"Μεγάλωσα στο θέατρο και έμαθα να το σέβομαι και να το αγαπάω" λέει μιλώντας στην «Ε» η θεατρική επιχειρηματίας Νταίζη Λεμπέση. Ο πατέρας της, Γιώργος Λεμπέσης από τα Βουνάρια Μεσσηνίας, ήταν ο άνθρωπος που υπηρέτησε το θέατρο από μικρό παιδί και έμαθε και στα παιδιά του να το σέβονται και να το αγαπούν.
Την ίδια αγάπη τους μετέδωσε και για τη Μεσσηνία. Και αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που η φειδωλή σε συνεντεύξεις Νταίζη, μας μίλησε για το θέατρο, τις ευθύνες που ανέλαβε μετά την απώλεια του πατέρα της και φυσικά για τη Μεσσηνία!
- Πώς είναι να μεγαλώνει ένα παιδί μέσα στον κόσμο του θεάματος;
«Είχα την τεράστια τιμή να μεγαλώσω δίπλα σε όλα τα ιερά τέρατα. Δε θα το έλεγα κόσμο του θεάματος, αλλά κόσμο του θεάτρου. Αλλο πράγμα το θέαμα και άλλο πράγμα το θέατρο. Eγώ στο θέατρο μεγάλωσα και έμαθα από όλους αυτούς τους ανθρώπους που το υπηρέτησαν και το υπηρετούν, να το σέβομαι και να το αγαπάω. Για εμένα είναι η προέκταση του σπιτιού μου, είναι η άλλη μου οικογένεια, οπότε μεγάλωσα μέσα από αυτό και μέσα σε αυτό πολύ φυσιολογικά, όπως κάθε παιδί σε κάθε οικογένεια».
- Ηταν επιλογή σου να ασχοληθείς με τις θεατρικές επιχειρήσεις ή προέκυψε, μετά την απώλεια του πατέρα σου;
«Ασχολούμαι από μικρό παιδί με τις θεατρικές επιχειρήσεις. Οι γονείς μου μας έπαιρναν μαζί στη δουλειά τον αδερφό μου και εμένα. Πήγα την πρώτη μου μεγάλη περιοδεία όταν ήμουν Ε' δημοτικού και δούλευα κανονικότατα. Δεν μαθαίνεις αλλιώς. Μετά την απώλεια του πατέρα μου αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά και πιο ουσιαστικά για αυτόν τον λόγο και ζήτησα να γίνω μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Ελευθέρου Θεάτρου (ΠΕΕΘ), της ένωσης των θεατρικών παραγωγών δηλαδή. Το έκανα ως φόρο τιμής στον πατέρα μου και από τότε θέλω να πιστεύω ότι βοηθάω ουσιαστικά το θέατρο όπως μπορώ στους δύσκολους καιρούς που ζούμε».
- Ποια συμβουλή του πατέρα σου κράτησες όταν ανέλαβες τα ηνία της επιχείρησης;
«Να αγαπάω και να σέβομαι όλους τους συντελεστές μιας παράστασης σαν να ήταν η οικογένειά μου. Δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης, είναι χιλιάδες άνθρωποι πίσω από μία παράσταση, ταμίες, ταξιθέτριες, ηλεκτρολόγοι, ηχητικοί, φροντιστές σκηνής, καθαρίστριες, συγγραφείς, σκηνογράφοι, μουσικοί, δημόσιες σχέσεις και άλλοι πολλοί. Επίτηδες έβαλα πρώτα τους αφανείς ήρωες και μετά τους υπόλοιπους συντελεστές γιατί συνήθως γίνεται το αντίθετο και με ενοχλεί».
-Είναι περισσότερο δύσκολη η σημερινή εποχή για τον τομέα των θεατρικών παραγωγών;
«Σαφώς και είναι δυσκολότερη η σημερινή εποχή όχι μόνο για τις θεατρικές παραγωγές αλλά για όλο τον κόσμο. Εάν ο κόσμος δεν έχει να ταΐσει την οικογένειά του, θα πάει θέατρο; Και εάν πάει θέατρο σε πόσες παραστάσεις θα μπορέσει να πάει, σε μία, σε δύο, άντε και σε μία παιδική για το παιδί του; Οσον αφορά τους θεατρικούς παραγωγούς τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Ολοι κάνουμε προσπάθειες προκειμένου να μπει ο κόσμος στο θέατρο, έχουμε βάλει προσφορές με εισιτήρια δύο στην τιμή του ενός, το οποίο σημαίνει ότι και να γεμίσει ένα θέατρο δεν βγαίνει η παραγωγή με τίποτα. Είναι ελάχιστα τα θέατρα που γεμίζουν και γεμίζουν με τις προσφορές. Οσοι έχουμε απομείνει να κάνουμε παραγωγές το κάνουμε μόνο από αγάπη και μεράκι».
- Χρειάζεται να διαθέτεις ένστικτο για την επιλογή μιας παραγωγής;
«Χρειάζεται να διαθέτεις και ένστικτο που άλλες φορές σε δικαιώνει και άλλες όχι. Είναι απρόβλεπτο το θέατρο ποτέ δεν ξέρεις».
- Ο Γιώργος Λεμπέσης αγαπούσε πολύ τη Μεσσηνία. Αυτή την αγάπη την μετέδωσε και στα παιδιά του;
«Ο Γιώργος Λεμπέσης δεν αγαπούσε την Μεσσηνία, την λάτρευε. Δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του και μας μεγάλωσε έτσι που να μην ξεχνάμε κι εμείς τις δικές μας. Ο μόνος λόγος που δίνω τη συνέντευξη είναι γιατί είναι ο τόπος του. Είμαι πολύ μικρή, όχι ηλικιακά, για να δίνω συνεντεύξεις. Και είμαι και ιδιαιτέρως χαμηλών τόνων, οπότε μόνο για εκείνον το κάνω και για τον τόπο του».
- Ποιες είναι οι παραγωγές που "τρέχουν" αυτή τη σεζόν και τι ετοιμάζετε για την επόμενη;
«Αυτή τη στιγμή τρέχει η "Ποντικοπαγίδα" της Αγκάθα Κρίστι στο θέατρο Βεάκη σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη με τους Μαριάννα Τουμασάτου, Γιάννη Αϊβάζη, Ολγα Πολίτου, Κάτια Νικολαΐδη, Γιώργο Ματαράγκα, Πέτρο Ξεκούκη, Θοδωρή Αντωνιάδη και Λευτέρη Δημηρόπουλο. Είμαι πραγματικά ευτυχής που έχω την τιμή να βρίσκομαι με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν υπάρχουν γκρίνιες παρά μόνο χαμόγελα και αγάπη για την παράσταση και κάνω τον σταυρό μου γιατί σε δύσκολους καιρούς πάμε καλά. Επειδή η παράσταση έχει επιτυχία, βρισκόμαστε σε συζητήσεις για να πάει και δεύτερη χρονιά».
Πηγή: eleftheriaonline.gr
