ιστορία ανθρωποκεντρική και αληθινή που αφορά τον ελληνικό Εμφύλιο. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στη μαζική μετακίνηση 60.000 και πλέον παιδιών μακριά από τις εστίες τους στη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου. Αγωνιώδη «οδοιπορικά» που συνεχίζονται και στις μέρες μας και εγγράφουν στην ψυχή τραύματα τα οποία κουβαλούν αυτά τα «πρώην παιδιά» από μια «παιδική ηλικία» που δεν έζησαν τότε: «Ποιος μας δίνει πίσω τα παιδικά μας χρόνια; Κανένας! Μόνο η Ιστορία...»
Εύχομαι να δείτε την ταινία, καθώς, όπως έλεγε και ο Benedetto Croce (1886-1952, Ιταλός φιλόσοφος), «Όλη η ιστορία είναι σύγχρονη».
